vrijdag 29 december 2017

Tijd en eeuwigheid in Harscamp



- De Heershoeve, winter 1978/'79 -


Warme sterrenregen in de versteende nacht. De koude die de sloten had gedicht en de weilanden gewit in de weerspiegeling van het gele maanlicht. Geen geluid van weidende koeien meer, geen verstoring van de artillerie. De Heersweg was anders dan in de donkere nachten, nu een glimmend pad tussen de bevroren sloten. Het geluid van overvliegende winterganzen en in de verte het doppler effect van een opgevoerde bromfiets. Het jaareinde was onverstoord overgegaan in de nieuwe code, die door telling van 1 bovenop de oude code kon worden onthouden. De maand januari was het cyclische begin van elk nieuw jaar, zodat we de tijd beter kunnen begrijpen in zijn vertrouwde jasje. Mijn tijd, onze tijd, maar is het ook de tijd?? Bestaat de tijd eigenlijk wel? Als we alleen in het nu leven is er geen tijd. Wij zijn de denker en daardoor de bedenker van de tijd. Over de tijdsmeting, die goed te definiëren is, kunnen we begrijpen wat de grootheden betekenen. Jaar, maand, week, dag, uur, seconde allen grootheden met begrijpelijke betekenis. Allen herleidbaar tot zichtbare voorbeelden. Alleen het schrikkeljaar is een meetkundige correctie. Ik kijk ietwat verkleumd naar de heldere sterrenhemel en denk na over het nu en de eeuwigheid.
Uit: Het boek van de eeuwigheid.

-Stilte en leegte alom.
-Het volledige Niets.
-Tijd bestaat niet.

-Het grenzeloze.

-De eeuwigheid.

-Geen licht en geen duisternis.
-Geen leven en geen dood.
-Geen goed en geen kwaad.
-Geen begin en geen einde.

-De eeuwigheid.

-Er is slechts ruimte.
-De stille, lege ruimte.
-De zuivere, onberoerde ruimte die in zijn onmetelijkheid de eeuwigheid omvat.

-Door schier toeval?
-Onvoorzien en niet waarneembaar vindt er een minimale afwijking plaats in het kleinste deeltje van de ruimte.
-In vergelijking met dit allerkleinste is een “atoom” iets reusachtig.

-Een onvoorstelbaar kort moment vibreert het.
-Is het wel een vibratie?
-Het is zo kort, zo klein, zo teer, zo onmeetbaar.

-Maar hiermee is de tijd geboren.

-Stilte keert weer.
-Ledigheid.
-Niets.

-Behalve dan dit ene, onmeetbare element.
-Tijd.

-Hoe lang?
-Hoeveel"tijd" zal er verstrijken na deze niet te meten,allerkleinste vibratie?
-Zal het zich nog eens herhalen?
-Is er iets verkeerds gebeurd?
-Was het toeval?

De eeuwigheid die slechts een onmeetbaar kleine vibratie nodig had om tot tijd, tot beweging, tot leven, tot schepping en tot liefde te geraken.

Ik luister naar de woorden van een spiritueel leraar, die de tijd benoemt als een illusie van de som van nu momenten. Alles wat werkelijk bestaat, bestaat nu, leeft nu, is nu. Buiten het nu is er niets. Verleden is een geschiedkundige overlevering van het collectieve denken en toekomst is een mogelijke extrapolatie van ideeën uit het heden.
Het dwarrelt in mijn hoofd en ik keer terug naar het nu en staar in de vrieslucht naar de gele maan en de koude sterrenhemel. Even wist ik hoe het leven zijn geheimen had ontvouwen, maar nu ben ik weer terug in de verwondering en voel me daar toch prettiger bij. We zijn hier om te leven, te beleven, te respecteren en te geloven dat alles wat zichtbaar is bestaat en alles wat onzichtbaar is zich gemakkelijk aan het nu onttrekt door zijn ongeloofwaardige bestaansrecht. De discussie omtrent vragen die de toekomst dramatisch kunnen veranderen, zoals het kopen van beter en langer leven is een lastige, maar wel een mijlpaal in de menselijke geschiedenis. Hoewel ook deze noviteiten niet kunnen verhinderen dat wij toch dood moeten gaan om het cyclische gedrag van de natuur completerend te kunnen maken. Het leven na de dood of is dood echt een einde van ons bewustzijn of…………….. gaat ons leven gewoon door in een andere dimensie?
Ik ben jij, jij bent mij en wij zijn zij met ons erbij.

J.J.v.Verre.

Literatuur:

-Het boek van de eeuwigheid; Woorden van wijsheid, gegeven door Meester Hatma en opgetekend door Atem. Uitgeverij Kairos, Soest.ISBN 90 70338467/CIP.

Geen opmerkingen: