maandag 4 mei 2009

Dood gaan




De lichamelijke dood is uitgebreid bestudeerd en we weten welke processen zich in welke tijd afspelen. Dit technisch stoffelijk doodgaan heeft vooral in de forensische geneeskunde een belangrijke plaats ingenomen. De oude Egyptenaren balsemden de overleden lichamen van hun Farao’s uit de religieuze overtuiging dat men zijn lichaam en bezittingen naar het hiernamaals kon meenemen.De nieuwere religies vertellen allen dat aardse,materie gebonden zaken op aarde achterblijven en alleen het geestelijk deel van de mens,zijn ziel overblijft. Het geestelijke gebeuren is nog weinig onderzocht en is ook moeilijker te bestuderen.Er zijn vele verschillende beschrijvingen,ook uit oude geschriften,die niet exact hetzelfde beschrijven maar wel een herkenbaar fenomeen van energetische verandering.De volgende beschouwing is ontleend aan Saswitha,vermeldt in zijn boek,Dood gaan dood zijn,hierin is op een plastische wijze de energetische ontmanteling van de menselijke entiteit weergegeven:
“Zodra wij voldoende één zijn met de geesttrilling,zien we ter hoogte van de fontanel langzaam een kolom groene,ijle stof te voorschijn komen,waarvan het uiteinde gerafeld is.Tussen dit waaierachtige uiteinde en de hersenstam is de afstand ongeveer vijftig centimeter,zelden veel groter of kleiner. Deze waaier groeit,groter en ijler wordend,uit tot een groenachtige wolk. Tegelijkertijd komt uit de navelstreek(plexus solaris) een zilverachtig koord,dat zich in trillende golfbeweging naar het hoofdeinde beweegt. Daar ontmoet het de groenachtige wolk,waarmee het zich verenigt. De zilverachtige,doorzichtige stof warrelt in de binnenkant van de groene wolk met steeds grotere hevigheid. In het hart van deze wervelingen ontstaat een goudachtige bol. Naarmate deze bol groter wordt,neemt de helderheid toe en lossen het zilverachtige en het groene erin op. De zilveren draad wordt dunner en dunner en laat het lichaam op zeker moment los. Zo ook de groene kolom. Zodra de uiteinden in de bol verdwenen zijn,licht de straling sterk op. Naarmate de bol kleiner en kleiner wordt,neemt de schittering af,om geheel te verdwijnen als de bol tot een stip is ingekrompen. De mens heeft zich teruggetrokken,nu is het lichaam pas dood. Door de versnelling van de tijd,is de waarneming ontsnapt aan onze stof tijd en vrijwel niet te benoemen in onze driedimensionale wereld. Als we de energie van de overledene willen vervolgen zullen we ons moeten instellen op de trillingfrequentie en tijdsinstelling van een extradimensionale ruimte".
Deze opgave kunnen we nog niet maken,zodat we ons zullen moeten beperken tot voorlopige filosofische beschouwingen.Binnen onze driedimensionale ruimte is het lichaam verlaten en begint aan een weg van ontbinding. Het verdriet,het folkloristische afscheid,de troost hoort bij onze aardse manier van afscheid, die we uitvaart hebben genoemd. Voor de naast staande familieleden en kennissen geeft dit de mogelijkheid om hun relatie met de overledene te benoemen en waardevolle anekdotes te memoreren,zodat de overledene blijft voort bestaan in hun levenservaring. Daarna volgt de herinnering aan iemand die er niet meer is,die we niet meer visueel kunnen waarnemen. Dood gaan is een proces dat anderen zullen beleven en voor degene die zelf overlijdt veel moeilijker valt te begrijpen. Je beleeft de veranderde toestand als in een droom,je bent de toeschouwer van je eigen verandering ,het ik zonder plaats en ruimte.
De observator in het kosmische gebeuren,waarbij de herinnering aan alles wat leeft,groeit,bloeit en je dierbaar is,geleidelijk aan ontbindt in een troebele mist van onscherpe waarneming,van veranderde kleur en nieuwe droomvoorstellingen. Maar wel met veel warmte en overweldigende liefde.
Deze ervaring is totaal en onbeschrijfelijk en valt buiten onze aardse woorden en zinnen.Dood gaan is de zoektocht naar deze unieke ervaring. Een reisschema is niet te verstrekken,maar volg de weg naar het licht en laat je niet afschrikken door duisternis,een enge tunnel,mist,vuur,of duistere wezens.Op het moment dat het licht zichbaar wordt,moet je alle aardse zaken loslaten en jezelf als lichtwezen ontmoeten.Dood gaan is niet alleen sterven.

J.J.v.Verre.

zaterdag 2 mei 2009

Dood zijn.

-----------------------Acryl op linnen, Mieke Westenburg.


De zijnsconstante die de menselijke entiteit in zich draagt,is een onvoorwaardelijk zijn en zou eigenlijk is moeten worden genoemd. De cesuur die het sterven schept is het breukvlak tussen twee delen der materie welke eigenlijk één zijn. Alleen in onze lineaire,driedimensionale wereld lijkt het alsof er een splitsing optreedt in wat wij dood of levend noemen. Leven is een vorm van geanimeerde stoffelijkheid en dood is het verlies daarvan. Leven is gecoördineerd bewustzijn, zowel locaal als non locaal, het dood zijn beëindigd de locale vorm. Dood zijn is puur bewustzijn en is een frequentie afhankelijke energieunit in het veld dat ons omringt. Het dood zijn of niet dood zijn is afhankelijk van de trillingfrequentie van onze spirituele energie. In deze fase zijn we dood,doch “leeft” ons stoffelijk omhulsel nog. Vanaf de conceptie wordt de organisatie “mens” opgebouwd en geleidelijk aan weer afgebroken en uiteindelijk valt deze mens uiteen en ook dat noemen we dood. Het verlies van animatie is zichtbaar,voelbaar maar illusoir vanuit een extra dimensionale werkelijkheid. In de discussie over het voortbestaan na de dood kan men zich afvragen of de mens persoonlijk en bewust voortleeft of onpersoonlijk en onbewust. Blijft het voortbestaan van de energie zelfstandig of integreert ze in het omringende veld? Spiritueel gezien is het onderscheid tussen dood en leven een dualistische voorstelling van twee gelijke vormen. De geanimeerde stoffelijke vorm en de vrij energetische vorm waarbij deze twee vormen gelijktijdig bestaan en alleen de trillingfrequentie verschilt.Het is als immer aanwezig zijn,blijft een lastig te begrijpen fenomeen dat het zijn buiten de tijd plaatst.Dood zijn en leven verschilt dan enkel in de tijd en niet in het nu,de eeuwige plaats van het is. De bron van het leven is de bron van het leven. Geboorte en doodgaan zijn slecht aardse fenomenen die we beschrijven zonder kennis van het is. De trillingfrequentie is de energie van het is,dat de interactie met het omringende veld bepaald. Hierbij is slecht een minuscuul deel van het veld toegankelijk. Hoe verder het is evolueert hoe meer veld interactie mogelijk wordt. Het is dat zich met het veld verbindt,kan alle aardse ervaringen opnieuw beleven en zal zijn eigen dood zijn niet ervaren,doch wel indirect bemerken. Een ervaring is een zichzelf verrijkende vorm van bewustzijn. Het is kan zich niet bewust worden,maar de mens maakt zichzelf het is bewust. Het is zelf is puur bewustzijn. Binnen het is kan niets worden verplaatst binnen de niettijd. Het idee van reïncarnatie moet worden aangepast,want buiten de driedimensionale ruimte kan men niet terugkomen als men niet weggegaan is. Dood zijn kent geen angst,geen pijn,geen verdriet en alleen de liefde voor alles wat is.
Ik kijk in de spiegel en zie mijn spiegelbeeld langzaam verdwijnen.De ruimte die in het lege beeld ontstaat is onmetelijk groot. Welke ruimte neem ik waar? De mens creëert zijn eigen wereld,zijn eigen werkelijkheid.De vormverandering in de spiegel is dat een andere werkelijkheid,een illusie,een hallucinatie? Nee het is alleen een andere trillingfrequentie die met onze zintuigen speelt. Het ik, de vorm in de ruimte wordt vervangen door het is. Dood zijn is de bron van het leven,de samensmelting met de kosmos,de weerspiegeling van de ziel.

J.J.v.Verre.