zaterdag 16 juni 2012

De Maya-kalenders


De drie belangrijkste kalenders die de Maya's gebruikten waren de Haab, de Lange telling en de Tzolkin. De Haab als burgelijke kalender van 365 dagen.

De Lange telling gebaseerd op de tun (=steen) van 360 dagen. Deze tun werd gebruikt voor langere tijdsperiodes, zoals de katun(=20 tun) en de baktun(=20 katun) en de pictun (=20 baktun). De alautun (=204 baktun) bedraagt 63.081.429 jaren.Deze lange cyclus bestaat uit een hiërarchie van cycli, waarbij elke cyclus weer uit 20 kortere cycli bestaat. Behoudens de tun, die met 18x20 dagen elk jaar vijf dagen tekort kwam ten opzichte van het zonnejaar. Een kin (=1 dag) en een uinal (=20 kin), de tun (=18 uinal). Volgens het geloof van de Maya's zou de wereld na elke pictun-cyclus van ongeveer 7885 jaren worden vernietigd en opnieuw worden gecreëerd. De huidige cyclus zou op 12 oktober 4772 volgens de gregoriaanse kalender eindigen. Data worden genoteerd als: .baktum .katun .tun . uinal .kin. De einddatum van de huidige 13-baktun cyclus volgens de lange telling wordt weergegeven als 13.0.0.0.0, omgezet in de gregoriaanse datum: 21 december 2012.

De Haab kalender die de Maya's gebruikten was bedoeld voor burgelijke zaken. Deze kalender verdeelde het jaar in 18 naamgevende periodes van twintig dagen, elk gevolgd door vijf Uayeb-dagen. De dagen hebben een dagnummer van 0-19 en 0-4 voor de Uayeb dagen. Deze kalender hanteert geen jaartelling, zodat op basis van een geschreven datum, men niet niet kan aflleiden in welk jaar een gebeurtenis had plaats gevonden.De cyclus van 365 dagen komt beter overeen met een zonnejaar, maar kent het schrikkeljaar niet, zodat elke vier jaar de seizoenen een dag opschoven.

De Tzolkin-kalender, een waarzegkalender, de religieuze galactische kalender van twintig naamdragende periodes van dertien dagen werd gebruikt voor cyclische gebeurtenissen.Het bestaat uit een combinatie van 20 zonnezegels, afgebeeld als 20 goden,twintig gezichten van de schepping en 13 tonen (heilige getallen).De afbeeldingen van namen heeft hiëroglieven welke in verschillende varianten voorkomen. Elke opeenvolgende dag wordt verhoogd met 1, maar ook de naam van de perode wordt die van de volgende periode. Als we dit willen vergelijken met onze kalender, zou dat een volgorde zijn zoals: 2januari, 3 februari, 4 maart enz. Na 260 dagen herhaalt kalender zich. Ook deze cyclus krijgt net zo min als in de Haabkalender een jaarnummer.De Maya's specificeerden data vaak door gebruik te maken van zowel de Haab als de Tzolkin-kalender. Gekoppeld aan elkaar als een tandrad hebben ze een kalender cyclus van 52 haab (jaren zonder schrikkeldagen). Volgens de Maya's had de kalender een eigen mystiek. De dagen hadden een eigen persoonlijkheid en karakter. In gebeden richtte men zich tot de Heer dan de dag van wie men gunsten verwachtte. Ook de getallen bezaten een specifieke betekenis en in de Klassieke Maya periode werden ze als goden verpersoonlijkt. Er bestonden offerplaatsen in de bergen, die een een-plaats of negen-plaats e.d. werden genoemd. Op die dagen van het betreffende getal kwam men dan bidden en offeren. Traditioneel heeft de Tzolkin ook een nauwe relatie met de Tun (jaar van 360 dagen), doordat 13 Tun gelijk is aan 18 keer de tzolkin-cyclus. Tevens heeft de Tzolkin ook een aantal opmerkelijke relaties met de omwentelingsperiode van enkele planeten, zoals Mars en Venus. Tevens bestaat er een relatie met de tijd welke deze planeten afleggen in een baan rond de zon.(Uit:Wikipedia bewerkt).

De filosofische betekenis van deze cyclische kalender is het denken in een niet lineaire tijdsrelatie.
In de expressie van het spiritueel filosofisch denken is de oppervlakkige werkelijkheid leeg van leegte en is het heden een illusoir buitenbeentje. Het Tijdwiel dat de kalenders stuurt heeft zich uit die leegte ontsponnen en wentelt door het gekromde universum. Het Tijdwiel is de cyclus van schepping en verval, van geboorte en dood en de continue verandering welke ons menselijk leven bepaalt. Verleden en toekomst bestaan slecht binnen het tijdwiel als een facet van verandering. Het heden valt hier buiten omdat het binnen de tijd onveranderbaar is. Indien het wel verandering zou laten zien, draaide het mee naar de toekomst of draaide het door naar het verleden. Het heden is wel een moment, welke opgaat in de leegte van alles wat is. Het heden ligt buiten het tijdwiel en bezit geen tijd gebonden werkelijkheid. Het heden kan zich verplaatsen in een diep besef van tijdloosheid voordat de tijd werd bevroren, ergens in het scheppingsproces. Alles kan alleen in het tijdloze nu existeren als een projectie van het tijdwiel vanuit een meervoudig dimensioneel bewustzijn.

De spirituele filosofie leert ons dat de werkelijkheid kan worden gezien als een multi-dimensionale verzameling, waarvan we een projectie illusoir waarnemen en waar uit we nooit een objectieve keuze kunnen maken. Alle keuzes welke we maken blijven subjectief en worden door ons denken vervormd. Het kiezen kan nimmer objectief geschieden, omdat we niet weten wat er zich in een andere, parallelle dimensie afspeelt. Wel kunnen we bedenken wat de consequenties zijn van deze hypothese. De keuze die we als mens maken duurt altijd langer dan het ultieme nu. Bewust leven is goed mogelijk maar bewust in het nu leven niet. Het ongedifferentieerde moment nu is te kort om een zinnige bijdrage te leveren aan het besef huidige tijd, nu of het heden en speelt zich af in de twilight zone tussen de gedematerialiseerde fasen van het menselijk leven.
Het tijdwiel is niet alleen de motor van de tijd, maar initieert ook de beweging die ook ons denken stuurt. Als het ultieme nu een fractie van tijd zou zijn, zou het denken dan gebonden zijn aan lichamelijke materie of gaat het denken door in een cyclus van gedematerialiseerde stoffelijkheid? Het denken zal zich niet voortzetten doch de tijdspanne van onderbreking is veel te kort om dit te bemerken. Of het bewustzijn wel persisteert tijdens deze energetische verandering is afhankelijk van de toestand van de kwantum deeltjes welke ons bewustzijn genereren. Het nu waarin wij leven is een illusie, het leven wat wij waarnemen is een verandering in tijd en tijdens dat waarnemen is bewustzijn belangrijk. Alles wat wij bewust aanschouwen doet het tijdwiel haperen en zal het besef van tijdloosheid kunnen bevriezen in afwachting van verdere bewustwording. Het bewustzijn wentelt dan mee met het tijdwiel en kan als een rad van gedachten ideeën creëren die onze geesten nieuwe impulsen verschaffen om het denken en doen te coördineren. Gedachten blijven ongrijpbare grootheden die gevoelens in ons zijn entameren en bewustwording omtrent onze verbondenheid kunnen versterken. Tijdwiel van voor- en tegenspoed wentel niet weg maar kijk opzij naar de boosheid, naar de pijn en naar de ongelijkheid in tastbaar geluk. Weten dat een deel van ons lijdt in verbondenheid moet ons wakker schudden en het besef rationeel aanschouwen dat wij zelf degene zijn die het leed dragen. Ik draai met het tijdwiel mee en overzie de aarde zonder mij, met wij en zij. Ik ben wij met zij er bij. Zij zijn wij in allebei.

Als het tijdwiel verder door wentelt naar nieuwe dimensies, overzie ik het geheim van verlichting, de ultieme leegte, de expressie van ons wezen in ruimte en tijd. Ik begrijp niet dat we er zo ingetrapt zijn, zo gebiologeerd zijn geweest omtrent de illusoire werkelijkheid op aarde. Het einde van de Maya kalender is het begin van een nieuwe cyclus, die ons mensen de kracht moet schenken om al die pijn uit het verleden te vergeten en de duisternis van onze geschiedenis te verlichten met de liefde en warmte van onze zonne-energie. De zon is de spil van ons bestaan die het menselijke leven op aarde mogelijk maakt. Wij zijn als mensen op zoek naar de waarheid van het leven, naar de geheimen van het kleinste en de macht van het grootste. Eenentwintig december 2012 wordt een mooie dag waarop ik leven mag, als nietige ziel in de grootsheid van het bestaan. Het is geen einddatum, maar het begin van een nieuwe cyclus die het aardse leven een weg wijst langs de kosmische banen in het universum. De Maya’s wisten dat en nu is het onze beurt om dat weten weer te herinneren. Een einde wordt voortgezet door een begin.

J.J.v.Verre.