Mijmering.

Door de dansende drukte van stuifmeel en kleine vliegjes liep ik door het bos te joggen.In het ritme van de stappen op het bospad veranderde ik van menselijk mannen lichaam in een observerende geest.Een gedaante wisseling die ik nog herkende uit de tijd van wegdromen in bed, voordat de slaap mij overmande.Nu was ik vaak te moe om de voor slaap verschijnselen bewust mee te maken.Vanuit de rust van mijn slaapkamer bed kon ik de wereld aanschouwen zonder interactie met mijn persoonlijkheid.Ver weg of dichtbij maakte niet uit als het denken zich ontrolde vanuit het sluimerbewustzijn.Zwevend in de wolken van spirituele fantasieën. Het joggen door het bos voelt veel gemakkelijker als je in gedachten verkeert en je niet bewust bent van de directe gevolgen van de inspanning,zoals de stramheid van de spieren of een verminderd uithoudingsvermogen. De tocht werd onbewust gedirigeerd door de markante bomen en struiken die als routeplanner in de tijd opdoken. Soms kon ik in trance het hele traject van ongeveer 6 kilometer afleggen zonder dat ik echt bewust was van mijn omgeving.Het idee dat alles wat zich in mijn geest aandient uit een veelheid van gegevens slechts een kleine selectie mijn bewustzijn bereikt. Alles wat wij waarnemen met onze zintuigen is onderling verbonden. Het zijn slechts verschillende verschijningsvormen van dezelfde werkelijkheid. We willen bewustzijn ervaren als een machtig gevoel, wat uitstijgt boven de beperkingen van het onzeker zijn en hoog in de lucht zijn paringdans tracht te vervolmaken om een te worden met de uiteindelijke werkelijkheid.In een vlaag van vermoeide aanwezigheid begon ik me af te vragen:
Wie loopt hier eigenlijk?
Wie is degene die mijn benen moet dragen om een rondje door het bos te lopen?
Wie bepaalt dat ik aan moet komen bij mijn vertrekpunt?

Gedachten vloeiden samen tot een nieuwe visie op mijn lichaamsbeweging. Sluimertoestanden werden wakker geschut en ijverig begonnen meerdere denkprocessen tegelijkertijd actief te worden. Ben ik nu bezig als een neuroot die dwangmatig moet joggen? Is het de angst om ongezond te worden groter dan de voldoening die de lichamelijke inspanning schept? Ik had recent gelezen dat de kans op suikerziekte aanzienlijk kleiner is als men meer dan 16 km per week holt. Waar hol ik vandaan en waar naar toe? Een vliegje dat mijn oog ontmoette bracht me terug uit de dagdroom. De rust in mijn hoofd begon terug te keren. De bomen lieten hun mooie najaar bladeren zien. En de boslucht rook anders door een bijmenging van schimmel. Genieten van het cyclische gebeuren in de natuur is beter dan je af te vragen wie hier eigenlijk aan het hollen is. Vogelgeluiden drongen nu ook door in mijn hoofd en zelfs kleine torretjes op de grond trokken mijn aandacht. Ik was weer helemaal terug bij het hoofddoel van mijn inspanning, je prettig voelen en mijmeren over die dingen in het leven, welke dagelijks te weinig aandacht krijgen.

J.J.v.Verre.

Midzomernacht droom

Zonnestralen die over het water glijden,tussen kabbelende bootjes met vrolijke mensen.Blonde haren met blauwe strikken,parasolletjes en manden met etenswaren,die op grote handdoeken eilanden vormen op het land en zich dromend lijken te spiegelen aan eenzelfde beeld wat zich op het water afspeelt.Zomerse drukte in zijn mooiste kleurenschakering,door zijn unieke lichtval.Wachtend op de ultieme druk op de knop,dat alles voor lange tijd bewaart en vastgelegt in een tijdloze dimensie van liefde,schoonheid en gelukkig zijn.Nu ik naar dit plaatje kijk zie ik de gematerialiseerde energieën,als geïllumineerde beelden die het menselijke zijn doet voortleven in de gemeenzame verbondenheid.De bewuste gedachten die op het moment van de druk op de knop aanwezig waren blijven zichtbaar in het spel van vormen en kleuren.Ik weet alleen niet hoe deze bewustzijn partikels zijn te destilleren.Ik kijk opnieuw en verplaats me in de situatie van die bijzondere dag op 21 juni 1968.Het gevoel van jong zijn,het primaire beleven van het leven,zoals het zich aandient op het moment dat alles zichtbaar is.De frisse koelte,de onderdrukte vermoeidheid,de roes van alkohol en het standvastige gevoel van gelukkig zijn.Ik sluit even mijn ogen en wacht af of er andere beelden verschijnen dan die welke op de foto zichtbaar zijn.Mijn denken wordt overgenomen door voelen en ruiken,door de wind die flarden van gesproken tekst langs mijn oor blaast.De zonnestralen die opnieuw de energieën van verloren herinneringen met elkaar verbinden.Het plaatje komt in beweging en brengt dan de herinnering weer terug naar die unieke midzomer gebeurtenis.Nieuwe werkelijkheden overschrijven het verleden en de gebeurtenissen uit het verleden transformeren tot een nieuwe werkelijkheid.De gematerialiseerde energieën kunnen meerdere werkelijkheden zichtbaar maken in een veld van ongedefinieerde dimensies.Een plaatje of foto,elke gedocumenteerde interactie is te analyseren tot meerdere werkelijkheden.Dit geeft ons de mogelijkheid om de geschiedenis anders te kunnen begrijpen.Voorvallen uit de menselijke historie zijn slechts een projectie van een energetische botsing.Ook dualiteit en chaos zijn slechts projecties in een onwerkelijke wereld van een uniforme dimensie met beperkt denken.Ik kijk weer naar de foto en begrijp niet dat nog zo veel mensen niet beseffen dat de werkelijkheid zoals wij die bedenken niet bestaat in een meer dimensionale wereld.Hoe moeten we dan de werkelijkheid begrijpen als een illusoire grootheid een zo belangrijke en dominerende rol speelt?Bestaat er dan geen werkelijkheid meer en moeten we ons beseffen dat alles wat wij waarnemen een illusie is? Of bestaat er toch nog iets dat we de werkelijkheid mogen noemen?Misschien is alles wat we kunnen bedenken wel werkelijkheid in een multi-dimensionale wereld.Of anders gezegd;alle energieën hebben een verschillende projectie in een multi-dimensionale werkelijkheid.
Ik sluit opnieuw mijn ogen en reis terug naar die zomerse dag in Zweden.Met speels gemak adem ik "renare lufte" in,zoals alleen de nachtelijke dag kan genereren.Mijn lichaam wordt lichter en mijn denken ongecensureerd.Ik kijk naar een bootje met vrolijke meisjes en weet dat alles nog moet gebeuren in die sprankelende werkelijkheid.


J.J.v.Verre.

Leven met chaos

De zoektocht naar het menselijk zijn heeft zich de laatste decennia geïntensiveerd.Veel spirituele geschriften proberen ons denken te beïnvloeden en de geheimen van ego en essentie te ontrafelen.Het geordende leven vecht tegen chaos,welke zich als een guerrilla strijd verstopt in de hoeken en gaten van het dagelijkse leven.De strijd tegen het terrorisme bedient zich van dezelfde schijnbewegingen,goed tegen kwaad en ordening tegenover chaos.Het aangepaste leven,dat de wanorde wil herstellen brengt ons te ver van onze essentie.Materie is verdichte energie,zoals o.a. Einstein beschreef.Vanuit de kwantumfysica weten we dat materie op elementair niveau zich gedraagt of als deeltje of als energiepakketje.Het menselijk lichaam wordt eveneens,energetisch gezien, 14x per seconde opnieuw opgebouwd, pulserende materie, welke cyclisch wordt gedesintegreerd.Van chaotische energie tot geordende materie van iets naar niets, van leegte naar massa,van chaos naar ordening.We moeten ons beseffen dat die chaos een vorm is van diezelfde ordening.We moeten als mensen weten dat de identiteit die wij aannemen gebaseerd is op een poging om de chaos te ordenen.We doen iets omdat wij denken dat het beter is dan iets anders,we maken dagelijks duizenden bewuste en onbewuste keuzes,om de chaos te ontlopen.Maar chaos is slechts een andere vorm van ordening.De illusie van onze dagelijkse wereld is een projectie van een multidimensionale werkelijkheid,waarin alles waar is en alles mogelijk is wat bedacht kan worden en wat nog niet bedacht is. In het concept van de multidimensionale werkelijkheid bestaat geen tijdsdimensie en is de mens verantwoordelijk voor alles wat hem of haar overkomt.Als wij onze wereld gaan zien als een projectie vanuit een veelvormige werkelijkheid,in een sterke onderlinge verbondenheid,dan kunnen heel wat conflicten worden voorkomen.Samenwerking kan zich versterken,als de samenwerkende krachten zich bewust zijn van hun aangenomen identiteit en in eenzelfde vlak naar een gemeenschappelijk doel bewegen,met respect voor elkaars essentie.Rijkdom en armoede zijn geen verschillende werelden maar een fase verschil van het fenomeen overvloed.De overvloed is aanwezig in de tijdloze dimensie,maar projecteert zich op aarde als twee verschillende hoedanigheden. We moeten bewust worden van deze valstrik en ons denken muteren naar de leegte,welke soms als eenzaamheid kan voelen als we op weg gaan naar het domein van de essentie. Het weten dat er overvloed is moet ons doen beseffen dat de honger en armoede een illusie zijn die niet bestaat en die we ook niet mogen accepteren in een illusoire vorm.Hoe moeten we nu de chaos van honger en armoede ordenen?Door te beseffen dat het alleen bestaansrecht heeft door onze interpretatie van de werkelijkheid.Als we afstand nemen van de illusie en ons essentiële bestaan erkennen komt alles goed.De tijd vastzetten in een oneindige spin van mogelijkheden,zodat toekomst en verleden zich kunnen oprollen in een wirwar van gebeurtenissen,welke zich manifesteren in meerdere dimensies.Als alles zich bevindt in een cyclische toestand van verschijnen en verdwijnen,waarom zou een gefixeerde toestand van een tekort aan massa blijven bestaan? Wij onderhouden het idee van tekorten omdat onze identiteiten bang zijn voor de chaos. Een denkbeeldige chaos met een imaginaire oplossing.Als we chaos herkennen als een fase van ordening,zal de werkelijkheid veranderen.Andere werkelijkheden,met andere projecties op aarde zullen de mens beïnvloeden en eerdere conflicten en ongelijkheden zullen verdwijnen in een energetisch zwart gat van gedesintegreerde energie.Als alles toch weer verdwijnt,waarom zou je de chaos dan niet toelaten in ons bestaan en alles in het werk stellen om ordening te voorkomen? Dan kunnen we echt kijken naar de dingen die ons omringen en zien wie anderen zijn in essentie en weten dat alles wat ons omringt eigenlijk onze eigen essentie is.

Omzien in verbondenheid met alles wat op deze planeet leeft is een ideale slogan, welke mogelijk wordt als we de chaos verlaten.


J.J.v.Verre.