dinsdag 18 maart 2014

Gaia, de levende planeet.





Onze aarde is een levende planeet en niet slechts het decor van onze menselijke poppenkast. Het is als bijzondere entiteit onze moeder, onze onvervangbare schoot die het leven koestert in al zijn gedaanten. Het is niet onze vijand welke we moeten overwinnen en niet onze tuin die we ongestraft kunnen plunderen en vergiftigen. Toch hebben wij te weinig begrip waarschijnlijk door egoïsme en onwetendheid. De roepende geluiden dat we onze aarde moeten redden en ons bewust moeten zijn van een wankel evenwicht wat in de toekomst het leven ernstig kan verstoren en de ondergang kan bewerkstelligen. Maar het is niet de aarde die wordt bedreigd, maar het zijn wij, mensen die het risico lopen te worden uitgeroeid. Uiteindelijk zal de aarde wel overleven en zich met nieuwe levens verbinden. Hoe is het leven met onze moeder verstrengeld geraakt tot één entiteit?

In hun artikel: “Life before earth” beschrijven Alexei Sharov en Richard Gordon dat het leven zo’n 9,7 miljard jaar oud is en de aarde maar 4,5 miljard jaar. Hun studie is gebaseerd op de snelheid waarmee het leven op aarde complexer werd. Uit hun onderzoek blijkt dat de complexiteit van genen exponentieel toeneemt en ongeveer elke 376 miljoen jaar verdubbelde. Hun conclusie was dat het leven niet op aarde kon zijn ontstaan als we de genetische complexiteit extrapoleren naar het verleden. Werd onze planeet bewust ingezaaid vanuit een andere intelligentsia of passeerde er een komeet die micro-organismen bevatte? Deze vraag is interessant maar niet opportuun in de essentie van deze beschouwing.

De aarde als entiteit is een zelf regulerend systeem dat zich kan aanpassen aan veranderende omstandigheden.Een evoluerend wezen, nauw gerelateerd aan de ontwikkeling van zijn begroeiingen en met zijn bewoners waaronder de mensheid. Vanuit de ruimte gezien is onze planeet een organisch bouwwerk, verweven met meerdimensionaal bewustzijn. De aarde is meer dan zijn planeet zijn alleen, ze is verbonden met het universum. Vanuit de ruimte is onze aarde een kwetsbaar bolletje in een kosmisch kunstwerk. Vanuit het menselijk beleven op aarde is onze planeet een machtige en onvoorspelbare entiteit. Zij regeert het bestaan met stormen, overstromingen, droogte, aardbevingen en verschuivingen, uitbarstingen van vuur, ijzige koude en verzengende hitte. Maar ook met schoonheid, liefde en vruchtbaarheid, zuurstof en met een dampkring die ons beschermt tegen uitdroging en ruimtelijke straling. Wij zijn het leven in zijn veelzijdigheid met de cyclische gebeurtenissen van leven en dood, van bloei en verdorring, van liefde en eenzaamheid, van strijd en berusting.

Ik koester mijn aarde in verbondenheid met al het leven. Ik geniet van de momenten dat mijn blote handen het vruchtbare zand beroeren. Ik weet dat mijn elementaire deeltjes op een moment zich weer gaan versmelten met de grote massa. Gaia ademt in en uit, geeft en neemt en sluit mijn ogen voor de onrechtvaardigheid in haar poppenkast. De woelige wereld wentelt voort en zon en maan beschijnen haar naakte lichaam. De groene planeet verrijkt haar bewustzijn in de ruimtetijd van het zijn. Wij mensen zullen straks afscheid moeten nemen en de moederschoot verlaten om terug te keren naar onze oorsprong.
Ik ben jij en jij bent mij en wij zijn een deel van allebei.


J.J.v.Verre.

vrijdag 28 februari 2014

De vrije wil of bestemming.




We blijven filosoferen omtrent het concept van een vrije wil. De persoonlijkheid van ons ego tast voortdurend naar bewustwording van de relaties tussen ons denken, ons voelen en de indrukken die ontstaan uit onze zintuiglijke waarnemingen. De sterke wisselingen dienen ons creatieve vermogen, waarbij we de indruk kunnen krijgen dat we zelf kunnen bepalen welke creatie we uiteindelijk kiezen. We kunnen creatief zijn en ons voeden met creatieve gedachten, waarbij we de indruk krijgen dat we zelf de bedenker zijn en niet de ontvanger van deze gedachten energie. Binnen het kosmische principe van de ruimte-tijd, waarin alles gelijktijdig bestaat,kan men stellen dat een vrije wil een illusie is. We zijn als mensen geprogrammeerde robotten die alleen onze bestemming kunnen volgen. Hoe kunnen we toch argumenten aandragen die het concept van zo’n vrije wil rechtvaardigen? Hoe kunnen we de eeuwenoude discussie omtrent een vrije wil nieuw leven inblazen? Misschien moeten we ons beperken tot de vraag: op welk niveau zou een vrije wil mogelijk zijn? En kan die vrije wil op dat niveau invloed uitoefenen op onze lotsbestemming? Misschien is de keuze wel echt vrij met welk been we uit bed stappen ’s ochtends, maar zijn de gevolgen van zo’n daad bepalend voor onze uiteindelijke bestemming? Kan deze keuze van een vrije wil direct invloed uitoefenen op de lotsbestemming na een uur, na een dag of na een langere periode. Stel dat we aan de linker kant van een lits-jumeaux liggen en hebben de vrije wil om met ons rechter been uit bed te stappen. De dag begint dan met een geplande rotatie beweging welke bij stramme spieren tot ongelukjes kan leiden. Stel dat alles goed gaat en de dag volgens een normaal concept verloopt, heeft deze uiting van een vrije wils keuze invloed op het uiteindelijke lot na een dag? Waarschijnlijk niet. Maar na enkele dagen zou het invloed kunnen uitoefenen op een keuze die we maken, doordat bij het opstaan met ons rechter been uit bed, een ander deel van de slaapkamer aanschouwden en nu na een langere periode deze waarneming de keuze kan beïnvloeden. Dat betekent dat latere keuzes afhankelijk blijven van eerdere keuzes en als de vrije wil bij de eerste keuze een rol speelt, zal deze bij volgende keuzes intuïtief plaats vinden en de illusie wekken dat deze uit vrije wil plaats vindt. Deze intuïtieve gedachte is de voeding van de robot mens in het kosmische plan en volgt deze zijn of haar bestemming.

Indien het anders uit bed stappen dramatischer verloopt en we door de onervaren rotatie beweging omvallen en met ons hoofd tegen de verwarming aan smakken. Is er dan ook nog sprake van een in opzet vrije keuze? Of is deze keuze toch intuïtief bepaald en kunnen we hoe dan ook ons noodlot niet ontlopen. Misschien dat een vrije keuze op een onbetekenend niveau een rol kan spelen, maar deze keuze zal altijd intuïtief worden gecorrigeerd. We zijn als mensen met elkaar verbonden en ons leven ligt opgesloten in een kosmisch plan.
Ik ben jij, jij bent mij en wij zijn zij met ons erbij.

J.J.v.Verre.

Literatuur:

-Het 8e Chakra,Jude Currivan, 2006, Uitgeverij Ankh-Hermes, Deventer.
-Intuïtie, Spirituele filosofie,1 mei 2011.
-De vrije wil, Spirituele filosofie, 26 september 2007.