Het nieuwe denken als holografisch visioen.

Een poëtisch-filosofische illustratie van het nieuwe denken, als een holografisch universum waarin lichtgolven interfereren en een kosmisch hologram vormen. Het beeld toont een menselijk brein dat als hologram straalt, verbonden met een multidimensionale ruimte vol met golven, spiralen en tijdloze patronen. Het geheel ademt een holistisch wereldbeeld waarin ratio en intuïtie samenvloeien.

Het licht, dat zich als golf door de ruimte beweegt, draagt in zich het geheim van de totaliteit. Waar golven elkaar ontmoeten, doven zij uit of versterken zij zich en in dat spel van tegenfase en harmonie ontstaat een beeld dat niet rechtstreeks herkenbaar is, maar dat in elk fragment het geheel draagt. Zo wort de holografie geboren, een kunst van interferentie, een spiegel van het universum zelf.

Zoals het hologram in ieder deel het geheel bewaart, zo bewaart ook ons brein de wereld in zich. Het is geen verzameling losse kamers, maar een vibrerende eenheid waarin herinnering en waarneming als trilling bestaan, overal en nergens tegelijk. Wij zien wat wij denken te zien, wij horen wat wij verwachten te horen en zo weeft ons brein een illusoire werkelijkheid, een projectie van het holoversum. In de driedimensionale ruimte lijken de dingen gescheiden, maar in het multidimensionale veld zijn ze tijdloos verbonden. Daar is de kortste weg geen rechte lijn, maar een kromming door een extra dimensie. Daar is tijd geen klok die tikt, maar een veelvoudige stroom die zich in alle richtingen tegelijk beweegt. David Bohm en Karl Pribram zagen dat het universum zelf een hologram is en dat ons brein slechts de resonantie van dat hologram interpreteert. Elk deel van het bestaan is een geheel, een volledig Zijn en tegelijk een deel van een groter Zijn. Elke trilling draagt kennis van het geheel, elke golf bezit een echo van kosmisch bewustzijn. 

Zo ontstaat het nieuwe enken, een meta-denken dat ratio en intuïtie, verstand en gevoel, linker- en rechter hersenhelft verenigt. Het is een denken dat niet scheidt maar verbindt, dat niet reduceert maar verheft. Het is een holistisch wereldbeeld waarin de mens zichzelf herkent als meervoudige entiteit, niet afgescheiden maar deel van een kosmische resonantie. Wij leven in een illusie, maar de illusie zelf is een poort. Het verschil in menselijke vorm is slechts een variabele projectie van een holografische entiteit. In waarheid zijn we niet gescheiden, maar één. Het nieuwe denken vraagt ons om dit te beseffen, dat wij als moleculen van het holoversum gecodeerd zijn, dat wij dragers zijn van een licht dat zich eindeloos vermenigvuldigt. Op deze wijze wordt het nieuwe denken een spirituele reis naar totaliteit. Een weg waarin ieder beeld scherper wordt, ieder geluid verfijnder, niet door de roep van de markt, maar door de stem van het innerlijk weten. Het is de weg van het holoversum, waarin de mens zich verheft tot een spirituele veelheid, een resonantie van het Al. Met spirituele veelheid bedoel ik een toestand waarin de mens zichzelf niet langer ervaart als enkelvoudig, afgescheiden individu, maar als een meervoudige entiteit die deelneemt aan een groter geheel van bewustzijn en resonantie. Het is eigenlijk een poëtisch filosofische zienswijze om te zeggen dat ons innerlijk bestaan zich niet beperkt tot één vaste vorm of identiteit, maar zich ontvouwt in lagen, in dimensies en verbindingen. Hierdoor wordt het nieuwe denken een holografische pelgrimage, waarin ieder mens niet enkelvoudig maar veelvoudig straalt, als een trilling van het Al, een holografisch visioen, dat zich eindeloos herhaalt.

Het holografisch visioen.

in web van licht en trilling,

waar golven zich ontmoeten,

verrijst een beeld dat geen deel kent,

waarin elke fractie het geheel draagt.

ons brein, als spiegel van het Al,

weeft herinnering als vibratie,

een fluistering van tijdloosheid,

een echo van het holoversum.

kortste weg is geen rechte lijn,

maar kromming door dimensies,

waar tijd zich niet voortbeweegt,

doch in vele richtingen openvouwt.

wij zien wat wij denken te zien,

wij horen wat wij verwachten,

toch is elk beeld een illusie,

een projectie van het kosmische veld.

het nieuwe denken opent zich,

niet door verleiding van bezit,

maar door ontwaken van inzicht,

waar ratio en intuïtie samenkomen.

zo wordt de mens veelvoudig,

een trilling van het Al,

een holografisch visioen,

dat zich eindeloos herhaalt.

Een dynamische stroom van licht, beweging en energie, zo verrijst het nieuwe denken als holografisch visioen. Een vibrerende totaliteit waarin mens en kosmos niet gescheiden zijn, maar samen pulseren in een tijdloze resonantie.

J.J.v.Verre.