vrijdag 29 juni 2007

Het parallelle universum


-We leven in een wereld van opeenvolgende gebeurtenissen, die in onze beleving met elkaar worden verbonden.

Het ons omringende alles is meer dan we ons kunnen voorstellen,als we op een heldere nacht naar de hemel kijken en de sterren aanschouwen.We denken dat we de ruimte waarnemen waarin zich de sterren en planeten als lichtpuntjes projecteren.We beseffen ons onvoldoende dat al onze waarnemingen een illusoir karakter hebben,d.w.z. dat het gene wat wij waarnemen niet dat gene is,wat ook in alle werkelijkheden bestaat en dat de dingen die wij niet zien evengoed "illusoir"wel kunnen bestaan.Het feit dat wie wij zijn en wat wij zijn allemaal met elkaar is verbonden en eigenlijk als eenheid aanwezig is in het spel van leven en dood.De echte werkelijkheid kunnen we niet waarnemen.Het is een veelheid van verschijningsvormen,van kleuren,van geuren,van trillingen,van leven.Het wezen van de echte werkelijkheid is de kern van leven,het bewustzijn.Wat we denken te zien, denken waar te nemen is een aangeboren misinterpretatie,wat ons hele denken heeft ontspoord.De waarheid,werkelijkheid, schuld,straf,dood en verstand.We hebben onszelf geleerd om creatief te denken,op te schrijven wat onze mening is.Maar wat wij denken dat onze mening is,is een idee ontsproten uit verbondenheid.Er bestaat geen plagiaat,er bestaat geen schuld en er zou geen straf moeten bestaan.We zouden ons alleen moeten beschermen tegen diegenen,die ons als leden van een maatschappij in gevaar brengen en onze gevoelens van verbondenheid,liefde en mededogen ondermijnen.Schuld bestaat niet.We zijn allen verantwoordelijk voor alles wat ons overkomt en niet degene die ons iets zou kunnen aandoen.Straf is een zaak van Karma,dat niet door ons menselijk denken moet worden geregeld.We zouden ons moeten toeleggen op datgene,wat we niet zien.En weten dat dit de krachten zijn welke ons samenbinden en onze liefde kan versterken.De krachten die ons het onzichtbare gewaad doen aantrekken,wat ons toegang verschaft tot de veelheid van etherische deeltjes,welke 90% van het universum in beslag nemen.
De onzichtbare,subatomaire(etherische)deeltjes,welke de bouwstenen vormen van ons astrale lichaam en net zoals radio- en televisie golfen in de mens omringende wereld aanwezig zijn.Dit aanwezig zijn loopt parallel aan ons zichtbare universum.Er zijn nu een veertigtal deeltjes en antideeltjes bekend.Een van die deeltjes het neutrino kan niet in botsing komen met de vaste stof en kan kilometers dikke loodlagen passeren.Mogelijk dat een astraal lichaam is opgebouwd uit materie,welke op die neutrino's lijken.Daardoor kan een astraal lichaam dwars door muren en gebouwen bewegen,zonder dat het problemen oplevert.Elk van die subatomaire deeltjes kan zich als deeltje of als golf manifesteren,zodat intelligentie kan worden doorgegeven.Het weten is niet het doorgeven van informatie,maar het zijn van onderlinge verbondenheid.Ook het licht wat ons omringt en wordt verspreid door de zonne-entiteit,bezit veel informatie welke wij nog niet kunnen uitlezen, maar ons te zijnertijd zeker zal informeren hoe de huidige aardse problemen kunnen worden opgelost.Dus het licht is niet alleen via de fotosynthese een voorwaarde van ons bestaan,naast onze belangrijkste energiebron,doch heeft ook een belangrijke rol als bron van informatie.Een menselijk wezen laat zich leiden door het elektromagnetisch web waarin hijleeft.Een schrijver denkt dat hij zelf een verhaal verzint,een filosoof denkt dat hijiets bedenkt en degene die zijn mening verkondigt doet dat uit reden welke het ego hem of haar ingeeft.Maar niets doen we eigenlijk zelf of uit het standpunt van verbondenheid gezien,doen we alles zelf.Het verschil bestaat niet en dat moeten we bedenken als we kijken naar alles wat ons omringt,in het parallelle universum.Alle werkelijkheden bij elkaar,de multi-dimensionale werkelijkheid is alles wat we kunnen bedenken en ook alles wat we nog niet kunnen bedenken.En alles is daarbij waar en waarachtig.Het doel van ons leven is misschien het beleven van de tijd tussen geboren worden en sterven.Maar afstand nemen van de waargenomen dingen en ons verplaatsen in de wereld van het(nog)niet waarneembare kan helpen om de illusies van ons denken te begrijpen en de parallelle dimensie te ontsluiten.

J.J.v.Verre.

zondag 24 juni 2007

Denken in dualiteiten


De leidraad in ons aardse bestaan wordt gevormd door drijfveren, welke ons door woelige baren heen loodsten en de strijd om het bestaan in ons voordeel beslechtte.Een strijd tegen honger , pijn en onderdrukking.De drang om te overleven.Oog om oog en tand om tand.Ook in de spirituele litteratuur wordt de mens verdeeld in een hoger en een lager zelf.Een zelfde dualiteit waar we moeilijk van af kunnen komen.Het hogere zelf verlangt naar hereniging en aanvaarding van onze verbondenheid met het geheel van de schepping. Dat verlangen brengt ons door een groot aantal levens,totdat elk deel van het menselijk bewustzijn uit vrije wil terugkeert naar de oorspronkelijke toestand van eenheid.Ons lagere zelf zou ons als energie eenheid willen profileren tot een sterk, trots, slim,rijk en machtig wezen. Een wezen dat autonoom kan opereren en zich niet verbonden voelt met de eenheid van schepping.Dit spirituele gedachtengoed komt voort uit een dualiteit van denken, welke inherent is aan het menselijk beleven van het leven hier op aarde.Een mens is een levende dualiteit, die niet meer weet wat denken zonder tegenpolen betekent. Dag en nacht, licht en donker, mooi en lelijk, goed en slecht.Voor ons normale begrippen; maar wat zou de mens moeten zijn zonder deze dualiteiten?Arm of rijk, geloven of niet geloven, tevreden of niet tevreden, gelukkig of ongelukkig.Allen bekende, in voelbare begrippen met een warme gloed van herkenning op basis van doorgemaakte ervaring.In een multidimensionale werkelijkheid bestaan geen dualiteiten, omdat alles zich spiegelt als een bundel van on geprojecteerde energie. Alle mogelijke werkelijkheden zitten hier nog opgesloten in een waarschijnlijkheid van energetische expressie.Alleen bij een geprojecteerde werkelijkheid gaan zich dualiteiten voordoen, omdat we denken dat het de universele werkelijkheid is.Als we ons zouden bevinden op een planeet uit een ander zonnestelsel,ver verwijderd van planeet aarde en we zouden instaat zijn om aardse energie op te vangen, dan wordt de energie opnieuw geprojecteerd in een andere ruimte- en tijd relatie, met een andere beleving van de werkelijkheid.We moeten ons steeds beseffen, dat onze dagelijkse gewaarwording van de wereld om ons heen, niet de universele realiteit is, maar het resultaat van onze illusies.Die illusies hebben voor ons een werkelijkheidgehalte dat zo groot is,dat we ons niet kunnen voorstellen, dat andere werkelijkheden niet gelijktijdig kunnen bestaan.Dit zelfde geldt voor die dualiteiten die zo van zelfsprekend zijn, dat wij niet kunnen bedenken, niet kunnen rationaliseren, niet kunnen voelen, dat ons leven zonder hen mogelijk is.Wat we zouden moeten proberen, is te onderzoeken of we dualiteiten kunnen laten vallen.Het idee hierbij is ,dat we beter onze positie in relatie met onze omgeving kunnen innemen als we niet voor geprogrammeerd zijn om ons denken te richten tot keuzes welke de dualiteiten ons dwingen.Echte vrijheid van denken is niet kiezen tussen het ene of het andere, doch de energie van beiden sublimeren en de resultante kracht de vrijheid geven om het verdere beloop te bepalen.Het goede zal het slechte niet meer kunnen beïnvloeden , omdat het slechte niet daadwerkelijk het goede verhinderd.De energetische uitkomst zal een geprojecteerde waarheid zijn, die gerespecteerd dient te worden en alleen als ontoelaatbaar kan worden veroordeeld als de leefgemeenschap of het individu wordt bedreigd in z'n veiligheid of bestaansrecht.Een denken zonder dualiteit is niet gemakkelijk voor te stellen, omdat we niet weten waar we over moeten nadenken.Het weten zal de plaats van het denken moeten verdringen en uiteindelijk zal er een moment moeten komen, dat de energie van de multi-dimensionale werkelijkheid zijn weg vindt in de evidence based wetenschap.
Weten en wetenschap zonder rationeel denken,terug naar af?

J.J.v.Verre.

zaterdag 16 juni 2007

Zelfdoding



Zelfdoding blijft een gecompliceerd discussie onderwerp.Vanuit de spirituele filosofie bestaat er nog geen uitgekristalliseerd denkraam,waarbinnen dit item voldoende wordt belicht.Er bestaan wel vele opvattingen,gebaseerd op dualiteiten zoals goed of slecht,ziek of gezond en laf of dapper.Zelfdoding is wel de meest persoonlijke daad,die een mens in leven kan stellen.Het negatieve karakter van zelfdoding wordt versterkt door religie,de leefgemeenschap die kijkt naar het achterblijven van de naast staande,de relatie met de depressiviteit en de mening dat een mens niet zijn eigen leven mag beëindigen als daar geen geaccepteerde reden tegenover staat.Ook het niet invoelbare karakter van de daad roept meestal een afkeurende tegen reactie op. Je eigen leven moedwillig beëindigen zou het karma ondermijnen,maar zou het niet zo kunnen zijn dat deze zelfdestructie juist met het karma is verbonden?Waarom werden zelfmoordenaars,als moordenaars gezien niet als vrijheidsstrijders of helden?Binnen de extremistische islamitische groeperingen wordt zelfdoding voor het geloof,gezien als een daad van opperste verheerlijking.De betrekkelijkheid van deze meningen brengt ons in verwarring en geeft ons het gevoel van onbehagen.Misschien kan een verdere analyse van zelfdoding,spiritueel gezien,nader worden uitgewerkt,om een beter inzicht te verkrijgen omtrent het eigenlijke gebeuren.Het leven op aarde is een spel van "struggle for live",geven en nemen,liefhebben en afwijzen.Ook is er het bewustzijn,die het mysterie van het leven zelf moet trachten op te lossen.Als we ons eerst richten op de twee cesuren van geboorte en sterven,dan zouden we allerlei energetische gebeurtenissen,die de mens in z'n leven tegenkomt,in dit levens kader kunnen plaatsen.Alleen zo zit het niet in elkaar.Onze levensloop is gebaseerd op een energie veld met multidimensionale eigenschappen,waarin geen einde of begin bestaat.In ons drie dimensionale denken bestaat er een begin en een einde als tijd relatie met ons menselijke leven.Als we filosoferen over zelfdoding,moeten we die tijd relatie loslaten en proberen te begrijpen welke mogelijkheden zich allen tegelijker tijd kunnen afspelen.Het multidimensionale karakter van het denken kent geen plaats meer voor dualiteit,dus geen discussies meer omtrent goed of slecht.Wel een onzekerheid over de mate van verbondenheid tussen alles wat is,alles wat was en alles wat zou kunnen zijn als alles toch anders was.Dit is de onzekerheid omtrent het bestaan in het algemeen,de vraag of de mensheid echt bestaat,zoals wij aannemen,of dat er slechts een illusoire projectie bestaat vanuit ons denken.Dit is geen irreële gedachte,als we ons beseffen dat ons stoffelijk lichaam ongeveer 14x per seconde volledig energetisch wordt herbouwd.Ook de onzekerheid van de materie in het algemeen,brengt ons als energie pakketjes dichterbij de gedachten alleen,dan bij gematerialiseerde wezens.Waarom deze zijsprong als we de zelfdoding analyseren? Omdat er bij zelfdoding een versneld proces van dematerialisatie plaats vindt.Een vorm van desintegratie die door de menselijke geest zelf wordt geïnitieerd.Het waarom is niet belangrijk,omdat we ons bevinden buiten het denken in dualiteit.De daad is een ontbinding van het onzekerheids principe,wat zich tussen lichaam en energie afspeelt.De verbittering past bij het levensspel,waarbij zeldoding een overtreding is van de vele spelregels.De spelregels die gemaakt zijn op basis van angst,verdeeldheid en moetwillige overheersing.Ook als wij de oorzaak zien als een uiting van depressiviteit,blijven we denken in dezelfde dualiteit,die het echte begrijpen verhinderen.De meest primaire daad welke een mens op het hoogste niveau kan verrichten,is de stekker eruit halen en de desintegratie van het lichaam versnellen.Dit verdient respect en geen hoon.Shakespeares Hamlet bevat een beroemde monoloog over zelfmoord,die begint met de woorden:
To be or not to be,that's the question.Schopenhauer schreef in:Die welt als Wille und Vorstellung,een commentaar op deze monoloog,waarin hij betoogt dat de keuze tussen "zijn en niet zijn" een gemakkelijke is,maar dat zelfdoding niet de garantie op totaal niet-zijn biedt.(uit :Wikipedia zelfmoord in de kunst).Het niet zijn is spiritueel gezien ondenkbaar en die wetenschap zal de vrijheid van handelen moeten beïnvloeden en niet de dualistische manier van denken.Zelfdoding zal blijven bestaan als een wezenlijk onderdeel van het leven.Het zal verdriet genereren en onbegrip blijven veroorzaken. De zelfdoder mag niet worden gezien als een spelbreker,doch ook niet de illusie koesteren dat problemen hiermee worden opgelost.Het valt misschien veel zwaarder om situaties op te lossen buiten ons aardse bestaan om.Misschien zal de zelfdoder terug willen naar de aardse situatie en betreurt hij of zij z'n daad.Deze mogelijkheid moet ons aansporen om potentiële zelfdoders te onderscheiden en te weerhouden om hun plan uit te voeren.Die medemensen welke in een uitzichtloos lijden persisteren en die wij niet zinvol kunnen helpen om een menswaardiger bestaan te verkrijgen,die zullen wij moeten helpen en terzijde staan,om hun daad in onze daad te transformeren.Alleen dan kan een afscheid in verbondenheid plaatsvinden en kan het niet-zijn worden vertaald in een toestand van zijn buiten ons gezichtsveld.
Het begrip zelfdoding zal plaats moeten maken voor een woord als bewuste levensbeëindiging of als zelf terminatie.Het leven blijft even,als de dood niet meer wacht.Achterblijvers worden tijgers in de duistere nacht.Het weten en toch niet kunnen vergeten,wat het leven ons bracht.Het niet kunnen weten wat we vergeten als de tijd ons verwacht.

J.J.v.Verre.
------------

Reacties:

Beste Jan Jaap, Dec.2011.

Zoekend naar 'zelfdoding' en 'zelfmoord' in combinatie met 'spiritualiteit', vond ik jouw blogpost.

Op zich een interessant verhaal, maar ik heb wel het gevoel dat je twintig liter in een theekopje probeert te proppen en dat gaat natuurlijk van geen kanten.

Ook vraag ik mij af wat mensen, die daadwerkelijk suïcidaal zijn er aan hebben. Weliswaar ben ik het er volkomen mee eens dat je pas écht weloverwogen tot zelfdoding kunt besluiten, als je ook het bredere perspectief van het leven daarbij in ogenschouw hebt genomen, maar die overwegingen moet iemand dan wel al achter de rug hebben, vóórdat de geestelijke of lichamelijke nood zo hoog wordt dat het uiteindelijke besluit 'moet' worden genomen.

Doodsverlangen kan, ironisch genoeg, wel tot een zoektocht leiden, die dat bredere perspectief oplevert. Maar die weg is vaak zo ingewikkeld en met zoveel vaagheden bezaaid - jouw post bewijst dat ook weer - dat menigeen er wel aan ruikt, maar er niet mee verder gaat.

Ik ken legio van dat soort mensen, ook mensen, die zeiden in spiritualiteit geïnteresseerd te zijn. Kwam het bijvoorbeeld tot een onverwachte uittredingservaring - het schijnt dat wel 60% van de mensen zo'n ervaring minimaal één keer in zijn leven heeft (gehad) - of andere concréte spirituele ervaring, dan deinsde men vervolgens tóch terug en ging niet op zoek naar wat de waarde of betekenis van die ervaring zou kunnen zijn.

Grijpen naar medicijnen - terugkomend op suïcidaliteit - is dan de makkelijkste weg. Niet alleen om tot zelfdoding over te gaan, maar ook voor de 'behandeling' van de psychische klachten, die meestal aan suïcidaliteit ten grondslag liggen. Althans die behandeling is ogenschijnlijk de makkelijkste weg, want de weg der medicijnen leidt eerder tot meer verduistering van het bewustzijn, dan tot verheldering ervan, is mijn mening.

Ik wil op twee dingen uit je post wat dieper in gaan:

C: "als we ons beseffen dat ons stoffelijk lichaam ongeveer 14x per seconde volledig energetisch wordt herbouwd."

Het zou kunnen zijn, dat we dus een projectie zijn, vergelijkbaar met film, en dat dit zijn van ons, waarvan wij (over het algemeen) denken dát we dat zijn, niet ons wezenlijke zelf is; een theorie, die in vele spirituele leringen is terug te vinden.

Maar meer dan een interessant weetje is dit 14 x per seconde gevalletje niet. Althans niet voor iemand, die niet begrijpt hoe verstrekkend dit kan zijn en dat je dus ook 14 x per seconde de kans hebt om je lichaam te vernieuwen, ook al kan dat niet in één klap. (Sommigen denken van wel, overigens.)

En als je dan weet dat je psychische gesteldheid makkelijker is te veranderen dan je lichaam, dan opent dit weetje pas wérkelijk perspectief. En het zijn dát soort perspectieven, waar een suïcidaal iemand wat aan heeft of op zijn minst wat aan kán hebben. (Ter uitleg: Je kunt met mentale technieken - visualisaties, hypnose ed - dit soort helings- of vernieuwingsprocessen beïnvloeden.)

C: "Het niet-zijn is spiritueel gezien ondenkbaar" (Verbindingstreepje door mij aangebracht.)

Dat is nog maar zeer de vraag. Voor hetzelfde geld kan je stellen dat het niet-zijn net als het niet-doen (Taoïsme) het hoogste goed is in spiritueel opzicht. Althans als gedoeld wordt op het vrij zijn van het ego. (Wat iets anders is dan dat je ego 'slecht' is of dat je het zou moeten 'vernietigen' of watvoor dingen je dan ook op dit gebied kunt lezen.) Ook in het Buddhisme, als ik mij niet vergis, is de leegte, het niets, het hoogste goed, in die zin dat daar alles uit voortkomt.

Vriendelijke groet, Janus.

Beste Jan Jaap (vervolg),

Je zou een zelfmoordenaar wel als vrijheidstrijder kunnen zien, in die zin dat hij/zij voor het hervinden van zijn eigen vrijheid kiest, maar die dan na de dood denkt te vinden. Maar er zijn betere wegen - zie mijn anorexia verhaal in RE op Richard - maar je moet wel de kracht hebben of vinden om die wegen te bewandelen. Overigens is zeer twijfelachtig of je die vrijheid of rust - die men vaak denkt te vinden na de dood - daadwerkelijk zult vinden. Vele berichten en esoterische leringen wijzen op het tegendeel. Je karma blijft toch bij je of je nu wilt of niet en ongeacht de staat/wereld, waarin je je bevindt.

Overigens - losstaand van jouw betoog - heb ik bezwaar tegen de veel gebruikte term 'zelfmoord', want dat duidt erop dat het iets strafbaars is of zou moeten zijn en daar ben ik het niet mee eens. De term 'zelfeuthanasie', tegenwoordig ook veel gehoord, vind ik alleen van toepassing in situaties, waarin ook de gewone euthanasie toegepast zou (moeten) worden, alleen dan door het individu zelf uitgevoerd.

Wat karma betreft zie ik zelfdoding als karmaneutraal. Maar dan wel de daad op zich bezien. Alleen wanneer iemand er iets mee probeert te bereiken, kan het van invloed zijn op z'n karma. Ik geef twee voorbeelden.

Ik heb eens van een geval gelezen, waarin iemand er heel erg zeker van was dat het beter was voor zijn gezin, als hij zou sterven. (Hij had aanzienlijke schulden, die op zijn gezin drukten, zolang hij in leven was.) Even daargelaten of zelfdoding dan de juiste keuze was – hij heeft het inderdaad gedaan - kan gesteld worden dat die zelfdoding dan goed is voor zijn karma, want het doel was goed.

Ook zijn er mensen, die uit verbittering tot zelfdoding over gaan om een soort wraak te nemen op de naasten, ouders of een ex-geliefde bijvoorbeeld. Geloof het of niet, maar dit komt ook voor, zeker in de planfase en zeker wordt er ook in die zin mee gedreigd. Dat lijkt mij dan niet zo best voor zo'n persoon's karma, zowel het dreigen als het doen met dat motief. Maar als die wraak plaats vindt, bijvoorbeeld in het kader van een voorgeschiedenis van sexueel misbruik, dan vraag ik me weer af naar welke kant de karmabalans zal uitslaan.

In ieder geval zal iedereen het mededogen van God ervaren. Dit is geen kerkelijk praatje tussendoor, maar meer een metaforische stelling en zelfs dat niet, het is een praktische, want ik ben overtuigd van de eeuwigheid van het leven, ook in eerste instantie individueel en dus kan je later alsnog andere keuzes maken en zo fouten herstellen. Anders zou 'bad' karma nooit gecompenseerd kunnen worden.

Indien dergelijke 'positieve' of 'negatieve' motieven géén rol spelen bij de zelfdoding van iemand, kun je je afvragen of de emotionele gevolgen voor de nábestaanden in karmisch opzicht negatief uitpakken voor de 'dader'. Dat hoeft naar mijn idee ook niet. Het is immers niet iets dat bewust* met die bedoeling aan die nabestaanden wordt aangedaan. Wel zijn vele mensen, die suïcidaal zijn, zich maar al te bewust van die emotionele gevolgen bij de nabestaanden, vooral voor kinderen; iets wat vaak heel zwaar weegt op het eigen geweten en heel vaak leidt tot uitstel van de daad tot het 'echt niet anders meer kan'. * Karma kan ook onbewust ontstaan, denk ik, maar bewuste handelingen wegen zwaarder, neem ik aan.

Hoe zelfmoordaanslagen binnen de Islam door extremistische Islamitische groeperingen gezien moeten worden is een deelvraag. Ik zie die daden als een oorlogsdaad en dan rijst de vraag of die oorlog gerechtvaardigd is en dus in karmisch opzicht positief zal uitpakken. Zij denken van wel, ook al komt het woord karma niet in de Islamitische vocabulaire voor, voorzover ik weet, maar dat zal iederéén wel van zijn eigen oorlog denken. Ik hoop voor hen dat ze goed gokken. Maar het is de vraag of je het als hemels moet zien om met 70 maagden – de veelgehoorde beloning – opgescheept te zitten in een situatie, waarin je geen lichaam meer hebt....

Je ziet, Jan Jaap, dat ik veel pragmatischer naar het probleem zelfdoding kijk dan jij in je startpost deed, want ik denk dat veel meer mensen daar wat aan hebben. Niet zozeer de vraag of je wel bestaat of niet is wat mij betreft aan de orde - hoogst interessant hoor, daar niet van - maar de vraag hoe inzicht te krijgen in je eigen functioneren en dus ook inzicht te krijgen in hoe je dus béter kan functioneren, wat uiteraard lang niet makkelijk is, is eigenlijk waar het om gaat. Vaak moeten mensen ahw weer opnieuw leren lopen, waar het levenskunst betreft.

Filosofie, waar ik zeer zeker in geïnteresseerd ben, zie ik toch vaak als de vraag of de vraag wel goed geformuleerd is en dan vervolgens de discussie over de vraag of de vraag wel goed geformuleerd is. En dan weer de discussie of die discussie dan wel of niet terzake is. Dat is hoogst interessant allemaal als brainjogging - net zoiets al schaken - maar het duurt wel erg lang, voordat er brood op de plank ligt.

Met vriendelijke groet en succes met je blog, Janus.



Beste Richard (4 Mei 2011),

Ik wil op deze uitspraak van jou reageren: "Zelfdoding is een bewijs voor een vrije wil. Als een vrije wil niet bestaat, waarom dan zelfdoding?"

Jij, Richard, bedoelt hier waarschijnlijk dat als er iets hogers is, dat onze wil bepaalt en wij niet vrij zijn in die zin, waarom dat hogere dan (kennelijk) wil, in een aantal gevallen, dat mensen zelfmoord plegen. Dat is iets waarvan we niet geneigd zijn het aan een of de hogere wil toe te kennen, vandaar dat het ónze wil wel moet zijn, die een dergelijk besluit neemt en dus is er dienovereenkomstig een vrije wil.

Ik ga hier op een wat meer pragmatische manier mee aan de haal. Met name dat laatste - "Als een vrije wil niet bestaat, waarom dan zelfdoding?" - is dan interessant.

Het gaat er voorafgaand aan zelfdoding vaak om dat iemand het gevoel heeft geen of onvoldoende vrije wil te hebben. Bijvoorbeeld - dat speelt meestal onbewust - doordat zijn of haar vrije wil aan hem of haar is ontnomen bij sexueel misbruik, wat bij slachtoffers daarvan, die dat in de jeugd hebben meegemaakt, heel sterk speelt. En als gevolg daarvan heeft men dan nog steeds het gevoel geen vrije wil te hebben.

Of die subjectieve beleving dan in filosofisch of spiritueel opzicht onjuist is, is voor de beleving van de persoon in kwestie totaal niet relevant. Op zijn hoogst 1 promille houdt zich daar dan nog mee bezig. Bovendien is de vraag of we überhaupt wel een vrije wil hebben, voor die mensen extra deprimerend. Is het antwoord 'Nee', dan kan dat catastrofaal uitpakken.

Of er sprake is van een vrije wil in absolute zin, is een vraag, die wel nooit beantwoord zal worden. Om dat antwoord te vinden zouden we vóór onze oorsprong moeten kunnen kijken (of er iets is dat onze wil al of niet voorafgaand aan onze manifestatie bepaalt) en dat is vrij lastig, want je kunt nou eenmaal niet kijken op een moment dat je nog niet bestaat. Ook buiten de wereld van je eigen manifestatie kijken is om diezelfde reden onmogelijk. Het enige dat we ooit te zien zullen krijgen zijn verschijnselen, verschillend in gadatie naar gelang afstand en meer niet. Maar dit laat ik verder terzijde.

Ook kun je je afvragen in hoeverre onze 'wil' niet bestaat uit reacties op innerlijke en uiterlijke omstandigheden, dus of er überhaupt iets is dat we echt zelfstándig willen? Maar ook dat laat ik verder terzijde. In meer praktisch opzicht hébben we een wil, laten we daarvan uitgaan, en zijn we zeker tot op zekere hoogte vrij om onze keuzes te maken. Bijvoorbeeld de keus of we wel of niet rekening met onze medemens willen houden of rücksichtslos onze eigen belangen willen nastreven, een keus, die nogal aan de orde van de dag is. Ook zou er geen sprake kunnen zijn van karma - waar wel degelijk sprake van is - ingeval er geen vrije wil zou bestaan. Hoe kun je anders verantwoordelijk zijn voor je eigen daden; 'karma' stelt je daar in zekere zin verantwoordelijk voor.

En wat naar mijn idee bij suïcidaliteit en ook bij anorexia het geval is, is dat iemand in een positie verkeert, waarbij hij of zij niet voldoende in staat is - vaak door verkrachting van die wil in de jeugd of door andere oorzaken - om zijn of haar wil te manifesteren. Of dat wérkelijke onmacht is of gevoelsmatige, is in zekere zin niet relevant. Bij iemand, die vastgebonden is, is dat overduidelijk, maar in hoeverre zijn wij niet allen in meer of mindere mate vastgebonden, aan conventies, door de belastingdienst, regels, schuldgevoelens enz enz.

Anorexia is vaak een poging om de macht over het eigen leven weer terug te krijgen (in een situatie, waarin anderen teveel invloed hebben op dat eigen leven, bijvoorbeeld in een beklemmende moeder-dochter relatie). De keus om wel of niet te eten is een keus, die men zelf in de hand heeft. Aldus herkrijgt de anorexia 'patient' weer een stukje macht over het eigen leven. Dat dit niet de beste weg is, mag duidelijk zijn en dus is de enig juiste therapie de 'patient' andere wegen te leren, waarmee die macht heroverd kan worden.

Het is in mijn ogen dan ook niet zo verwonderlijk dat het vaak hele lieve meisjes of vrouwen zijn, die aan anorexia lijden. Met lief zijn alléén bereik je vaak niet wat je wil in dit leven, daar is ook een zekere mate van agressie of op zijn minst duidelijke assertiviteit voor nodig. Het zijn die eigenschappen, die die meisjes en vrouwen zich eigen zullen moeten maken om te overleven. (Overigens is anorexia meestal niet een voorportaal van of vertraagde vorm van zelfmoord, ook al lijkt het erop, eerder het tegendeel: het herverkrijgen van macht over het eigen leven, dus in feite een manifestatie van de wil tot leven, wat niet uitsluit dat ook bij deze mensen zelfdoding kan voor komen, Coco de Meyere is daar een voorbeeld van.)

Bij zelfdoding zou iets dergelijks, een gevoel van onmacht ivm de eigen wil, een rol kunnen spelen, namelijk het niet weten hoe datgene wat men wil te bereiken. Ik denk dat veel mensen, die tot zelfdoding over gaan, dat uit onmacht doen, onmacht hoe je in dit leven te manifesteren. Diezelfde onmacht ligt ten grondslag aan depressiviteit, vandaar dat er zo'n overduidelijke link is tussen depressiviteit en zelfdoding.

Vriendelijke groet, Janus.

vrijdag 15 juni 2007

Gelukkig zijn


------------------Acryl op linnen, Mieke Westenburg.

Als we het gevoel van gelukkig zijn proberen te omschrijven,dan kunnen verschillende definities van geluk, gelukkig zijn,gelukkig voelen of gelukzaligheid ons behulpzaam zijn.Geluk of gelukkig zijn kan worden gedefinieerd als het tevreden zijn met de huidige levensomstandigheden of met het leven zoals het zich presenteert.Hierbij kunnen er diverse positieve emoties aanwezig zijn,zoals vreugde, vredigheid,ontspannenheid en vrolijkheid.De gelukzaligheid is een religieus getinte vorm van hoop, waarbij het resultaat, de eeuwige gelukzijnstoestand,de beloning is voor een aards leven in de schaduw van God.Het geluk is een karmische vorm van zijn, waarin het weten wat geluk is centraal staat ;dit geluk is niet afhankelijk van het hebben van geluk.Hij is gelukkig die zijn geluk niet aan het geluk te danken heeft. Gelukkig voelen is een prettig gevoel wat alleen kan worden verstoord door een onprettig gevoel.Gelukkig voelen is niet het zelfde als gelukkig zijn.Deze twee begrippen worden te vaak met elkaar verward.Gelukkig zijn is een vorm van introspectie,waarin het ïk" een relatie aangaat met alles wat is,het omringende netwerk van levenskracht,de entiteit aarde;de betrekkelijkheid van alle aardse verschijningsvormen in tijd overziet en zichzelf accepteert zoals het is,m.n. ten aanzien van zijn schaduwkanten en deze niet wegstopt in een transformatie cyclus.Dan kan het ware "ik" gelukkig zijn op een spirituele wijze.De spirituele filosofie verbindt het gelukkig zijn aan verbondenheid,in onthechting van het ego.Andere filosofische beschouwingen hebben antwoord willen geven op de belangrijke vraag wat geluk is.Zoals het Trias van Schopenhauer;geluk komt voort uit 3 bronnen :

1e Wie je bent.

2e Wat je hebt.

3e Wie je in de ogen van anderen bent.



Alleen de vraag wie iemand is komt in de buurt van de eerder gestelde spirituele introspectie.De andere bronnen geven aan dat er verwarring blijft bestaan met gelukkig voelen.Gelukkig zijn is bevrijd zijn van alle ketenen,van honger,strijd en pijn.Slapen zonder angst,zonder piekeren,zonder schuldgevoel en opstaan met een gevoel dat het de beste dag uit je leven kan worden.Gelukkig zijn is weten dat geven prettiger is dan nemen.Dat liefde het allerbelangrijkste is wat er bestaat en dat het leven op aarde voor iedereen even belangrijk is.Gelukkig zijn is weten dat het geoorloofd is om je gelukkig te voelen.Gelukkig zijn is weten dat de Zon schijnt en te zorgen dat alle zintuigen onafhankelijk van elkaar optimaal functioneren.Het hart vrij van haat en de geest vrij van zorgen.De sleutel tot geluk is niet proberen om de problemen meteen op te lossen,maar proberen te overdenken wat je houding moet zijn om problemen te ontmoeten.Actief een verandering aanbrengen in je denken en weten dat deze transformatie het gemakkelijker maakt om problemen te ontmantelen.Gelukkig zijn is eenvoudig leven,niet te veel verwachten van materialistische voorspoed en nooit denken dat morgen beter zal zijn dan vandaag.Gelukkig zijn is oog hebben voor details en iemand laten bemerken dat hij waardevol voor je is.Mensen behandelen zoals je zelf behandelt wil worden.Gelukkig zijn is leren van het verleden,genieten van het heden,zonder bang te zijn voor de toekomst.Gelukkig zijn is een relatie durven aangaan en binnen die relatie een band scheppen die zo uniek is,omdat deze creatieve schepping een nieuwe entiteit vormt.Gelukkig zijn is een vorm van weten, dat als eenmaal de formule is gevonden de uitkomst onafhankelijk blijkt te zijn van de eerdere ingrediënten.Gelukkig zijn is liefde,mededogen,compassie en respect voor een ieder en weten dat wij onszelf nooit geheel zullen kennen,al zouden we vele boeken over onszelf schrijven en alles analyseren wat ons bezighoudt.Gelukkig zijn is afstand kunnen nemen van al het materiële wat ons op aarde omringt.Alles wat er echt toe doet is tijdloos en niet gebonden aan onze lineaire manier van denken.Alles wat de kosmische energie vluchtig heeft verdicht raakt tot stof,maar alles wat ooit is gevormd,blijft bewaard in de creatieve dimensie,waar alles is wat was.Doch dit valt binnen tijdsrelaties,welke moeilijk zijn te begrijpen zolang wij het verleden, heden en toekomst blijven zien als een lineaire relatie.Alles wat ons dierbaar is in ons huidige leven en bijdraagt aan ons gevoel van geluk zal nooit vernietigd kunnen worden.Waarom moeten we dan afstand nemen van onze aardse zaken?Omdat het geluk niet verstoord mag raken door verlies van iets wat niet echt weggaat.Gelukkig zijn geeft ons de mogelijkheid,de kracht om juist deze moeilijke discrepanties te begrijpen.Gelukkig zijn is de dood accepteren en weten dat alles wat is,in een ander verband zal blijven bestaan.Alle energetische botsingen blijven aanwezig ook na de botsing en zijn manipuleerbaar zoals wij video beelden via een digitale recorder telkens kunnen bekijken.Gelukkig zijn is je bekommeren om het verdriet van anderen,doch niet het verdriet zelf accepteren en nooit denken dat alles zo heeft moeten zijn,want wij zijn de scheppers en niet de slachtoffers van het noodlot.Niets is zo als je het zelf niet denkt en alles wat je kan bedenken kan gerealiseerd worden.Nooit de ellende van een ander accepteren,nooit over schuld blijven zaniken en nooit denken dat wat wij doen beter is dan wat een ander doet.Er bestaat geen uniforme waarheid.Als wij als mensen transformeren,zal ook ons gevoel van gelukkig zijn transformeren en kunnen we ons pas echt gelukkig voelen als een ieder gelukkig is,zonder honger,strijd en pijn.Als de ander op een andere manier gelukkig is dan dienen we dit te respecteren en mogen we ons niet afvragen of het gelukkig zijn wel echt is.Ook in onze ogen een ellendige omgeving kan gelukkige mensen herbergen,maar als de ellendige omgeving ons om hulp vraagt,dienen we die te geven.Niemand kan gelukkig zijn in een omgeving waar mensen sterven door gebrek aan water of voedsel.Dit mag nooit met karma worden verward, want het is ons karma om onze medemensen te helpen.
Gelukkig zijn is weten dat we allen gelukkig kunnen worden en dat zelfs honger,strijd en pijn, ons ultieme gevoel van gelukkig zijn niet kunnen ontnemen.


J.J.v.Verre.

woensdag 13 juni 2007

Toverkracht


Toverkracht is een begrip dat is gebaseerd op esoterische kennis,gericht op de werking en beïnvloeding van transcendente krachten.(Wikepedia).Dit zijn buitenzinnelijke of bovennatuurlijke krachten of vermogens,welke normaliter niet worden beschouwd als menselijke vermogens.Toverkracht poogt de natuur te onderwerpen aan de wil van de mens,de tovenaar in het bijzonder.Toverkracht gaat vaak gepaard met rituelen,als ook toverspreuken,om de toverkracht te manipuleren.Voorbeelden van toverkracht zijn :

-onzichtbaarheid.

-mogelijkheid om door materie heen te bewegen.

-communicatie over lange afstanden,zonder hulpmiddelen van apparatuur of verbale communicatie.

-het doen bewegen van voorwerpen, zonder deze fysiek aan te raken.

-het vermogen om met dieren te communiceren.

-het genezen van ziektes.

-metamorfoseren in een andere gedaante.


De tovenaar kan worden onderscheiden van de magiër.Een magiër gebruikt magie en beschikt ook over bovennatuurlijke krachten en kan deze ook beheersen.Een magiër tracht het metafysische om te zetten in het fysische.Energie in materie.Het geloof in het metafysische is belangrijker dan woorden en rituelen.Tovenaars springen veel berekender om met hun toverkracht.Magiërs creëren zaken met hun magie,terwijl tovenaars ook zaken laten verdwijnen.Magiërs geloven in de kracht van hun magie,terwijl tovenaars zich vnl. bezighouden met toverspreuken.Een toverspreuk is een zin of zijn zinnen waarmee,als deze wordt uitgesproken,men op bovennatuurlijke manier iets kan initiëren.De spreuk: Abracadabra is een oude bezwering- of toverformule,waar men een genezende werking aan toeschrijft.Het woord werd in de vorm van een gelijkzijdige driehoek geschreven,in elf regels,die telkens een letter minder bevatten.De speuk werd voor het eerst in deze betekenis gebruikt in de 2e eeuw door Serenus Sammonicus,arts van de Romeinse Keizer Caracella,beschreven in De Medicina Praecepta.Hij adviseerde om de formule in de vorm van een amulet te dragen,aan een vlasdraad om de hals en geschreven op perkament.De veronderstelling was dat de ziekte of hevige pijn op dezelfde manier zou afnemen en verdwijnen als het toverwoord zelf.Er zijn nog andere theorieën bekend omtrent de oorsprong van dit toverwoord.Sommigen menen dat het woord een verbastering is van het Griekse woord Abrasadabra en de vervanging van de s door een c,zou berusten op een foutieve weergave.In deze theorie zou de term een geheim woord zijn dat werd gebruikt door een gnostische sekte in Alexandrië.Waarschijnlijk gebaseerd op Abrasax of Abraxas, genoemd naar hun belangrijkste God.Ook de naam Abraxas zelf zou een magische kracht hebben bezeten.De letters van het woord vertegenwoordigen in de Griekse notatie het telwoord 356,de dagen van het jaar en waarmee tevens de 356 openbaringen der Godheid worden bedoeld.Vanuit de spirituele filosofie bestaat de magische kracht in ons allen,alleen de kunst om deze te herkennen en te gebruiken is ons niet aangeleerd.Als we onze wil zouden aansporen in de richting van deze bovennatuurlijke krachten en de levensfilosofie zouden volgen die ons verteld,dat alles wat we kunnen bedenken een werkelijkheid is in een multi-dimensionele wereld,dan bestaat voor ieder mens de mogelijkheid om het bovennatuurlijke te bereiken en te beheersen.Het transformatie proces dat door onze wil moet worden gestuurd,zal ons in een nieuwe energetische toestand brengen met een hogere trillingsfrequentie.Ons denken zal gericht zijn op verbondenheid en mededogen.Emoties zullen plaats gaan maken voor een reële pijn,welke buiten ons eigen lichaam is gelegen.Individuele problemen zullen naar de achtergrond verschuiven bij die mensen,die de weg van transformatie hebben ondergaan.De nieuwe vraagstukken zijn niet echt nieuw,maar worden naar voren geschoven door ons denken in verbondenheid.De spirituele revolutie zal beginnen en niets zal meer het zelfde blijven als voorheen.Wat zal er met de toverkracht gebeuren als we allen zijn getransformeerd?Zullen er goochelaars gaan komen,die de bovennatuurlijke power zullen misbruiken?Deze vragen zullen zich in een vernieuwde toekomst ontplooien,maar eerst zal de weg naar de spirituele transformatie zelf moeten worden gevonden.Toverkracht is geen sprookjesachtige term, het is een brug naar spirituele verandering,waarbij onbegrepen krachten moeten worden herkend en gemobiliseerd.Weten dat alles wat we kunnen bedenken mogelijk is, zal ons kunnen helpen om vrij te zijn van collectieve gedachten zoals nietigheid en onmogelijkheid.
Wij zijn zelf de Schepper van hemel en aarde,van rijkdom en armoede,van geluk en haat, van ongelijkheid,oorlog en liefde.We leven in een drie dimensionale projectie van een multi-dimensionale werkelijkheid.Laten we onze toverkracht niet vergeten.

J.J.v.Verre.




-

zaterdag 9 juni 2007

De multidimensionale werkelijkheid


Bij alles wat we kunnen waarnemen speelt het zichtbare om ons heen een conventionele rol.De onzichtbare wereld welke wij ons moeilijker kunnen herinneren speelt een veel belangrijkere rol in de waarheid van waarneming.De onzichtbare werkelijkheid is de waarheid die ons omringt en de zichtbare werkelijkheid is een illusie.We kunnen ons geloof in het denken beperken tot een geloof in de multidimensionale werkelijkheid.Alle andere geloven en ideeën zijn per definitie waar als we ons verbinden met de multidimensionale werkelijkheid (MDW).De vraag of wij in een vierde dimensie bestaan of slechts in drie dimensies is zinloos.Indien de vierde dimensie bestaat en wij er slecht drie bezitten,betekent het, dat wij in werkelijkheid niet bestaan, dat wij enkel in iemands verbeelding leven en dat al onze gedachten, gevoelens en ervaringen optreden in de geest van een of ander hoger wezen, dat zich een beeld van ons vormt.Wij zijn dan enkel de produkten van zijn geest en ons gehele heelal is maar een kunstmatig door zijn fantasie geschapen wereld.Het feit dat we waarnemingen in de vierde dimensie niet zien,t.g.v. onvolmaaktheid van onze zintuigen en hersenfunctie,geeft ons niet het excuus om onze ogen te sluiten voor de theorie van de MDW.

In de wereld van meerdere dimensies is alles waar wat we kunnen bedenken, ook de schijnbare tegenstellingen, welke we nu in onze zichtbare wereld tegenkomen.Ook de illusoire waarheid creëert een vraag die ons mensen dagelijks bezig houdt: voldoe ik aan mijn eigen doelstellingen? Het is een waarheid die losstaat van de kosmische werkelijkheid.Deze waarheid ligt opgesloten in een celstructuur, welke we hoognodig moeten doorbreken,door ons te conformeren aan de denkbeelden van de multidimensionale vrijheid.In de MDW is al het denken mogelijk, alles wat we kunnen bedenken heeft werkelijkheidszin en kan zich tot zichtbare werkelijkheid ontwikkelen.In onze driedimensionale wereld moet een waarheid worden bewezen, door gegevens te verzamelen die aantonen dat een vraag binnen een wetenschappelijk stelsel op relevante wijze kan worden beantwoord. Hiervoor bestaan spelregels welke op wiskundige wijze worden getoetst.In de natuurwetenschap bestaat het grote naast het kleine.De sterren en planeten in het heelal, naast de moleculen, atomen en quarks in de micro kosmos.Als we nu de kleinste elementaire deeltjes beschouwen, dan bestaat daar een overgang van materie naar energie, van de zichtbare naar de onzichtbare wereld.De waarheid van de zichtbare wereld naar de vierdimensionale werkelijkheid, waarin zich eendimensionale deeltjes bewegen met een multi-dimensionale spin.Botsingsnelheden kunnen optreden welke de lichtsnelheid overtreffen.Over die werkelijkheden bestaan geen twijfels meer en bewijzen ontleend aan experimenten in de zichtbare wereld, maken het mogelijk om serieus te geloven in een MDW.Wat zal er veranderen als we een MDW accepteren en het leven op onze planeet opnieuw gaan formuleren met de nieuwe waarden van deze onzichtbare wereld? Misschien niet direct iets schokkends, maar na verloop van tijd zal de mens zich realiseren, dat de strijd minder zinvol is als er geen strijdpunten meer zijn.Ook de onderlinge verbondenheid zal zich manifesteren door het veld van elektromagnetische energie, welke ons allen omringt.We zullen ons niet meer als driedimensionale wezens voelen, maar zullen ons bewustzijn vierdimensionaal moeten trainen, door uiteindelijk via een hogere trillingfrequentie dit toepasbaar te maken.Andere werkelijkheden zullen ons kunnen bereiken en we zullen vertrouwd moeten raken met vele nieuwe ideeën omtrent de historie en het cyclische lot der mensheid.Oude vragen zullen niet direct beantwoord worden,maar de vraag zelf zal geëvolueerd worden en in een nieuw jasje verpakt een nieuw antwoord genereren.De vraag is altijd belangrijker dan het antwoord in de MDW,omdat er geen eenluidend antwoord bestaat.Heeft God de wereld geschapen? Heeft de mens zelf vrijheid van keuze? Bestaat er een "leven" na de dood of bestaat de dood in het geheel niet? Het ultieme antwoord op elke vraag ligt in de MDW opgesloten.Ons omringende heelal is uit het bestaande geschapen en het geschapene is niet een eigenschap van het bestaande.Want vanuit de MDW zijn alle waarheden aanwezig, ook die gene welke tegenstrijdig lijken.De mens zelf bestaat niet als zelfstandige entiteit, maar is een onderdeel van het energie veld wat alles verbindt en vrijheid van handelen is nog een begrip uit de driedimensionale periode.De dood is het einde van het gematerialiseerd lichaam, maar niet het einde van een menselijke entiteit.Waarheden over "levens" na de dood zijn talrijk en niet te vatten in een uitspraak.Vele levensvormen zijn mogelijk binnen de uiteenlopende dimensies.Een terugkeer naar een eerdere levensvorm van gelijkenis is mogelijk doch niet noodzakelijk.Het begrip Karma is in een MDW niet verbonden met een bestaande levensopvatting.We kunnen dit begrip hanteren in spirituele zin, maar ook gebruiken om een leefgemeenschap te beschermen tegen ondermijnende elementen.Ook de schuldvraag zal in de MDW verschillen t.o.v. de huidige normen.Ieder individu is zelf verantwoordelijk voor alles wat hem of haar overkomt.Het lot van ieder mens wordt bepaald door het samenspel van energetische botsingen, het afstemmen op het netwerk van verbondenheid, de ervaring in het aardse leven en de herinnering aan het bestaan als geëvolueerd lichtwezen.

Binnen het kosmisch plan heeft ieder facet een eigen levensloop, doch het multi-dimensionale gebeuren verenigt al deze deelervaringen tot een werkelijkheid, waarin de kosmische mens centraal staat.We kunnen allen evolueren tot die verschijning massa van menselijk zijn met het kosmisch weten, in een wereld van verbondenheid.Maar eerst zullen we afstand moeten nemen van de driedimensionale illusie en ons realiseren dat al het zichtbare niet de werkelijkheid vertegenwoordigt.De werkelijkheid ligt als een puzzel verstopt in het voor ons onzichtbare.


J.J.v.Verre.

vrijdag 8 juni 2007

De Spiegel



De reflectie van een spiegel is een spirituele belevenis.De vroege dag die de nacht deed verdwijnen brengt nieuw licht van de zon in de slaapkamer.Na 't ontwaken en opstaan volgt de confrontatie met de spiegel in de badkamer.Wie ben ik eigenlijk als ik mijn spiegelbeeld aanschouw? Ben ik de reflectie van mijn gematerialiseerde zijn,of ben ik alles zonder mijn spiegelbeeld. Mijn denken richt zich op het beeld in de spiegel en geeft mij de vertrouwdheid van herkenning.De herkenning van iets voorspelbaars,van de menselijke contour die ook de vorige dag aanwezig was.Het beeld wat ik waarneem is nog vrij vlak en zonder veel expressie.Tijdens het scheren wordt het geheel wit en na het douchen is de spiegel dusdanig beslagen,dat mijn beeld vrijwel is verdwenen.Na met mijn handdoek over de spiegel te hebben gewreven, komt mijn beeld weer terug alsof het de lamp van Aladin was.Ik bedenk me wat mijn spiegelbeeld de komende dag gaat doen.Bij al mijn bedenkingen, afwegingen en angsten blijft mijn spiegelbeeld vrijwel onveranderd, maar misschien kan ik de subtiele verschillen niet waarnemen.Waar wacht ik op als ik in de spiegel kijk? Wacht ik op een moment dat mijn beeld uit de spiegel stapt en mijn leven gaat overnemen? Wacht ik op een transformatie van mijn spiegelgezicht in een geprojecteerde energie van ondergesneeuwde ziele activiteit? Of wacht ik op de magie van de spiegel zelf, die mij laat zien wat een spiegel kan laten zien in horror verhalen en sprookjes.Ik luister naar de spiegel, maar hoor niets.Geen informatie dat ik de mooiste van het land zou zijn. Geen stemmen die waarschuwende signalen afgeven.Ik kijk recht in de ogen van mijn spiegelbeeld en word enigszins gehypnotiseerd door het dwingende karakter van die blik. Die blik van mijn vader die zegt: houd eens op met die onzin.Met de staart tussen de benen loop ik terug naar mijn slaapkamer en kleedt me aan.Een dag met plezierige en minder jubelende momenten zal volgen,maar geen hernieuwde ontmoeting met mijn gespiegelde evenbeeld.'sAvonds als ik na het uitkleden mijn badkamer betreed en mijn hoofd naar de muur boven de wastafel richt, zie ik mijn gespiegelde contour, alsof deze niet weg is geweest.Ik vraag me af of het beeld wat ik waarneem nu anders is dan tevoren? Of is mijn ervaring van de doorgemaakte dag beslissend in een andere interpretatie van het geëvenaarde?Het weten dat niets mijn spiegelbeeld meer kan ondermijnen dan mijn geest, doet me besluiten om m'n ogen even te sluiten, mijn gedachten terug te brengen naar de ochtend en te wachten op een gevoel van afstemming,voordat ik mijn visuele zintuigen weer aan het licht ontbloot.Het verschil tussen heden en verleden in de spiegel van nu en het verschil tussen heden en toekomst in de spiegel van vanmorgen is een gedachte welke zich niet conformeert aan de driedimensionale werkelijkheid.De werkelijkheid van mijn spiegelbeeld is een illusoire beeltenis van een cerebrale activiteit,welke wordt gestuurd door herkenning uit het verleden.
De multidimensionale werkelijkheid van mijn spiegelbeeld is een veelheid van beelden uit verleden en toekomst,welke zich projecteren in mijn hoofd en alleen het herkenbare, het zichtbare als beeld verschijnt.De wetenschap dat deze werkelijkheid niet bestaat in een ruimer bestaan, geeft mij het gevoel van opgesloten te zijn.Opgesloten tussen mijn lichamelijke ik en mijn spiegelbeeld.Tussen de ruimtelijke dimensies van het zijn en het enge gevoel van degene die voor de spiegel staat.Ik wacht op een teken vanuit mijn spiegelbeeld en concentreer me op mijn ogen.Nu geen inmenging meer van betweters of andere frusterende elementen.Ik kijk in mijn eigen ogen en voel de kracht van iets ongeëvenaard, van iets uit een verre uithoek van het verkennende denken.De gedachte die tot mij komt als een vuurpijl vanuit de ruimte, die mijn denken doet oplichten. Nu het er is, weet ik dat het er moet zijn en dat er voor deze uitkristalliserende energie, een plaats is vrij gehouden, die er altijd al was.Mijn multidimensionale denken in een 3-dimensionaal wezen, dat zich onbewust heeft verbonden met het al daar is. Het weten wie ik daar in de spiegel zie, heeft te maken met alles en iedereen, die in verbondenheid spiegelend zichtbaar kunnen worden gemaakt.Het beeld zal verdwijnen en plaats maken voor een ander gelaat dat de spiegel aanschouwd.De spiegel is niet de reflectie, maar de interpretatie van het gespiegelde in onze geest.Ik werp nog een blik op mijn beeld in de spiegel, haal m'n schouders op en doe het licht uit.
Mijn gespiegelde fantasieën lossen op in het donker en wachten op het cyclische gebeuren van een nieuwe dag,vol van glorieuze fotonen activiteit.

J.J.van Verre.

woensdag 6 juni 2007

Spirituele filosofie


Dit onderwerp is gerelateerd aan de ideeën omtrent waarheid en werkelijkheid.Binnen de bestaande opvattingen zijn waarheden betrekkelijk en is de visie op de werkelijkheid de laatste decennia drastisch veranderd.We spreken over een meer dimensionale werkelijkheid,een werkelijkheid welke zich in meerdere dimensies kan projecteren.Een andere manier van denken heeft te maken met de multidimensionale werkelijkheid.In dit concept van de werkelijkheid is alles dat bedacht kan worden waar in een meervoudige dimensie van het enkelvoudige.Een soort van eendimensionaal lichaam in een multi dimensionale spin.De eenheid van denken legt zich echter niet vast in een drie dimensionaal kader.Het denken voelt zich onbegrensd en is enkel begrensd door het denken zelf.Een andere manier om werkelijkheden te analyseren is het bedenken hoe een gebeurtenis zich in een andere dimensie zou afspelen.Wij zien slechts een drie dimensionale projectie van een extra dimensionale gebeurtenis.Een projectie van meerdere extra dimensionale energieën,genereert een eigen energetische werkelijkheid,welke wordt bedacht door de geest,die de werkelijkheid als gedachte genereert.Werkelijkheden,welke wij op aarde als waarheid omschrijven,zijn energetische botsingen die zich alleen in onze drie dimensionale wereld afspelen en welke volgens onze wetenschappelijke normen toetsbaar zijn.Het denken in deze vorm van toetsbare werkelijkheid is buitengewoon beperkt en haar uitkomsten zullen nooit een alomvattende verklaring kunnen leveren voor de veelheid van werkingmechanismen binnen de natuurwetenschappen.Het bestuderen van levensprocessen zal vastlopen,als we ons onvoldoende oriënteren op de externe factoren,zoals elektromagnetische krachtvelden.Ook interne factoren zoals de fotonen activiteit op cellulair niveau,verdient
meer aandacht.Indien we ons denken open stellen voor een multidimensionale visie,dan kunnen nieuwe waarheden,oude bijschaven en een nieuwe mogelijkheid voor verdere visie ligt open.In de eerder genoemde spirituele filosofie krijgt het onstuimige denken meer kansen en kan zich opwerpen als een nieuwe denkeorde,gebaseerd op het principe:Alles wat bedacht kan worden is waar en ook tegenstrijdige waarheden hebben allen een energetische waarde,die tussen de waarheden onderling kan verschillen.Of de ene waarheid meer waarde heeft dan de andere,is niet vaststaand en zal in de loop van de tijd energetisch kunnen verschuiven.Waarde verschillen,waarde oordelen,en waarden in het algemeen zullen moeten worden gezien als een wiskundige formule,waarbij de energetische kracht in de tijd zal veranderen.We kunnen de energetische waarde van een werkelijkheid benoemen,maar binnen een cyclische tijdsdimensie zal ons begrip blijven vastzitten in onze drie dimensionale projectie,die de werkelijkheid vervormd.Denken in "tegengestelde" waarheden vereist een nieuwe visie op de werkelijkheid en zal pas daadwerkelijk lukken als we de waarheden binnen ons bestaan opnieuw definiëren.Binnen de spirituele filosofie zal de werkelijkheid een minder vast omlijnd karakter hebben,en zullen de tegenstanders van deze opvatting ageren met afkeurende woorden als: mistig,vaag soft en irreëel.Deze opvattingen zijn begrijpelijk vanuit ons huidige denken,maar volstrekt onhoudbaar als we ons bezig houden met het energetische krachtenspel.Elke werkelijkheid is te ontbinden in deel werkelijkheden,welke weer in kleinere deeltjes te ontbinden zijn.Uiteindelijk is het de energetische eenheid van het kleinste partikeltje,waarin zich de verandering voordoet.Door summatie van verandering in energetische hoedanigheid,kunnen werkelijkheid krachten worden versterkt of afgezwakt.In absolute zin kan een werkelijkheid in meerdere energetische velden gelijktijdig bestaan,zonder dat een verandering zichtbaar wordt.Mogelijk dat een energetische balans meer impact heeft op verandering,dan de energetische modulatie zelf.Indien het menselijk denken zich op een hogere trillingfrequentie zal gaan afspelen,hoe meer verandering in de energetische perceptie van een werkelijkheid zal plaatsvinden.Werkelijkheden en waarheden zijn geen vast omlijnde begrippen en niemand mag zich nog beroepen op een absolute waarheid of werkelijkheid van een voorval,gebeurtenis of deel binnen onze geschiedenis.Ons huidige bestaan dankt zijn ontwikkeling aan zijn beleving van de waarheid als iets concreets,doch een abstractere visie zal mogelijk zijn als ons gegeven bewustzijn door evolutie en transmutatie minder beperkt wordt en zich kan manifesteren op een hogere trillingfrequentie.
Werkelijkheden en waarheden zijn net als de kleur van een toverbal,als de belichting van een berg,of als het golfpatroon in de branding,altijd anders als je er naar kijkt.


J.J.v.Verre.