maandag 2 februari 2009

Atlantis


Atlantis was een mythisch eilandenrijk wat mogelijk heeft bestaan van 27.000 tot 10.800 voor Christus. Het verdwijnen van dit continent valt samen met het einde van de laatste ijstijd. Het einde van die periode ging gepaard met aardbevingen,overstromingen en andere wereld bedreigende rampen. Tijdens die periode is o.a. de mammoet uitgestorven. Het verhaal over Atlantis begint bij de Griekse filosoof Plato,die leefde van 427 tot 347 v. Chr. De grootvader van Plato had hierover verhalen gehoord van Solon,zijn voorvader,die zijn informatie weer van de Egyptische priesters van Sais had vernomen.Dat Atlantis(d.w.z. het enig overgebleven eiland)9000 jaar voor hun tijd was vergaan.Deze datum was niet verzonnen,want zij hadden sedert duizenden jaren hun verslagen zorgvuldig bewaard. Hoe dit land eruit moet hebben gezien werd door Plato in detail beschreven in zijn dialogen “Timaeos en “Kritias”.Hoewel hij een verhaal vertelt dat zich meer dan 9000 jaar tevoren zou hebben afgespeeld. Hij vertelt over een eilanden rijk gelegen buiten de straat van Gibraltar. De hoofdstad van Atlantis, Atlantis-stad,ook wel Atlan genoemd was een strikt geometrisch gebouwde stad met een constructie van cirkels land door water omgeven. De stad was 20 kilometer breed en lag op een eiland. Rondom deze hoofdstad lagen enkele ringen land,die van elkaar waren gescheiden door kanalen. Om de kust te beschermen tegen het water van de zee zou er een dikke stenen vestingmuur zijn gebouwd. Vanaf zee liep er een kanaaltunnel naar het centrum van de stad. Midden in de stad lag een burcht voor de koning van Atlantis. Volgens de overleveringen moeten er gigantische rijkdommen in Atlantis zijn geweest. Vele edele metalen,waardevoller dan goud. Met edel metaal bedekte tempels,bloeiende havens,prachtige paleizen,vruchtbare akkers en prachtige tuinen. Door deze luxe en rijkdom werden de inwoners lui,gemakzuchtig en hebberig. Ze wilden steeds meer hebben. Ook de machtige heersers wilden meer en de rest van de wereld veroveren. Maar de samengestelde legers waren niet sterk genoeg en verloren de oorlog en hun vloot werd door de strijdmacht uit Athene verslagen. Het verhaal vermeldt dat de toorn der Goden werd gewekt door de verdorvenheid van de Atlantiërs. De derde cyclus van Atlantis werd beëindigd door aardbevingen met vloedgolven(Tsunami) en overstromingen,waardoor het eiland in de golven zonk en door de kracht van moeder Gaia werd verzwolgen .Dit tijdstip zou samenvallen met het einde van de laatste ijstijd, zo rond 10.000 voor Chr. Sinds Plato zijn er vele boeken,muziekstukken en films aan het verdwenen continent gewijd. Veel archeologisch bewijs is er niet,maar over de hele wereld zijn er meer dan 500 mythische verhalen over een aards paradijs dat ten onder ging door aardbevingen,vuur en een zondvloed. In de Keltische en Germaanse mythologie, bij de Hopi-indianen,in de oude Boeddhistische en Hindoeïstische godsdienst en ook in onze bijbel. Het hof van Eden en later het verhaal Noach met zijn ark. Dat er een wereldwijde catastrofe moet zijn voorgevallen lijkt wel duidelijk. De Atlantis collectie van onze Koninklijke Bibliotheek bestaat uit 175 boeken. De oudste werken dateren uit de 17e eeuw. De meeste werken Engelstalig, enkele Duits- en Franstalig.
Uit: Kritias. Het verhaal dat eens door priesters is verteld en dat Solon uit Egypte hierheen heeft gebracht. Kritias heeft het van zijn grootvader,die had het weer van Dropides gehoord,een vriend van Solon. Meer dan negen duizend jaar geleden zou er een oorlog hebben plaats gevonden tussen de volkeren voorbij de Zuilen van Heracles(Straat van Gibraltar) en de volken aan deze zijde. Men zegt dat onze stad Athene de aanvoerster was van de ene partij en gedurende de gehele oorlog doorgevochten heeft. Aan het hoofd van de andere partij stonden de koningen van het eiland Atlantis,dat vroeger groter was dan Libië(Noord-Afrika) en Klein-Azië tezamen. Thans is het ten gevolge van aardbevingen verzonken en vormt het nog slechts een ondoordringbare moddermassa en een belemmering voor schepen die van hieruit naar de open zee willen varen. Op de plaats die men nu woestijn noemt,waren toen vlakten van vruchtbare aarde en veel bosrijke bergen,waarvan de sporen zelfs nu nog zichtbaar zijn. Gelijktijdig met de derde van de rampzalige overstromingen die voorafgingen aan de grote zondvloed ten tijde van Deukalion,hadden ook aardbevingen plaats. Het geslacht van Atlas nu was talrijk en stond in hoog aanzien; het was altijd de oudste die als koning regeerde en deze gaf het koningschap steeds door aan zijn oudste zoon,zodat zij vele generaties lang de heerschappij behielden. De rijkdom die zij verwierven,was van een omvang als nooit tevoren in enig koningshuis bestond en ook later niet licht meer gevonden zal worden.
Uit :Timaios. Op allerlei manieren is in de loop van de tijd de mensheid herhaaldelijk met totale ondergang bedreigd en zo zal het blijven, het hevigst door water en vuur en tal van andere oorzaken. Als ergens dingen zijn gebeurd waarvan wij weten dat zij roem of eer opleverden of iets anders dat de moeite waard was,is dat allemaal van oudsher hier opgeschreven en bewaard in de tempels. Bij u en andere volken is keer op keer het schrift uitgevonden en al het andere dat nodig is in een staat en dan barstte opnieuw,na het gebruikelijk aantal jaren,de onvermijdelijke zondvloed los die alles weer verzwolg en bij u bleven alleen de ongeletterde en onontwikkelde mensen over,zodat ge er weer opnieuw voorstond als een kind,zonder iets te weten van wat er in uw land in vroeger tijden is voorgevallen. Daarom zijn in feite de afstammingsmythen die ge net over uw volk vertelde, nauwelijks meer dan sprookjes, Solon. Om te beginnen herinnert ge u maar een zondvloed,terwijl er daarvoor al zo vele zijn geweest .Het bestaan van onze staatsinrichting wordt in de heilige geschriften vermeld sinds achtduizend jaar. Over de burgers die negenduizend jaar geleden leefden, zal ik u in het kort iets vertellen,over hun wetten en over de dapperste daden die ze hebben verricht. De geschiedenis vertelt het verhaal,dat uw stad op een keer een geweldige troepenmacht tot staan heeft gebracht die,komende uit de richting van de Atlantische Oceaan,met veel bravoure tegen heel Europa en Klein-Azië optrok. Dat eiland was groter dan Libië en Klein-Azië samen en reizigers van toen konden van daar naar andere eilanden oversteken en zo naar het gehele tegenoverliggende continent dat die oceaan omsloot. Want de zee hier ligt binnen de zeestraat waar wij over spreken en is dus eigenlijk meer een haven met een nauwe toegang. Maar die andere is pas echt een zee en het land dat daaromheen ligt,kan met recht een continent worden genoemd. Op dat eiland,Atlantis, bestond een machtig en indrukwekkend verbond van koningen die heersten over het hele eiland en over nog veel meer eilanden en delen van het vaste land. In het gebied aan deze kant van de zee –engte voerden zij bovendien nog de heerschappij over Libië tot aan Egypte en over Europa tot aan Tyrrhenië. De ligging van Atlantis: Door de jaren heen zijn er vele gissingen gemaakt omtrent de feitelijke ligging van dit eilandenrijk. Er wordt beweerd dat Atlantis gevonden zou zijn in de buurt van de Azoren,Amerika,Scandinavië,de Noordzee,de Britse eilanden, Cuba, Zuid-Spanje, Kreta,Cyprus, Santorini, de Canarische eilanden en Antarctica. Ook worden plaatsen als Egypte, Indonesië, Madagaskar en Australië genoemd als mogelijke plaats van het vroegere Atlantis. De theorie van Antarctica,gepubliceerd in het boek:”Maps of the Ancient Sea Kings” door Charles Hapgood(1966).De plaats van Antarctica wordt ondersteund door de bijdrage van een aantal middeleuwse wereldkaarten,waarop Antarctica nauwkeurig staat getekend,terwijl men het bestaan ervan nog niet wist. De bekendste kaart is die van Piri Reis uit 1513. Zeer opmerkelijk op deze kaart is dat Antarctica nauwkeurig is getekend als eilandengroep,zoals het er werkelijk uitziet onder de gigantische ijskap, die de eilanden vandaag de dag en ook in de Middeleeuwen, met elkaar verbindt. Cartografen uit die tijd moeten “kennis” van Antarctica hebben gehad van nog veel oudere kaarten. Er moet in ieder geval een volk zijn geweest dat ver voor de Middeleeuwen begonnen al kennis had van de eilanden van Antarctica. Dit moet dan in de laatste ijstijd zijn geweest,omdat toen het grootste gedeelte van het noordelijk halfrond onder een dikke laag ijs was bedekt en sommige delen van de huidige Zuidpool een zachter klimaat hadden. Het is mogelijk dat er toen een volk leefde dat de zeeën rond Antarctica bevoer en er ook woonde. Het jaartal van 9500 voor Christus waar Plato over schreef,ligt in de buurt van het einde van de laatste ijstijd,zo’n 10.000 jaar geleden. Een tweede theorie over de verdwijning van Atlantis spreekt over een verschuiving van de aardkorst,waarbij Antarctica opgeschoven zou zijn richting Zuidpool en zodoende op korte termijn met een ijslaag werd bedekt. Als Atlantis echt heeft bestaan over welke kennis en technieken zou men dan hebben beschikt? Een theorie vertelt dat er een schatkamer moet zijn geweest,waarin alle kennis en schatten waren opgeborgen. Deze kamer wordt het heiligdom van Thoth genoemd. Volgens Edgar Cayce, een paranormaal medium(1877 –1945),werd de kennis van Atlantis bewaard in een kamer die zich bevindt onder de voorpoten van de Sfinx op het plateau van Gizeh in Egypte.
De verhalen omtrent de Atlantische kennis worden meestel geschreven door helderzienden,media, of personen die zich vroegere incarnaties kunnen herinneren. In haar boek:”de terugkeer van Atlantis”,beschrijft Patricia Cori, de strijd van licht en duisternis. De volgende spirituele beschouwing heb ik als aanvulling uit haar boek overgenomen.Ze noemt de ingevingen afkomstig van de Sprekers van de Siriaanse Hoge Raad, uit de zesde dimensie. In mijn linker handpalm droeg ik de geheime codes die ons toegang verschafte tot de tempel en het energiestation van Atlantis. Twaalf kristallen schedels zijn in een cirkel geplaatst. De dertiende,de hoofdschedel staat op een spiraalvormige basis in het brandpunt van de cirkel. Hij vertegenwoordigt het bewustzijn van de eerste schepper. Door de activering van de master gaan de twaalf schedels resoneren en openen zij het contact met andere dimensies en andere lichtwezens met andere frequenties uit vergeten werelden. Als de dertien schedels eenmaal zijn geactiveerd,dient het schedelcollectief als een grote galactische computer die in voortdurend contact staat met de Siriaanse Hoge Raad,de Galactische Federatie en de wezens van hogere dimensies uit de gehele kosmos en van voorbij de niet-tijd. Alles kon worden gezien en gehoord binnen de onbegrensdheid van Al-Wat-Is omdat binnen de drie dimensionale tijd en ruimte alle beperkingen worden weggenomen. Levensvormen,die uiteindelijk hadden geleerd hoe ze hun frequentie in de wereld van de materie moesten vasthouden en naar de uithoeken van de kosmos konden reizen in een al of niet driedimensionale vorm of enkel als bewustzijn. De dertien schedels,die de lichtfamilie als “Het Schedelcollectief”kent,werden in de tempel van Nephthys geplaatst,diep in een amethistgrot in het onderaards heiligdom van de mensachtige Sirianen. Zij leefden vooral in de Atlantische berggebieden. Hun essentie kristalliseerde zich binnen de driedimensionale aardvelden uit tot hele lange stralende mensachtige wezens. Ze hadden grote lichte ogen,hun haar was van een goudwit licht en het meest opvallende was hun bijna tweeënhalve meter lange ranke lichaam met een aura dat meters ver buiten hun lichaam uitstraalde. Ze kwamen op de inheemse bevolking over als sprookjesachtige wezens. Tijdens hun eerste verschijning op aarde hadden deze wezens zo’n hoge frequentie dat zij hun vorm niet konden vasthouden in de dichtheid van het aardveld. Ook konden zij direct contact met zonnestraling niet verdragen. Het einde van de derde cyclus van Atlantis werd gedomineerd door de strijd met de donkere priesters van Atlan,die zich verenigd hebben met de afstammelingen van de Annunaki en deels in hen zijn geïncarneerd. De alliantie van de donkere machten is uit op vernietiging,maar de als mensen geëvolueerde lichtwezens gingen de strijd aan. Ze konden helaas niet verhinderen dat Atlantis werd verzwolgen in het cyclische kosmische gebeuren.

Deze strijd is na 10.000 jaar nog steeds gaande.De mensheid wordt nog steeds gemanipuleerd door duistere krachten en het licht en liefde wil opnieuw de aarde redden. Wat is er te leren uit de Atlantische verhalen?



J.J.v.Verre.

Litteratuur:

Atlantis eiland,Wikipedia.
Atlantis-The lost Continent, Robbert v.d. Pas/ Anton van Keep
Atlantis, Koninklijke Bibliotheek
Plato over Atlantis.Uit: Kritias en Timaios.
De terugkeer van Atlantis, Patricia Cori
Kosmos van de ziel, Patricia Cori
Maps of the ancient sea kings, Charles H.Hapgood,1966
Unsere Ahnen und Atlantis, Albert Herrmann,1934
The divine cosmos, David Wilcock
The holographic universe, Michael Talbot,1996
Website: http://www.edgarcayce.org
Underworld:The Mysterious Origins of Civilization,Graham Hancock.
The official Graham Hancock Webside.
Het goddelijk plan,menswording en evolutie,G.Barborka
Atlantis:The Antediluvian World, Ignatius L.Donnelly,1882,Paperback(reprint2006) Echo library.

zondag 1 februari 2009

Goed en kwaad


De duisternis kan alleen worden verdreven door er licht in toe te laten.

Het goede kan kwader zijn dan het kwade,terwijl het kwade nooit de slechtheid van het goede kan benaderen omdat de slechtheid van het goede afhankelijk is van de niet verwachte vorm van "goedheid".Deze niet verwachte vorm van goedheid is kwader omdat we ons voor de goedheid open stellen,terwijl we ons voor het kwade kunnen afschermen.Het kwade heeft zich in het goede verstopt.De mens wikt en weegt in zijn onophoudelijke drang om alles te willen verbeteren wat slecht is.De mens heeft de dualiteit gezocht in de wens op een rechtvaardig en bestuurbaar leven. Het goed en kwaad wordt als een waarheid gepositioneerd. Denken in deze twee grootheden heeft het leven verdeeld in positief en negatief,in licht en donker.Wij zitten als nadenkende mensen opgesloten in een web van geïndoctrineerde ideeën in een driedimensionale wereld. Als een mens zich echt wil bevrijden van deze koker visie,zal hij afstand moeten nemen van de aangeleerde manier van denken.We zullen onze driedimensionale gevangenis moeten inruilen voor het multidimensionale denken als nieuwe levensvisie. Het denken in waarschijnlijkheden en niet in zekerheden. Het afleren van dualiteit die ons keuzes laat maken in een gedateerd denkraam. We moeten leren om niet elke zintuiglijke waarneming direct te rubriceren.De waarde van een grotendeels illusoire waarneming moet in de betrekkelijkheid van zijn waarde worden gewogen en niet als vaststaande werkelijkheid.Levensvormen moeten worden gezien als interactieve manifestaties van multiple vormen welke in meerdere dimensies bestaan.Alle levende wezens binnen het universum worden voortdurend getransformeerd,getransmuteerd tot nieuwe vormen en nieuwe werkelijkheden.
De mens zelf is een geëvolueerd lichtwezen dat zijn bestaan ontleend aan onderlinge verbondenheid,in resonantie met het energetisch veld van informatie waarvan de bron multidimensionaal is gelocaliseerd.Binnen de multidimensionale werkelijkheid is dualiteit slecht een reflectie van een waarschijnlijkheid en geen absoluut begrip. De werkelijkheid van het goede is een projectie in onze driedimensionale wereld van die elementen die met ons gevoel van het begrip goedheid overeenkomen. Het slechte is een gevoel dat niet met het begrip goedheid overeenkomt. De mate van slechtheid is geen absoluut gegeven maar een gradueel verschil op de schaal van afwijkende goedheid. Door deze twee begrippen als dualiteit te blijven zien wordt het idee geschapen dat er twee gescheiden begrippen bestaan die een onderlinge strijd aangaan. We vergeten echter dat ze beiden projecties blijven van subjectieve reflecties en geen inhoudelijk verschillende bagage met zich meedragen. Goed en slecht bestaan alleen in ons dwangmatige denken,gezien vanuit onze beperkte belevingswereld. Als we ons willen verdiepen in het nieuwe denken vanuit een meer dimensionale werkelijkheid,dan zullen we ons moeten laten leiden door de kracht van liefde en onderlinge verbondenheid en weten dat de mens een levensvorm is met een beperkte identiteit.Het zijn als individueel denkend wezen is een illusie,het goede of het slechte zijn we allebei.Ik een beetje van jou en jij wat van mij en zij een beetje van ons allebei.Leven is bewust dansen in het licht van liefde.De goedheid zal het streven blijven,maar we zullen ons moeten blijven afvragen:Goed voor wie of goed voor wat?En als we minder goed zijn dan we ons voorgenomen hebben is dat het menselijk karakter van ons zijn.Nooit perfect,maar wel streven naar verbetering.De goedheid verbeteren kan alleen door het slechte te ervaren.Goed en kwaad,licht en duister laat ons een zijn in liefde en verbondenheid.

J.J.v.Verre.