zondag 4 april 2010

De dag van het gouden hart.



wier hart hunkert naar licht,
wier geest zoekt naar wijsheid,
wier ziel door mededogen wordt bewogen.

G.de Purucker(uit:Het Pad van Mededogen)


Alweer een speciale dag zult u denken.Na de vertrouwde Moederdag,Vaderdag,dierendag en Valentijnsdag.Ja,opnieuw een speciale dag,een dag die de wereld zou kunnen verbeteren. Een dag die een mogelijkheid biedt om te analyseren,om documentaires over te maken en die de mensheid vertrouwd moet maken omtrent ware liefde. Een dag die zich kan uitbreiden naar meerdere dagen en mensen een gevoel kan geven dat het leven in verbondenheid niet een soft statement is, maar een nu nog onbekende werkelijkheid.
Wat moeten we ons van zo’n dag voorstellen?
Niet een dag waarop we onze moeders moeten verrassen met een bloemetje of onze vaders met nieuwe sokken, maar een dag dat we de liefde voor onze medemens gaan herkennen. Een dag dat we ons echt gaan openstellen en liefde in verbondenheid gaan uitdragen. Een dag dat we onze cliënt,medewerker,patiënt of zomaar iemand die wij ontmoeten zien als onze naasten,verbonden in liefde. We moeten dan proberen om die liefde te voelen en op de ander over te brengen. We moeten onze cliënten bejegenen als ware het onze eigen ouders,broers,zusters of dierbare vrienden.We zullen veel meer tijd voor die ontmoetingen moeten vrijmaken en voorkomen dat er door haast of drukte waardevolle contacten verloren gaan. De meesten van ons zullen na zo’n intense dag erkennen dat het een hele bijzondere dag was. En dat die dag veel over onszelf vertelt en kan laten zien dat nieuwe mogelijkheden zich openen door een relatief kleine omschakeling te maken. Door deze kleine stap te zetten kan een grote vooruitgang worden bereikt in onze toch wat stroeve samenleving. Een beter begrip voor de ander kan betekenen dat wij onszelf minder als individu gaan zien en meer in relatie met de ander.De energie van liefde in verbondenheid. Ik verwacht dat er een kettingreactie volgt als wij dit experiment gaan starten en verwacht dat de rest van de wereld ons zal volgen.M.n. de analyses kunnen uitwijzen dat er op een natuurlijke wijze een transformatie plaatsvindt in ons denken en handelen.
Een gouden kans voor het gulden hart.

We zijn afscheid aan het nemen van een tijdperk waarin het materialistisch denken en leven op de voorgrond stond en nu op zoek gaan naar een levensvervulling welke meer gericht is op geestelijke beschaving. Een toekomstige visie die de zielskracht in verbondenheid kan ontsluiten. Ik ben jou en jij bent mij.Wij zijn zij, met ons erbij.

J.J.v.Verre.

donderdag 1 april 2010

De zonnegod.

....................Achnaton,Mieke Westenburg,Acryl op papier.

Het begrip zonnegod is gebaseerd op de zon als entiteit. De zon die als godheid wordt vereerd. In vele oude culturen was dit het geval,zoals bij de Egyptenaren,de Kelten en de Azteken. Volgens de Egyptische religie kon de zonnegod verschillende gedaanten aannemen. Chepri,de ochtendzon,uitgebeeld als een mestkever. De Egyptenaren gingen er vanuit dat mestkevers spontaan ontstonden en dat het vervoer van hun mestballetjes leek op de zon die de hemel overstak. Ra die met zijn schip de hemel bevoer.Hij nam ’s ochtends de gedaante aan van een kever en ’s avonds die van een oude man. Atoem,de avondzon werd uitgebeeld als een oude man met baard. Re-Harachti: samenstelling van Horus en Ra,uitgebeeld als een mens met een valkenkop.Aton ,de naam van de zonnegod,die Achnaton,voorheen Amenhotep IV,tot hoofdgod van het oude Egypte probeerde te verheffen.De zonnegod Apollo,de cosmocrator,de boodschapper van het licht. De zon als denkende kracht van licht en liefde.
Als we de zon als god beschouwen, is de brenger van het licht,de energie leverancier die het leven op planeet aarde mogelijk maakt. De stralen van energie die het leven via de fotosynthese in het bladgroen van planten en bomen opwekte. Als onpersoonlijke god is de zon het meest herkenbare fenomeen in relatie met begrippen als licht en liefde. Het licht als drager van informatie,de brenger van het zichtbare,de warmte van het onzichtbare en schepper van de aardse metamorfose. De koperen ploert die door de verzengende hitte het leven geselde en uitdroging veroorzaakte. Die door zijn erupties de temperatuur schommelingen op aarde bepaalt. Die het leven op onze planeet mogelijk maakte tussen de belemmeringen van opwarming en ijstijd.
De zon als bron van elektromagnetische straling. Een ster van spectraal klasse G2.
Als we naar de zon willen kijken worden onze ogen verblind.Als de lucht zwaar bewolkt is lijkt het alsof de zon is verdwenen. De zichtbare werkelijkheid die ons in banen geleid. Het licht van de zon maakt geen onderscheid tussen wat hij of wie hij verlicht. Ook een God maakt geen onderscheid tussen dualiteit,zoals het goede of het slechte. Hij houdt van al het geschapene. Het licht is de liefde en liefde is het licht.
Ik zie hoe de eerste zonnestralen het vertrek binnenvallen,de kilte zal straks worden verdreven en de tekst op de nog donkere muur zal leesbaar worden.”Onze vader die in de hemel zijt, Uw naam worde geheiligd”.Onze vader,de schepper van het geschapene is liefde,liefde uit de hemel,die ons wil verlichten,wil verwarmen. Het goddelijke aspect van de zon is te begrijpen vanuit vroegere culturen. De energie die onze ziel ontbeert voor transformatie,wordt gegenereerd door de transcendente energie van de zon. De verandering in jaargetijden vraagt ons om het lichaam aan te passen,zodat we een nieuwe energie kunnen ontvangen. Het leven is duister en koud. De spirituele ontwikkeling van de ziel wordt door Plato beschreven als de ontmoeting met het goede, de bron der werkelijkheid. Hij verduidelijkt het goede in analogie met het beeld van de zon. Wat het goede betekent voor de menselijke ziel,betekent de zon voor het leven op aarde. De zon is het herkenbare onderdeel als bron van de werkelijkheid. Het onherkenbare kent alleen ons,maar als we ons openstellen voor het spirituele universele,zal het onherkenbare ook door ons gekend worden. Een ruimere spirituele denkwijze zal het niets ontsluiten in het licht der eenheid en mogelijkheden scheppen om in die kosmische verbondenheid het ik te verlaten. We kunnen dan als gematerialiseerde lichtwezens de kracht van de zon uitstralen.

J.J.v.Verre.