dinsdag 15 november 2011

Het derde oog.



Het derde oog is het punt iets boven het midden tussen onze wenkbrauwen. Het is de hoogste verblijfplaats van onze ziel wanneer hij in ons lichaam verblijft. In de oosterse filosofieën ook wel de zetel van de ziel genoemd. Het derde oog wordt ook wel het mystieke oog genoemd. Ook de pijnappelklier of epifyse wordt met dit derde oog geassocieerd. Via meditatie kan deze bijzondere plaats in de hersenen ruimte worden geactiveerd. Het heeft de vorm van een dennenappel en de grootte van een erwt. Dit raadselachtige orgaantje werd al beschreven in de Egyptische mythologie als het oog van Horus. Het wordt het 6e chakra genoemd. In het Sanskriet spreekt men van“anja”, hetgeen inzicht, waarnemen,besturen betekent. In de Griekse mythologie bestonden de Cyclopen, een volk van reuzen met uitzonderlijke krachten en een oog midden in hun hoofd. Enkele reptielen zoals leguanen en brughagedissen bezitten nog steeds een derde oog. Het zogenoemde pariëtale oog zit aan de bovenkant van de kop. Vooral bij jonge dieren is het derde oog duidelijk zichtbaar en wordt bedekt is door een doorschijnende schub. Het oog kan lichtveranderingen waarnemen, maar kan geen beelden vormen. Het wordt ook gebruikt om het dag- en nachtritme te bepalen. Het oog heeft een lens en een netvlies met staafvormige structuren. Aan de bovenzijde van de schedel zit een opening waardoor de oogzenuw naar de pijnappelklier loopt. Deze pijnappelklier zit ook bij de mens vol met serotonine, waaruit het hormoon melatonine wordt gevormd. Hetgeen verantwoordelijk wordt gesteld voor de waak- en slaapcyclus. Dit melatonine komt ook voor in het netvlies van onze twee ogen. Vanuit de ontologie weten we dat zowel onze twee ogen als de pijnappelklier tijdens de embryonale ontwikkeling naar buiten steken. Evolutionair gezien zou het heel goed mogelijk zijn dat de epifyse het eerste primitieve oog is geweest en zich pas later de twee andere ogen hebben ontwikkeld. Sommige dieren hebben geen zichtbaar derde oog, maar wel een lichtgevoelige epifyse(vogels). De cellen uit de epifyse zouden zijn geëvolueerd uit fotoreceptor cellen. Descartes beschreef de epifyse als de voornaamste zetel van de ziel en de plaats waar gedachten werden gevormd.

Mystiek gezien is het derde oog de ontvanger van de pranische energie, opgewekt uit de etherische of vitale krachtbron die het gehele universum doordringt. Het is nauw verbonden met de lucht welke wij inademen, door synchronisatie van gedachten en respiratie. Het is de universele energie die het leven in stand houdt. Het is de essentie van leven en bewustzijn in de multidimensionale dimensies.

Het derde oog is het centrum dat energetische beelden kan waarnemen. We kunnen deze beelden moeilijk plaatsen omdat wij deze niet zien met onze geijkte zintuigen. De zichtbare verschijnselen die wij via het derde oog waarnemen verschillen van persoon tot persoon. Deze plek kan niet alleen beelden waarnemen, maar ook begrijpen wat wij waarnemen. Ook korte flitsen en dansende stipjes kunnen buiten onze twee ogen om worden waargenomen. Ook kan een warm gevoel tussen onze ogen een signaal zijn dat het derde oog zich uit. Bij sommige gevoelige personen kan er een intuïtieve flits een hulpmiddel zijn om keuzes te maken bij lastige beslissingen. Ook zijn telepathische beelden op afstand, energie stromen die via ons derde oog worden opgevangen. We zijn als mensen gewend om deze informatie te ontvangen, alleen weten wij dat niet. Als we ons derde oog willen openen worden er verschillende oefeningen beschreven die een bewuste ademhalingstechniek combineren met het herhalend vibreren van bepaalde lage toon klanken. Een andere oefening is om echt bewust te kijken met je beide ogen en door de energie die je daardoor opwekt wordt ook het derde oog gestimuleerd.Als we na de eerste oefeningen onze ogen sluiten en ons op dit derde oog concentreren, zien we alleen duisternis. Later als wij ons beter kunnen concentreren, komt er zwak licht uit het donker te voorschijn. We zien later de beelden van sterren,nog later het gelige schijnsel van de maan en tenslotte het levenslicht van moeder aarde, de zon. Deze innerlijke hemellichamen zijn de kosmische verschijnselen op onze innerlijke reis. Misschien dat de ziel als reisleider uit zijn zetel kan opstaan en door het geactiveerde venster de aardse werkelijkheid kan aanschouwen.

J.J.v.Verre.

woensdag 2 november 2011

Onvergankelijkheid.




-Misschien is de ziel alleen maar een code die kan inloggen in het kosmische web van informatie.

Diep in ons mens-zijn ligt de wortel van al ons beleven, van al ons zijn, de stem van onze intuïtie, de aard van ons bewustzijn, de bron van liefde, de innerlijke stem, de energie der onvergankelijkheid. De stem der stilte fluistert ons de richting waarheen we ons kunnen bewegen. Het opent de poort naar een werkelijkheid die ontsluierd is van de zintuiglijke illusie.
We weten dat onze aanwezigheid op aarde slechts tijdelijk is in het cyclische gebeuren binnen het geschiedkundige beleven van verleden, heden en toekomst. Dit gebeuren bevindt zich tevens in een tijdloze dimensie waarin alle gebeurtenissen tegelijk aanwezig zijn zonder dat er iets gebeurt. Het aanwezig zijn in het tijdloze is de onvergankelijkheid, het energetische aspect van het menselijk bewustzijn. We kunnen dit onze ziel noemen, het binnenste, ons wezen, het onstoffelijke deel van ons lichaam, de geestelijke kern of de essentie.

In al deze synoniemen speelt het onsterfelijke element een essentiële rol, zowel in het humane leven, als andere vormen van niet menselijk leven. Bewustzijn is de energetische constitutie van zijn , niet alleen gerelateerd aan het leven, maar ook aan niet geanimeerde moleculen welke via een energetisch veld met elkaar zijn verbonden. Wij zijn als mensen niet ons brein alleen, we zijn de veelheid van energetische verbindingen binnen en buiten ons lichaam. Het leven eindigt met het sterven, maar het bewustzijn blijft verbonden met het veld van energie dat ons omringt tot in de verste uithoeken van het universum. In deze tijdloze dimensie zal onze ziel niet ronddolen als een fenomeen van onvergankelijkheid, maar als een code die kan inloggen in het netwerk van kosmische informatie. Onvergankelijkheid is een multidimensionale weergave van de humane essentie in het tijdloze.


Wij zijn degenen die wij zijn, alleen denken we in ons aardse beleven daar anders over. Het denken blijft ploeteren met vragen en gekunstelde antwoorden die nieuwe vragen oproepen, welke ons misleiden en doen vergeten wat de essentiële vraag was. We laten ons afschrikken door ons denken en creëren antwoorden die passen in de beleving van de driedimensionale werkelijkheid . We zijn vergeten wie we zijn en denken dat we iemand zijn geworden in de spiegel van de illusie. Wij denken opgesloten te zitten tussen geboorte en sterven en vergeten dat het cyclische gebeuren niet alleen ophoudt na het vallen van de bladeren of na het roteren van ons zonnestelsel.

We zijn de energetische vorm van onvergankelijkheid.Wij zijn bewuste energieën die het universum vullen met bezielde elektro-magnetische informatie.Wij, op aarde levende entiteiten zijn bezield met deze energie en zijn via onze chakra's met het omringende veld geïntegreerd. Hierdoor is al het leven met elkaar verbonden. Ik ben jij,jij bent mij en wij zijn zij met ons erbij.


J.J.v.Verre.


Verwijzing naar Spirituele Filosofie:

-Het parallelle universum, 29 juni 2007.
-Het bewustzijn, 7 juni 2008.
-De geïnterneerde ziel, 19 mei 2008.
-Het masker van de ziel, 10 maart 2010.
-Zielsverhuizing, 1 oktober 2010.
-De menselijke ziel, 1 november 2010.