Oorzaak en gevolg.

Leda en de zwaan, Steven Kenny, olieverf op doek, 36x48 inch,2008.


De onzichtbaarheid is de baarmoeder voor het ongeziene, de broedstoof waaruit de oorzaak ontspruit. De wereld van het zichtbare is een illusoire werkelijkheid, welke wij als gevolg waarnemen. Het geestelijke dat zich in het stoffelijke uitdrukt. Wij, als mensen kunnen onze eigen wereld bouwen vanuit de kracht der gedachten. En naarmate die gedachten zich laten leiden door spirituele aannames, wordt de kracht van die gedachten sterker. Het wezen van een gevolg ligt besloten in het wezen van de oorzaak. De initiatie van de gedachtekracht vindt plaats vanuit het veld van energie dat ons omringt en waarmee een ieder met een bepaalde code kan inloggen. Een energieveld dat met het goddelijke kan worden vergeleken en een ordening van het gehele universum insluit.

De wet van oorzaak en gevolg wordt karma genoemd. Het Nieuwe Testament spreekt hierover met de woorden: “Want wat een mens zaait, zal hij ook oogsten”. We beschouwen karma in relatie tot de leer van wedergeboorte en zijn vaak te sterk gefixeerd op de rol die dit op ons eigen leven uitoefent. Maar karma is niet enkel een individueel bepaald item, maar staat ook in relatie met gezin, familie, ras, natie en wereldbevolking. We zijn als mensen allen met elkaar verbonden door het energetisch veld en karma is een expressie in die complexe verbondenheid. Er bestaat geen positief of negatief karma, want vanuit die expressie bestaan geen duale denkbeelden. Het onsterfelijke aspect van ons mens-zijn heeft ons opgezadeld met oorzaken uit het verleden, waarbij vanuit de tijd ruimte relatie het gevolg in het heden wordt waargenomen. Karma is een kans die we krijgen om een evenwicht in gelijkheid en rechtvaardigheid te herstellen. Het maakt niet uit welke godsdienst we belijden of dat we ons als ongelovig omschrijven. Op het nivo van onze ziel zijn we allen gelijk en onderdeel van de goddelijke vonk, die het leven beleeft in verbazing en liefde.

Is het belangrijk om altijd de oorzaak van het gevolg te kennen? Het is niet altijd mogelijk, maar we moeten wel ons best doen om het oorzakelijke verband vast te stellen, zodat we van onze fouten kunnen leren. Het belang van karma is je te realiseren dat elke ontmoeting, elke handeling bewust moet plaatsvinden, zowel voor jezelf, als in relatie met de ander. Waarbij de ander spiritueel gezien, een deel van jezelf vertegenwoordigt in het energetisch veld van verbondenheid. Het weten is vergeten, we zijn als mensen geblinddoekt voor de wekelijkheid en zien alleen de zintuiglijke illusie van het gevolg dat zich vaak projecteert in onbegrip. Onze ontmoetingen zijn geen toevallige gebeurtenissen, maar mogelijkheden om het oorzakelijke gevolg vanuit de onvergankelijkheid te aarden.
Ik ben jij, jij bent mij en wij zijn zij met ons erbij.

J.J.v.Verre.

Literatuur:

Leda en de zwaan, verhalen en gedichten,J.J.v.Verre,dec.2011.

Het derde oog.

Het derde oog is het punt iets boven het midden tussen onze wenkbrauwen. Het is de hoogste verblijfplaats van onze ziel wanneer hij in ons lichaam verblijft. In de oosterse filosofieën ook wel de zetel van de ziel genoemd. Het derde oog wordt ook wel het mystieke oog genoemd. Ook de pijnappelklier of epifyse wordt met dit derde oog geassocieerd. Via meditatie kan deze bijzondere plaats in de hersenen ruimte worden geactiveerd. Het heeft de vorm van een dennenappel en de grootte van een erwt. Dit raadselachtige orgaantje werd al beschreven in de Egyptische mythologie als het oog van Horus. Het wordt het 6e chakra genoemd. In het Sanskriet spreekt men van“anja”, hetgeen inzicht, waarnemen,besturen betekent. In de Griekse mythologie bestonden de Cyclopen, een volk van reuzen met uitzonderlijke krachten en een oog midden in hun hoofd. Enkele reptielen zoals leguanen en brughagedissen bezitten nog steeds een derde oog. Het zogenoemde pariëtale oog zit aan de bovenkant van de kop. Vooral bij jonge dieren is het derde oog duidelijk zichtbaar en wordt bedekt is door een doorschijnende schub. Het oog kan lichtveranderingen waarnemen, maar kan geen beelden vormen. Het wordt ook gebruikt om het dag- en nachtritme te bepalen. Het oog heeft een lens en een netvlies met staafvormige structuren. Aan de bovenzijde van de schedel zit een opening waardoor de oogzenuw naar de pijnappelklier loopt. Deze pijnappelklier zit ook bij de mens vol met serotonine, waaruit het hormoon melatonine wordt gevormd. Hetgeen verantwoordelijk wordt gesteld voor de waak- en slaapcyclus. Dit melatonine komt ook voor in het netvlies van onze twee ogen. Vanuit de ontologie weten we dat zowel onze twee ogen als de pijnappelklier tijdens de embryonale ontwikkeling naar buiten steken. Evolutionair gezien zou het heel goed mogelijk zijn dat de epifyse het eerste primitieve oog is geweest en zich pas later de twee andere ogen hebben ontwikkeld. Sommige dieren hebben geen zichtbaar derde oog, maar wel een lichtgevoelige epifyse(vogels). De cellen uit de epifyse zouden zijn geëvolueerd uit fotoreceptor cellen. Descartes beschreef de epifyse als de voornaamste zetel van de ziel en de plaats waar gedachten werden gevormd.

Mystiek gezien is het derde oog de ontvanger van de pranische energie, opgewekt uit de etherische of vitale krachtbron die het gehele universum doordringt. Het is nauw verbonden met de lucht welke wij inademen, door synchronisatie van gedachten en respiratie. Het is de universele energie die het leven in stand houdt. Het is de essentie van leven en bewustzijn in de multidimensionale dimensies.

Het derde oog is het centrum dat energetische beelden kan waarnemen. We kunnen deze beelden moeilijk plaatsen omdat wij deze niet zien met onze geijkte zintuigen. De zichtbare verschijnselen die wij via het derde oog waarnemen verschillen van persoon tot persoon. Deze plek kan niet alleen beelden waarnemen, maar ook begrijpen wat wij waarnemen. Ook korte flitsen en dansende stipjes kunnen buiten onze twee ogen om worden waargenomen. Ook kan een warm gevoel tussen onze ogen een signaal zijn dat het derde oog zich uit. Bij sommige gevoelige personen kan er een intuïtieve flits een hulpmiddel zijn om keuzes te maken bij lastige beslissingen. Ook zijn telepathische beelden op afstand, energie stromen die via ons derde oog worden opgevangen. We zijn als mensen gewend om deze informatie te ontvangen, alleen weten wij dat niet. Als we ons derde oog willen openen worden er verschillende oefeningen beschreven die een bewuste ademhalingstechniek combineren met het herhalend vibreren van bepaalde lage toon klanken. Een andere oefening is om echt bewust te kijken met je beide ogen en door de energie die je daardoor opwekt wordt ook het derde oog gestimuleerd.Als we na de eerste oefeningen onze ogen sluiten en ons op dit derde oog concentreren, zien we alleen duisternis. Later als wij ons beter kunnen concentreren, komt er zwak licht uit het donker te voorschijn. We zien later de beelden van sterren,nog later het gelige schijnsel van de maan en tenslotte het levenslicht van moeder aarde, de zon. Deze innerlijke hemellichamen zijn de kosmische verschijnselen op onze innerlijke reis. Misschien dat de ziel als reisleider uit zijn zetel kan opstaan en door het geactiveerde venster de aardse werkelijkheid kan aanschouwen.

J.J.v.Verre.

Onvergankelijkheid.

-Misschien is de ziel alleen maar een code die kan inloggen in het kosmische web van informatie.

Diep in ons mens-zijn ligt de wortel van al ons beleven, van al ons zijn, de stem van onze intuïtie, de aard van ons bewustzijn, de bron van liefde, de innerlijke stem, de energie der onvergankelijkheid. De stem der stilte fluistert ons de richting waarheen we ons kunnen bewegen. Het opent de poort naar een werkelijkheid die ontsluierd is van de zintuiglijke illusie.
We weten dat onze aanwezigheid op aarde slechts tijdelijk is in het cyclische gebeuren binnen het geschiedkundige beleven van verleden, heden en toekomst. Dit gebeuren bevindt zich tevens in een tijdloze dimensie waarin alle gebeurtenissen tegelijk aanwezig zijn zonder dat er iets gebeurt. Het aanwezig zijn in het tijdloze is de onvergankelijkheid, het energetische aspect van het menselijk bewustzijn. We kunnen dit onze ziel noemen, het binnenste, ons wezen, het onstoffelijke deel van ons lichaam, de geestelijke kern of de essentie.

In al deze synoniemen speelt het onsterfelijke element een essentiële rol, zowel in het humane leven, als andere vormen van niet menselijk leven. Bewustzijn is de energetische constitutie van zijn , niet alleen gerelateerd aan het leven, maar ook aan niet geanimeerde moleculen welke via een energetisch veld met elkaar zijn verbonden. Wij zijn als mensen niet ons brein alleen, we zijn de veelheid van energetische verbindingen binnen en buiten ons lichaam. Het leven eindigt met het sterven, maar het bewustzijn blijft verbonden met het veld van energie dat ons omringt tot in de verste uithoeken van het universum. In deze tijdloze dimensie zal onze ziel niet ronddolen als een fenomeen van onvergankelijkheid, maar als een code die kan inloggen in het netwerk van kosmische informatie. Onvergankelijkheid is een multidimensionale weergave van de humane essentie in het tijdloze.


Wij zijn degenen die wij zijn, alleen denken we in ons aardse beleven daar anders over. Het denken blijft ploeteren met vragen en gekunstelde antwoorden die nieuwe vragen oproepen, welke ons misleiden en doen vergeten wat de essentiële vraag was. We laten ons afschrikken door ons denken en creëren antwoorden die passen in de beleving van de driedimensionale werkelijkheid . We zijn vergeten wie we zijn en denken dat we iemand zijn geworden in de spiegel van de illusie. Wij denken opgesloten te zitten tussen geboorte en sterven en vergeten dat het cyclische gebeuren niet alleen ophoudt na het vallen van de bladeren of na het roteren van ons zonnestelsel.

We zijn de energetische vorm van onvergankelijkheid.Wij zijn bewuste energieën die het universum vullen met bezielde elektro-magnetische informatie.Wij, op aarde levende entiteiten zijn bezield met deze energie en zijn via onze chakra's met het omringende veld geïntegreerd. Hierdoor is al het leven met elkaar verbonden. Ik ben jij,jij bent mij en wij zijn zij met ons erbij.


J.J.v.Verre.


Verwijzing naar Spirituele Filosofie:

-Het parallelle universum, 29 juni 2007.
-Het bewustzijn, 7 juni 2008.
-De geïnterneerde ziel, 19 mei 2008.
-Het masker van de ziel, 10 maart 2010.
-Zielsverhuizing, 1 oktober 2010.
-De menselijke ziel, 1 november 2010.

Inzicht.

-Inzicht is de sluier van de illusie doorzien en liefde ervaren in een nieuwe werkelijkheid.



Het begint met de verstoring van de illusie. De illusie die de zintuiglijke werkelijkheid ons heeft voorgeschoteld. We gaan op zoek naar een nieuwe werkelijkheid en betreden dan de geestelijke wereld. Binnen deze wereld staat het wezen van de mens, zijn ware zelf centraal. De bewustwording van deze verandering in ons denken, noemt de spirituele filosofie: inzicht. Dit inzicht is weer verbonden met bewustzijn, liefde en mededogen en distantieert zich van duale gedachten en macht. Maar inzicht gaat verder, het vormt bruggen tussen de tegenstellingen, het verandert angst in liefde en schept een betere basis voor het leven op aarde. Inzicht ontmaskert de schijnbare dualiteit van de illusoire waarheden en schept een nieuwe werkelijkheid waarin we bewust de verbondenheid ervaren met al het leven op deze planeet. Dit inzicht moet verspreid worden als een geloof in de kracht van de mens zelf en niet als een indoctrinatie die ons van buiten wordt opgelegd. We zullen vraagtekens moeten zetten bij alles wat ons is aangeleerd en wat ons als vertrouwd overkomt. De meest bizarre ideeën zullen we moeten onderzoeken en niet meteen als onzin in de prullenmand werpen. We zullen op zoek moeten gaan naar die nieuwe uitdaging en onszelf moeten transformeren naar een nieuwe versie van het bestaande ik. Het ik, het lichaam dat op een dag wakker wordt met het besef dat alles anders is dan de dag ervoor. Het ik dat weet dat zijn lichaam niets anders is dat een omhulsel met een ingenieuze zender en ontvanger, welke wij hersenen noemen. Het nieuwe ik zal zich moeten conformeren aan een vernieuwde doelstelling in het leven, het leven beleven in verbondenheid en niet wat beter was voor het vroegere ik, wat betreft de bevrediging van het genot, de lust en het streven naar macht. De wereld kan beter worden als wij dat willen en de kracht van liefde ontwikkelen is het belangrijkste hulpmiddel dat de mens in zich heeft omdat te bereiken. De bevrijding die de weg naar het licht ontsluit. Een nieuwe werkelijkheid aanschouwen in een ruimere dimensie. Dat is de taak van de menselijke geest om op te stijgen in bewondering en verwondering en afscheid te nemen van gebondenheid en maskerade. Het masker van de ziel transformeren in het licht der werkelijkheid. De ziel kan zich dan zonder masker vertonen in het kosmische veld van verbondenheid.

Uit de boeddhistische inzicht wijsheid: Vipassana (=inzicht) is de intuïtief optredende lichtflits en blootlegging van de waarheid, omtrent de vergankelijkheid, het lijden en de onpersoonlijke of niet-substantiële aard van alle fysieke en mentale verschijnselen van het bestaan. Inzicht is niet het resultaat van louter een intellectueel begrijpen, maar wordt gewonnen door directe meditatieve observatie van de eigen fysieke en mentale processen.

De wereld van de geest zal zich moeten conformeren aan de grootsheid van het kleine en het subtiele eigene binnen het reusachtige. De wens om "Zo boven, zo beneden", de samenhang tussen de macrokosmos en de microkosmos te ervaren is een roep naar verbondenheid. Het macroscopische gerelateerd aan het microscopische, voortkomend uit het ene, de bron van universele energie, het bewustzijn.
Met inzicht zullen wij ons open moeten stellen voor de liefde ten aanzien van de buitenaardsen en hen niet als potentiële vijanden beschouwen. Pleiadiërs, Niburuanen, cq Anunnaki en anderen die ons al eerder met een bezoek hebben verrast en met wie sommigen een soort van telepathisch contact onderhouden, zijn ons in wezen goed gezind en niet uit op vernietiging van onze planeet. De verbondenheid strekt zich uit binnen het gehele universum. De belangen zijn voor ons allen dezelfde, n.l. de leefbaarheid op onze planeet veiligstellen en de levensomstandigheden voor een ieder verbeteren.
Ik ben jij, jij bent mij en wij zijn zij met ons erbij.

J.J.v.Verre.

Literatuur:
-Boeddhistisch woordenboek, auteur Peter van Loosbroek-Ananda.
www.sleuteltotinzicht.nl
-Het masker van de ziel, spirituele filosofie, maart 2010.

Mysterie scholen.

Een mysterieschool of inwijdingsschool is een leeromgeving die de ziel in staat stelt zich te herinneren. Een school waar de verschillende aspecten van de werkelijkheid worden belicht en de mens leert zijn aanwezigheid op aarde te ervaren in het licht van de innerlijke wereld. Volgens de theosofische opvattingen bestonden er al mysterie scholen honderden duizenden jaren geleden in Lemurië en het latere Atlantis. Wij kennen deze scholen uit het oude Egypte, zoals de mythe van Osiris en Isis in mysterie wijsheid is vervat. De school van Pythagoras en de mysterie weg bij Plato en Socrates. Sommige scholen waren strikt geheim, andere waren open en voor een ieder toegankelijk. Maar een ieder die een school bezocht moest uiterst gemotiveerd zijn om een doel te bereiken en bewust zijn van de mate van toewijding die de leerweg vroeg. Ook het oer christendom kan als een mysterieschool worden gezien, Jezus als stichter van de school, zonder geheimhouding. De verhouding van Jezus als leermeester en de weg die de leerlingen van hem moesten afleggen om tot de geheimen van het Koninkrijk Gods te komen.

De mysteriën spreken over een oorspronkelijke, immer aanwezige, geestelijke ordening die de tijdloze basis van het bestaande is, de innerlijke wereld. Daarnaast bestaat er de vergankelijke wereld der verschijnselen, die eigenlijk een uitdrukkingsvorm van de innerlijke wereld van de geest zou moeten zijn. Dit is zij niet meer, zij is ontspoord en gaat haar eigen weg en creëert haar eigen leven. Hierbij zijn nieuwe wetmatigheden ontstaan, die in tegenspraak zijn met de primaire uitgangspunten van de innerlijke wereld. Deze zintuiglijke wereld wordt bovendien nog beïnvloed door een demonische wereld, welke eveneens een uitdrukkingsvorm van de geestelijke wereld zou moeten zijn, maar dit niet meer is. Deze demonische wereld heeft vanuit het onderbewuste invloed op de mens. Het betreft de oerinstincten, geëvolueerd vanuit het reptielenverstand, zoals agressie, lust naar sex en drang naar macht, maar ook sluimerende , onopgeloste conflicten waarmee de mens blijft worstelen.
De mens participeert in alle drie de werelden. Zijn diepste zijn behoort tot de wereld van de geest en behoort tot het tijdloze en eeuwig aanwezige. Zijn lichaam bevindt zich in de vergankelijke wereld.

De invloed die deze mysteriescholen op de ontwikkeling van verschillende culturen hebben gehad, is bepalend geweest voor de ontwikkeling van de filosofie van het denken en doen. Als we de leerweg van deze scholen bestuderen komen we tot de conclusie dat de leringen een inzicht verschaffen dat verder gaat dan een zuiver op zintuiglijke feiten en logica gebaseerde informatie, maar die daarnaast het bewustzijn opent voor een meerdimensionale werkelijkheid. De werkelijkheid welke zich los kan maken van het geëigende tijd- ruimte concept. De innerlijke wereld, de wereld van de geest is nauw verbonden met een ruimere werkelijkheid, dat binnen de scholen als een hogere werkelijkheid werd gezien. In dit gebied van de geest ligt het ware domein voor de mens. Hier zetelt zijn eigenlijke kern, zijn ware zelf, die met die hogere werkelijkheid verbonden is. Door zijn leven bewust aan te passen aan die ruimere werkelijkheid en te leven volgens aangeleerde normen, kan zijn bewustzijn transcenderen tot die hogere vorm. Voordat de leerling deze stap kan maken moet hij eerst afdalen in de diepste spelonk van zijn innerlijke bestaan, om later te kunnen opstijgen naar het ultieme ,hogere en scheppende deel van het universele bewustzijn. De ziel kan zich dan zetelen op de troon van de Geest. Regeren in de grootsheid van het kleine, van het hulpeloze, van het ontaarde. Het was niet de bedoeling om de leerling te indoctrineren met nieuwe filosofieën of vermeende waarheden, maar een bewustwordingsproces opgang te brengen die tot een totale verandering van de menselijk essentie leidt. De mogelijkheden van deze transformatie tot een nieuwe toestand van zijn, liggen in de leerling zelf verankerd en moeten worden gestimuleerd en tot bloei worden gebracht.

In de mysterieschool vonden ook beproevingen plaats, om na te gaan of een leerling geschikt was om met de krachten van de geestelijke wereld om te kunnen gaan of weerstand te kunnen bieden aan de wereld der demonen. Dit gebeurde voornamelijk bij de binnenkomst van zo’n school om te voorkomen dat nieuwsgierigen zouden intreden of dat ongeregelde bezoekers zich occulte kennis zouden toe-eigenen om macht te verkrijgen over de demonen en het karma. Dit gebeurde dan door een vertegenwoordiger van de school, maar nooit door de leermeester zelf. De leermeester beoordeelde alleen of de leerling de volgende fase van het leerplan kon vervolgen.
De mensheid als geheel bungelt nu als een zwakke schakel boven een ravijn. De verhouding tussen de schaduw- en zintuiglijke wereld aan de ene kant en de geestelijke wereld aan de andere kant is flink verstoord geraakt. Vanuit de geestelijke wereld worden signalen afgegeven om de ontspoorde zintuiglijke wereld te helpen in zijn onevenwichtige toestand. Dit kan nu alleen maar gebeuren via een bovenzinnelijke werkelijkheid, die de mens moet bereiken voordat hij valt door het noodlot van zijn karma. Het leven zit vol met voetangels en klemmen en de grootste valkuil zit verstopt in de schaduw van onze illusoire werkelijkheid. Duistere dromen drijven voort op onbegrip en wachten op het ogenblik dat wij het venster openen en onze ziel laat kiezen wie of wat het binnen laat. Eenheid in verbondenheid, mededogen en onvoorwaardelijke liefde.
Ik ben jij, jij bent mij en wij zijn zij met ons erbij.

J.J.v.Verre.

-Literatuur:
-Het geestelijke hart van de mensheid, Sarah Belle Dougherty.www.theosofie.net/sunrise.
-Mysteriescholen,Konrad Dietzfelbinger. Uitgeverij Ankh-Hermes b.v. Deventer.

De Ideeën.

De Ideeën is een door Plato bedacht begrip dat scheppende krachtstructuren omschrijft welke pas door het geestelijk oog kunnen worden gezien door ervaring van energieën uit de niet stoffelijke wereld. Het zijn dus geen begrippen die het verstand heeft gedestilleerd uit de zintuiglijke waarneming. Onder de Ideeën worden het “goede”, het ”ware” en het “schone” geschaard.
Het woord “idee” is afkomstig van het Griekse woord “idea” wat gestalte of aanblik betekent en heeft niets met ons woord idee te maken. Plato gebruikte ook het woord eidos (=vorm) voor zijn Ideeën. In het Engels hanteert men het begrip “Theory of Forms”, om zo de verwarring met het woord idee te vermijden. Latere Platonisten legden de Ideeën uit als zijnde aanwezig in de menselijke geest, van daaruit heeft het woord idea in de Westerse talen de betekenis gekregen van opvatting in iemands geest, idee.

Van de ideeën zegt Plato dat ze “waarlijk zijn”. Hiermee wil hij aangeven dat ze eeuwig bestaan en nooit veranderen. Dit in tegenstelling tot het stoffelijke om ons heen, dat tijdelijk is en voortdurend onderhevig aan verandering. Ze danken hun “afgeleide bestaan” aan de Ideeën. Plato verklaart dit nader door te formuleren dat deze voorwerpen “deelhebben aan” een idee. De idee heeft dan de essentie van oerbeeld. In de dialoog Timaeus wordt een referaat vermeld van de hoofdpersoon, Timaeus van Locri, die een metafysische, theologische en teleologische bespiegeling geeft op het ontstaan van het universum.

De Timaeus kan men beschouwen als Plato’s theorie over alles. Alles wat de mens op aarde raakt komt aan bod. Van het universum tot aan de menselijke anatomie en tevens wordt de legende van Altantis hierin beschreven.
In dit werk vertelt Plato een uitvoerig en nauwgezet verhaal omtrent het ontstaan van het universum. Hij begint met een soort van verwondering en bewondering voor het feit dat het universum zo mooi en ordentelijk is geconstrueerd. Dit is dan weer de grond om een verklaring te kunnen geven voor dit ordelijke geheel, wat de filosoof in hem betaamt. Hij ziet dit ordelijke geheel als een product van een doelgericht opererende, goedaardige intelligentie. De Maker van dit geheel is een soort van goddelijke kunstenaar, die hij demiurg noemt. Deze figuur is niet vergelijkbaar met een god, die iets uit het niets kan scheppen. Maar als de demiurg zich conformeert aan de Ideeën, die hij als een perfect model kan gebruiken, kan hij de chaos omvormen tot een geordend geheel. De Thimaeus gaat uit van de vier elementen die het universum hebben gevormd: aarde, water ,vuur en lucht. Plato ging er vanuit dat elk van deze elementen uit andere deeltjes met verschillende geometrische vormen was samengesteld. Het kleinste partikeltje van elk element heeft een bepaalde geometrische vorm. De kubus, het regelmatige zesvlak voor water. De octaëder, het regelmatige achtvlak voor het element lucht. De icosaëder, het regelmatige twintigvlak, voor water en de tetraëder, het regelmatige viervlak voor het element vuur. Elk van deze regelmatige vlakken zijn weer samengesteld uit driehoeken. Slechts enkele driehoeken werden toegelaten, hoeken van 30-60- 90 graden en die van 45-45-90 graden. Elk element kon herleid worden tot de driehoeken die het vormden. Andersom konden de elementaire driehoeken weer worden hervormd tot andere elementen. Dit idee dat de elementen onderling inwisselbaar waren, was de bron voor de ontwikkeling van de alchemie. Plato zelf beschrijft nog een vijfde element waaruit de kosmos zou bestaan. De dodecaëder of kwintessens, een ruimtelijke figuur met 12 vijfhoekige vlakken, 20 hoekpunten en 30 ribben, die hij toewijst aan de hemel met de 12 sterrenbeelden. Ook de latere kwantummechanica heeft duidelijke raakvlakken met de hierboven beschreven opbouw der elementen. Verder wordt in de Timaeus nog de muziektheorie, omtrent de PythagoreÏsche toonladder behandeld en de gulden snede. Het laatste deel van de dialoog handelt over het scheppen van mensen, anatomie en zintuigen. Ook wordt de menselijke ziel beschreven en vertelt iets over zielsverhuizing.

Alleen de Ideeën bezitten de mathematische perfectie om de chaos in het gareel te brengen en een harmonisch geheel te scheppen. Hierdoor kunnen schoonheid, rechtvaardigheid en moed ontspruiten uit de kiem van de Ideeën.
De Timaus was door de Latijnse vertaling van Cicero al in de Middeleeuwen bij ons bekend, eerder dan de vertalingen uit het Grieks van andere werken.
De Timaeus is een belangrijk werk in het begrijpen van het universum en geeft het belang aan van de wiskunde in het menselijk leven en in het menselijk denken. Niet alleen een spel der verbeelding, maar een bron van waarheid? Misschien is leven alleen maar wiskunde en is de juiste formule die alles kan verklaren nog niet gevonden.

J.J.v.Verre.

Literatuur:

-Timaeus,by Plato,360BC,translated by Benjamin Jowett.
New York,C.Scribner's Sons,1871.
-Plato's natural philosophy,a study of the Timaeus/Critias,
Thomas Kjeller Johansen & Kjeller Johansen Thomas,
Cambridge University Press, juni 2008.
-Book of shadows forum,www.bookofshadows.nl/forum
-Plato-Wikipedia.
-Plato's Ideeënleer-Wikipedia.
-Timaeus/Plato, translated by Donald J. Zeyl.Hackett Publishing Co,Inc,april 2000.

Problemen.

Problemen hebben we allemaal, maar het grootste probleem bij het oplossen van problemen is de ontkenning dat het ons probleem betreft. We willen het probleem ontlopen door te denken dat het zich vanzelf oplost in de tijdsdimensie. Hierbij bedoel ik echte problemen en niet een tijdelijke tegenvaller, zoals slecht weer bij een geplande buitenactiviteit. Het oplossen van een probleem kan een pijnlijke zaak zijn. Een proces met voetangels en klemmen, dat ons kan laten lijden en ons kan terugwerpen in nederigheid,doen verbijten in het stof van schroom en ellende. Vanuit het diepe dal kunnen we dan als beloning uitkijken naar de berg van een gelukkiger toekomst.
Een benadering van een probleem kan als volgt worden ingedeeld:

-De slechtste oplossing, die van een primitieve of oer reactie, die van agressie of destructie.
-Een minder slechte oplossing, die van een poging om een snelle, ondoordachte oplossing te vinden.
-Een poging om een overwogen snelle oplossing te vinden.
-De tijd nemen om een weloverwogen oplossing te bedenken.

Echte problemen lossen nooit uit zichzelf op. Echte problemen verdwijnen alleen als er een weloverwogen oplossing voor wordt bedacht. De neiging om een probleem te negeren bestaat bij ons allemaal. Hoe langer zo’n probleem blijft voortsukkelen hoe groter het wordt en hoe moeilijker een oplossing kan worden gevonden. We kunnen de meeste problemen in ons leven alleen oplossen door ze te materialiseren en daarna geleidelijk te dematerialiseren. Maar waarom is dit proces dan toch zo moeilijk? Omdat we een probleem pas echt kunnen aanpakken als we het tot ons probleem beschouwen en niet tot het probleem van een ander. We moeten voor het oplossen van een probleem zelf de verantwoordelijkheid dragen. Nooit blijven denken dat het probleem niet door onszelf wordt veroorzaakt. Of het nu komt door haar of hem, door het werk of door die ongrijpbare overheid, we moeten de schuldvraag laten vallen en het probleem fysiek binnendringen. We moeten als een amoebe het probleem omsluiten en ons met het probleem transmuteren tot een veranderde entiteit. Die nieuwe entiteit gaat dan het oude probleem oplossen. Het zal moeilijk blijven om een onderscheid te maken welke zaken binnen en buiten onze verantwoordelijkheid vallen. Dit kan in vele gevallen discutabel zijn of een meer filosofisch karakter hebben.

De snelheid waarmee de wereld veranderd, die exponentiële versnelling dwingt ons om sneller oplossingen te bieden aan problemen welke er nog niet daadwerkelijk zijn , doch dreigen te komen als we onze levensstijl niet aanpassen. Ook nu moeten we ons verantwoordelijk voelen voor die toekomstige zaken en niet onze volgende generatie met de problemen opzadelen. Ik leef, ik ben bewust en ik wil mij verbinden met het draadloze collectief wat de mensheid heet.
Ik ben jij,jij bent mij en wij zijn zij met ons erbij.

J.J.v.Verre.

.

Liefde.

-Liefde is een eeuwig bloeiende bloesem die je ziet met je hart en voelt in het hart van de ander.
-Liefde is de kracht die ons verbindt met de extradimensionale bron van kosmisch bewustzijn.
-Liefde is de kracht om je los te maken van het streven naar macht en te zoeken naar eendracht in verbondenheid.
-De vierde definitie van liefde heb ik overgenomen van de Amerikaanse psychiater M. Scott Peck: Liefde is de wil om je eigen zelf te ontplooien zodat het kan bijdragen aan de spirituele groei van zowel jezelf als van je medemensen. Deze zin staat enigszins in contrast met de gangbare opvattingen die we over liefde hebben. Maar volgens deze opvatting is de liefde voor de ander ook direct gerelateerd aan de liefde voor onszelf.

Liefde, verliefdheid en seks zijn drie items welke ik in onderling verband wil bespreken. De verliefdheid is een hartstocht gericht op een mogelijk bezit van een ander, vermengt met seksuele begeerte. Seks is een vervulling van een diep gewortelde drift, welke tot ontlading moet komen. Seks kan uit liefde voortkomen, met liefde gepaard gaan en kan liefde versterken. Seks kan een gevoel van liefde naar eenwording leiden. Natuurlijk kan een mens een vorm van seks bedrijven waarbij geen duidelijke vorm van liefde in het spel is en zelfs kunnen vormen van seks meer met liefdeloosheid worden geassocieerd.

Aimer, c’est mourir un peu, hierbij wordt er een relatie gelegd tussen de liefde en het sterven. De liefde doet de persoon niet sterven, maar de liefde versterkt het diepere zelf en verzwakt het ego. Het ik sterft in de liefdeskracht, verdrinkt in de bron van kosmisch bewustzijn.
Verliefdheid is een gevoel dat wordt veroorzaakt door de release van hormonen en neurotransmitters in de hersenen, deze stoffen werken verslavend, zodat de verliefde persoon in kwestie alles zal doen om het verliefde gevoel in stand te houden. Verliefdsels zijn deze gevoelens die scheikundig worden bepaald en sterk met liefde zijn verwant. Verliefdheid is een gevoel wat ons overkomt en is geen bewuste keuze en kan ons verbinden met een partner die wij helemaal niet aardig vinden en misschien wel in het geheel niet bij ons past. Verliefdheid is de vergankelijke vorm van liefhebben. Als de verliefdheid ophoudt kunnen we kiezen om de relatie te verbreken of met heel ons hart te werken aan een liefdesrelatie met degene op wie we tevoren verliefd waren. Verliefdheid is dus geen echte liefde en kan de drijfveer zijn voor seksuele intimiteit, de basis voor ons instinctieve paringsgedrag, de instandhouding van de menselijke soort.

Seks is een ruim begrip dat nauw verwant is met liefde, maar zich heeft ontwikkelt als een evoluerend fenomeen dat relaties onderhoudt met lust, liefhebben, drift tot voortplanting, kunst en creativiteit. Het heeft een goddelijke associatie in de expressie van bewustzijn door de eenwording via samensmelting. Deze eenwording kan op een hoog energetisch niveau worden beleefd, maar wordt te vaak gedomineerd door de lustgevoelens van het orgasme alleen. Seks is de meest indringende vorm van een spirituele belevenis die de meerderheid van de mensen regelmatig meemaken. De drang naar vereniging van de mens met zijn schepper, maar misschien tegelijkertijd de valkuil die de schepper heeft gegraven om de cyclus van geboorte en sterven te continueren. Seks kan de spirituele vorm van liefde verdiepen en de liefde kan seks meer laten zijn dan klaarkomen alleen. Als we seks zien als een intermenselijke interactie die streeft naar een inter-persoonlijke eenheid in zijn liefdesbron, dan beschrijven we een toestand van extatische versmelting waarbij het eigen ik kortdurend niet meer bestaat. We worden dan even gesublimeerd in het kosmische veld van energetische verbondenheid. We resoneren dan alleen maar mee met een zekere frequentie in dit trillingsveld. We zijn dan niet meer dan een vibratie. Hetgeen we altijd zijn geweest en altijd zullen blijven, ook als de dood bezit heeft genomen van ons lichaam.

Liefde kan de wil stimuleren om te luisteren met ons hart en te zoeken naar de ander in onszelf. Liefde is de drang om te leven in verbondenheid.
Ik ben jij, jij bent mij en wij zijn zij met ons erbij.

J.J.v.Verre.

Literatuur:

-De andere weg. De psychologie van liefde,discipline en spirituele groei. M. Scott Peck. Uitgeverij Maarten Muntinga,Amsterdam.
-Liefde nader bekeken,padwerk en relaties. Eva Pierrakos. Nederlands Paperback,Ankh-Hermes b.v. okt.1993.
-De weg van de liefde. Over spiritualiteit en relaties. Anselm Grün. Forte Uitgevers B.V. 29-9-10.

Intuïtie.

---------------------Intuition a picture of our subconciousness.

De definitie van intuïtie kan ingewikkeld worden geformuleerd of sober. Ik kies voor het laatste. Binnen deze filosofische beschouwing wordt onder intuïtie verstaan: het weten zonder denken. Het luisteren naar een stem vanuit jezelf die de dictatuur van het ego heeft ontvlucht en het denken heeft weten te omzeilen. De stem van je diepere wezen, de stem van liefde, van ongekende creativiteit, van pure lichtheid, van non-dualisme. Een stem die je beluistert met je hart, begrijpt zonder zinnen en weet dat iets zinvols wordt gemeld daar diep van binnen. Deze informatie is het meerdimensionale antwoord op een vraag welke we ons nog niet hadden gesteld, omdat ons denken deze nog niet had kunnen formuleren. Intuïtie is de stem van onze werkelijkheid, verbonden in een netwerk van informatie. Deze werkelijkheid is grenzeloos, onuitputbaar en energetisch zelf opwekbaar in het licht van nog ongekende mogelijkheden.

Carl Jung onderscheidt in zijn persoonlijkheidstheorie (1917), vier psychische functies waarmee de mens informatie ervaart. De perceptie, het denken, het voelen en de intuïtie. Het eerste informeert ons omtrent het verwerven, selecteren en interpreteren van zintuiglijke informatie . Het tweede is een innerlijk of mentaal proces waarbij een beeld of voorstelling van iets of een idee wordt gevormd. Het derde geeft bewustwording aan of energieën al dan niet aangenaam zijn. Het vierde zegt iets over het direct weten, zonder dat we er over nagedacht hebben. Elke functie is een pool van een cirkel, die het zelf symboliseert. Als een van deze polen overheerst wordt, leidt dit tot een bepaald type persoonlijkheid. Een bijkomende, belangrijke factor is of de psychische factor naar binnen(introvert) of naar buiten(extrovert) is gekeerd. Al deze vier functies zijn van wezenlijk belang, maar hoe beter geïntegreerd, hoe beter het uiteindelijke, evenwichtige en meer uitgebalanceerde rendement, een meer harmonieuze persoonlijkheidsstructuur zal opleveren.

Socrates zag de intuïtie als een hemelse influistering. Einstein noemde de intuïtieve geest een godsgeschenk en het rationele verstand een dienaar. Wij hebben een maatschappij geschapen die de dienaar vereert en het geschenk is vergeten. Intuïtie wordt ook omschreven als een andere vorm van denken en handelen, waarbij het gevoel een cruciale factor vormt en medebepalend is voor het verloop. Met name bij het nemen van moeilijke beslissingen kan het gevoel en signalen van ons lichaam die door dit gevoel worden opgeroepen, helpen om een definitieve keuze te maken. Zijn intuïties nou beter dan rationele beslissingen? Intuïtieve ingevingen leiden zeker niet altijd tot betere beslissingen. Alleen de vraag die kan worden gesteld: wat is een goede en wat een verkeerde beslissing? Als we een verkeerde beslissing afrekenen op een kort termijn denken, kan een goede beslissing verkeerd uitpakken binnen een langere termijn visie. Een intuïtief gevoel wat tot impulsief gedrag leidt kan regelmatig leiden tot een verkeerde keuze, omdat niet alle consequenties kunnen worden overzien.

Intuïtie bekleedt een veel belangrijker plaats in ons leven dan we denken. We zijn ons daar niet van bewust. Het bewandelt kronkelige en soms onbegaanbare wegen in een gebied van onbewuste, innerlijke kennis en geeft ons signalen die we kunnen mislopen of soms ontgaan als het denkende ik ze overruled. Als zo’n signaal wordt opgevangen denkt het ik dat hij dit zelf heeft bedacht. Misschien dat alle ideeën zo worden geboren, buiten het denkende ik om.

Intuïtie kan je bevrijden van het blijven rond denken in een cirkel die geen ontsnapping biedt door baanbrekende keuzes. Het maakt het mogelijk om rationele stappen over te slaan en onze logica in te halen. Het is dan de kunst om te vertrouwen op die ingeving die ons leidt naar vooruitgang. Het leven is een weg van afleidingen en omleidingen en wij moeten ons laten leiden via wijsheid, harmonie en liefde naar het doel waar de intuïtie ons verwacht.Een stem die spreekt vanuit het veld der verbondenheid, het kosmische netwerk, waarmee elke entiteit energetisch is verbonden en elk onderdeel de informatie van het geheel in zich draagt.
Ik ben jij,jij bent mij en wij zijn zij met ons erbij.

J.J.v.Verre.

Literatuur:
-Psychologische Typen, Carl Gustav Jung, Servire, Den Haag, 1958.
-Intuïtie als kanaal van innerlijke leiding vanuit het bewustzijn. Hans Feddema, 21-11-2009.
www.hansfeddema.wordpress.com
-Intuïtie (psychologie), Wikipedia.
-Intuïtie, Malcolm Gladwell, Uitgeverij Contact, sept. 2005.

Mededogen.

Ieder facet van het menselijk denken en doen wordt bepaald door een energetische verbondenheid die het individu aanstuurt als onderdeel van en in samenhang met het geheel als de som van alle individuen. In de Boeddhistische wijsheidsfilosofie is het “zijn” van de dingen elementair als uitgangspunt voor het bestaan en hebben alle andere zaken met het “niet-zijn” te maken. Het “zijn” is de eenheid in verbondenheid, de wezenlijke kern van waaruit alles bestaat en voortkomt. Het zijn of niet zijn daar draait het om in het leven. Het zijn is het non duale karakter van het niet-zijn, dat niet is. Het niet-zijn is het duale karakter van het zijn dat is. Binnen de zijnstoestand van het menselijk wezen is het mededogen een belangrijk begrip om te begrijpen wat onderlinge verbondenheid betekent. Mededogen is een innerlijk gevoel van saamhorigheid met alle entiteiten die lijden. Dit lijden komt voort uit de pijn die het vergankelijke aspect van het leven voortbrengt, ondanks de uiterste pogingen die we ondernemen om hieraan te ontsnappen. Het lijden wordt versterkt door honger, angst, strijd en pijn en is oneerlijk verdeeld tussen en binnen verschillende bevolkingsgroepen. Het gevoel van mededogen kunnen we ons herinneren als we proberen te voelen wat het lijden voor de ander betekent.

Niemand wil lijden, een ieder wil gezond en gelukkig zijn. Ieder mens heeft in feite recht op dat geluk. Als we ons proberen te verplaatsen in de persoon die lijdt, die pijn heeft of zich in een troosteloze situatie bevindt. Dan gaan we ons richten op dat lijden en plaatsen we onszelf in die erbarmelijke situatie. We proberen dan dat zware kleed van pijn en leed op ons te voelen in de hopeloze omgeving waarin die persoon zich bevindt. Nadat we het lijden met onszelf hebben verbonden, zijn wij de ander in zijn lijden geworden. De ander die net zo graag als wij zonder pijn, gelukkig en gezond wil zijn en het lijden wil verbannen naar de verste uithoeken van de wereld. Ervaar het gevoel hoe heerlijk het zou zijn als die ander van de pijn bevrijdt zou zijn.

Dit is het gevoel van mededogen ten aanzien van die persoon. Geen medelijden, maar mede-lijden. Medelijden is een gevoel wat bij ons wordt opgewekt door het lijden van anderen, mededogen is een morele factor die door transformatie in onze geest wordt geschapen.Je richten op de verbondenheid met een medemens en je geest in een mededogend en liefde voelende toestand brengen. Mededogen is solidair zijn met hen die lijden. Hoe rijk we ons misschien zullen voelen, we blijven in geestelijke armoede zolang we geen mededogen kennen. Iemand die het mededogen ontbeert kan geen menselijk wezen genoemd worden, maar is slechts een entiteit in menselijke gedaante.

We zouden ons hart moeten laten overlopen van liefde als we de armen en vertrapten aanschouwen en weten dat velen verstoken blijven van de primaire levensbehoeften en de meest noodzakelijke medische zorg ontberen.
Mededogen is de wereld anders bekijken en de plaats van het ik inruilen voor de plaats van al het zijn.Ik ben jij, jij bent mij en wij zijn zij met ons erbij.

J.J.v.Verre.


Literatuur: De kunst van het geluk, over de zin van het leven. De Dalai Lama en Howard Cutler. Uitgeverij Maarten Muntinga, sept.2010.

Het parelnet van Indra.

“Indien de vensters van onze waarneming werden schoongemaakt, dan zou ieder ding voor de mensen verschijnen zoals het werkelijk is: oneindig”.
William Blake,Engels dichter(1757-1827).

Indra’s net of Indra’s juwelen of parelnet genoemd is een metafoor gebruikt om het concept van leegte te beschrijven, dat van afhankelijkheid en vervlechting in de boeddhistische filosofie. De metafoor van Indra’s net werd ontwikkeld door de Mahayana Boeddhistische school gedestilleerd uit de Avatamsaka Sutra geschriften uit de 3e eeuw en later uitgewerkt tussen de 6e en 8e eeuw door de Chinese Huayan school.
Heel ver weg,doch dichtbij in onze fantasie, in de hemelse dimensie, bevindt zich de verblijfplaats van de Vedische god Indra. Hij woonde in een paleis boven op de berg Meru, de axis mundi van de Vedische kosmologie en mythologie.
Volgens de vertellingen uit oude boeddhistische geschriften, de Hua-yen sutra, bevond zich daar een prachtig net. Opgehangen en gemaakt door een goddelijke kunstenaar. Het net strekte zich eindeloos in alle richtingen uit. Aan ieder knooppunt van de ragfijne draden was een spiegelende parel geregen. Omdat het net de oneindige dimensie overspande, bevonden zich ook oneindig veel parels in de kaderloze ruimte. In het spiegelende oppervlak van elke parel, worden alle andere parels weerspiegeld. Alan W.Watts, Engels filosoof en schrijver vergeleek het parelnet met een multidimensionaal spinnenweb, zoals je dat in de vroege ochtend kan zien, bedekt met dauwdruppeltjes die het aspect van kleine pareltjes vertonen. In elke dauwdruppel is de reflectie van de andere druppels zichtbaar. Dit is de boeddhistische opvatting van het universum. De idee van de onderlinge verbondenheid, de interactie tussen de deeltjes, de complexiteit van gekoppelde computer netwerken, de relatie tussen de ideeën van menselijke breinen en meer sociale netwerken. Een veelheid van energetische intelligentie. Elk subatomair deeltje resoneert met zichzelf en met zijn omgevende deeltjes anders zou de wereld van de atomen en de materie niet kunnen bestaan. Door de resonantie in Indra’s grote net ontstaat de communicatie tussen mensen, leefgemeenschappen,landen en werelddelen. Het initieert congressen , conferenties en maakt uitwisseling van ideeën mogelijk.
Als deel van het parelnet hebben wij de aardse taak om de rol van afzonderlijke , universele parel zo bewust mogelijk te vervullen. We zijn samen in dit netwerk verbonden en elke verandering in de individuele parel geeft verandering in de reflectie naar de andere parels toe, die deze verandering weer verder reflecteren. Elke verandering, c.q. ontwikkeling begint bij het individuele en spiegelt de naasten. We mogen onszelf mooi maken, maar moeten voorkomen dat we de andere parels willen opwrijven. We kunnen onze eigen plek in het verwarrende patroon van de werkelijkheid alleen vinden als we de illusie van de materiële wereld doorzien en onszelf vinden. Ik, jij, de parel die bestaat uit de goddelijke energie en deze energie weer uitstraalt naar de naburige parels. Elke individuele entiteit is een onmisbare schakel in het geheel en vormt het centrale deel van het netwerk van de werkelijkheid.
In het boek: ”De eenheid van mens en wereld”, wordt de holografie vergeleken met Indra’s net. Het beeld dat bij holografie wordt gevormd lijkt niet alleen driedimensionaal, maar is ontstaan uit opeenvolgende lagen van lichtgolven, waarbij elk gedeelte ervan, golven van het gehele object ontvangt. Op die wijze is het weer mogelijk om uit een klein deel, het gehele beeld opnieuw te reconstrueren. Het geheel dat in elk van zijn delen besloten ligt. Ik wil ook besluiten met de woorden van William Blake :
De aarde schuilt in een korrel zand.
Het heelal in een bloemblad puur
de oneindigheid in de palm van uw hand
en de eeuwigheid in een uur

De werkelijkheid zoals we die in het leven moeten beleven ligt niet vast, maar bestaat uit mogelijkheden. Die mogelijkheden kunnen we als parel scheppen en door reflectie transcenderen tot een nieuwe werkelijkheid. Alle nieuwe werkelijkheden liggen vast in de bron van het leven, in de schelp waar de parel kan groeien uit een korrel zand. Helaas heeft wetenschappelijk onderzoek aangetoond dat niet een zandkorrel de bron is voor parelvorming maar een indringer, zoals een parasiet. Een organisme wat van buiten de schelp binnendringt zet de mantel aan tot parelmoer vorming. Misschien dat ook hier de werkelijkheid zal veranderen en het wezen van de parel zal schitteren in nieuwe denkbeelden.

Indra’s net symboliseert een kosmos waarin sprake is van oneindig herhaalde interacties of interrelaties tussen alle onderdelen van die kosmos. De bron is tegelijk dat onderdeel, die parel die met de andere in resonantie verkeert. Het geheel is een functie van het enkelvoudige. Ik ben jij, jij bent mij en wij zijn zij met ons erbij.

J.J.v.Verre.

Literatuur:

- De eenheid van mens en wereld, Rüdiger Dahlke, Uitgeverij Ankh-Hermes bv, Deventer.
- William Blake: the Seer and His Vision, Milton Klonsky: New York, Harmony Books, 1977.
- Oosters en westers denken: de betekenis van de oosterse filosofie voor het westen, Alan W.Watts,Den Haag,2000(Synthese).
- Hua-yen Buddhism: The Jewel Net of Indra, Francis H.Cook. The Pennsylvania State Press,1977.
- The Enlightened Mind, Stephen Mitchell, HarperCollins, 1991.
- De Leegte, beschouwing Spirituele Filosofie, dec.2007,J.J.v.Verre.

Levenskunst.

------------------"Albast"-- Albast op hardstenen voet (20x15x30cm.) Levenskunst is het werk van George Kabel,beeldend kunstenaar en docent filosofie.

Hoe moeten we leven tussen geboren en sterven? Hoe moeten we het leven beleven in al zijn grillige vormen? Het belangrijkste aspect van het beleven van het leven is bewustzijn. We kunnen het aardse leven pas echt beleven als we voor honderd procent bewust aanwezig zijn bij alles wat we meemaken. De kunst van het leven is aanwezig zijn op elk moment en het streven om de beste versie van jezelf te profileren. De rol in de tijdspanne tussen bewust in het leven staan en sterven is een hoofdrol en geen bijrol of een ondergeschikte figurantenrol . Deze rol in het theater van het leven schept creativiteit en geeft voldoening en wacht op applaus. De kunst van het leven is meer dan te wandelen tussen plichten en rechten, tussen vrije tijd en werken of tussen liefde en eenzaamheid. De levenskunst is het veranderen, het accepteren en het weten dat al het levende is verbonden. Verbonden met elkaar en verbonden met het veld van verbindende energie. Levenskunst is geen conformeren aan waarden en normen, maar het inpassen van waarden die we waarderen en normen welke we gepast vinden. Levenskunst is je zo sterk maken dat je tegenslagen kan verwerken en kan inzien dat de levensweg hindernissen herbergt welke je kracht mogen uitdagen. Levenskracht is geen slaaf worden van de mediadruk, je niet laten leiden door de mening van anderen en zeker niet het idee koesteren dat meer materiële zaken je levensgeluk zullen vergroten. We kunnen de werkelijkheid beschouwen als een eendimensionale keuze in het meerdimensionale denken. Het is aan de mens zelf gegeven of hij of zij zijn leven zin wil geven. Zin voor zichzelf of voor de ander. Ook moet de mogelijkheid open worden gelaten dat het leven vrij van zin is, maar niet zinloos. Zinloosheid is de idee uit een geprojecteerde werkelijkheid die de ogen sluit voor het meerdimensionale en twijfelt omtrent de zin van het onvermijdbare, welke als zinloos wordt geïnterpreteerd. Binnen de spirituele filosofie is alleen de zin met het leven verbonden, omdat de onzin en de zinloosheid duale denkbeelden zijn die voortkomen uit onbegrip en geen zelfstandige werkelijkheid vertegenwoordigen. Levenskunst is je kunnen verplaatsen in de ander en jezelf aanschouwen door andere ogen. Weten dat het aardse leven kort duurt in verhouding tot de kosmische bewegingen in ons universum.

De levenskunst belijden zou kunnen betekenen dat wij levenskunstjes moeten aanleren. Een van die kunstjes zou kunnen zijn: het opreis gaan naar jezelf, de introspectie; het houden van jezelf en accepteren wie je bent;het denken over anderen op een positieve wijze; het bewust zijn van de verbondenheid met al het levende en het los laten van de dingen welke je niet echt hoeft te dragen. Levenskunst is het verwerkelijken van dromen en voldoende tijd vrij maken voor de mooie en plezierige zaken van het leven. Het uitbundig kunnen lachen, maar ook toegeven aan de emotie van het huilen. Alle evenementen bewust beleven welke het leven ons wil geven.
We zijn allen een stukje van een gelokaliseerde werkelijkheid en danken ons bestaan door te zijn verbonden met het veld van levensenergie.
Ik ben jij, jij bent mij en wij zijn zij met ons erbij.

J.J.v.Verre.

levenskunstsites:

- www.academievoorlevenskunst.nl
- www.humanistischverbond.nl
- www.levenskunst.org
- www.levenskunst.net

Wie denkt die je bent.

De grootste fout die wij als mensen kunnen maken is te denken, dat wij degenen zijn die denken. We zijn geen verzameling gedachten, we zijn iemand anders. Iemand die zeker niet dezelfde is als de denker of de doener. We zijn in wezen het fundamentele die de denker of doener ontmoet in zijn geest. Het zijn is de ongemanifesteerde vorm van energie welke een interactie aangaat met een lichaam en zo het bewustzijn genereert. Het lichaam wordt geanimeerd door het zijn, maar wordt door de geest in de war gebracht, die het denken als iets van zichzelf beschouwt. Als wij de denkers noch de doeners zijn, wie is er dan verantwoordelijk voor onze daden? De wet van oorzaak en gevolg of worden wij geprogrammeerd door een mega bewustzijn dat alle ontvangers in zijn web energetisch onder controle heeft? Nee, wij blijven als mensen in deze aardse beleving zelf verantwoordelijk voor alles wat wij doen en ook denken. Misschien is in een ruimer kader gezien een mens zelf wel verantwoording verschuldigd voor alles wat hem of haar overkomt, ook al bestaat er in eerste instantie geen directe relatie tussen het gevolg en een eventuele oorzaak. De illusie dat wij zelf de denker zijn wordt gevoed door het feit dat wij met bepaalde gedachtes aan de slag gaan en daar een creatie van maken. Die creatie geeft ons het gevoel dat wij zelf de schepper zijn, maar we zijn slechts de uitvoerder van aangedragen ideeën. Het lijkt alsof wij zelf die ideeën verwerken en omzetten in een bewuste handeling, maar ons zelf kan alleen handelingen of daden tegenhouden en soms initiëren, maar heeft slechts een bescheiden rol in de regie. De rol van lokale regisseur is voornamelijk weggelegd voor het ego. Onze mogelijkheden om ons lichaam te leiden, te besturen is eigenlijk maar heel beperkt, maar toch wordt steeds de suggestie gewekt dat wij dat zelf in de hand zouden hebben. Misschien berust een vrije wil alleen op een soort van veto dat het zijn kan uitspreken. Misschien is het ego wel een zelf denkend systeem van aaneengeschakelde hersencellen, die gedachtes opvangt en het denken richt op die zaken die het voortbestaan van het ego vergemakkelijken. Het ego gericht op het overleven en voortplanten van de soort en het onthouden van handigheidjes die het leven op aarde plezieriger en lichter en leefbaarder maken.

Misschien zitten er in gevangenissen alleen maar onschuldige zielen van wie het veto van het zijn niet werd gehoord.Onschuldig niet, want een ieder blijft zelf de verantwoording dragen voor zijn daden. Omtrent het straffen lopen we in een nieuwe valkuil en wijken de verschillende opvattingen nogal uiteen, waarschijnlijk is het doeltreffender om de toegankelijkheid van het zijn en het gevoel van liefde te versterken en daarmee de gewetensfunctie te verbeteren. Ook bestaan er verschillende ziekteprocessen waarbij de relatie met het zijn is verstoord en ook hierbij is een goede diagnostiek van belang om een aangepaste behandeling in te zetten. Zodoende kan het wezen, het zijn, een voldoende krachtige stem laten horen, om de loop der gebeurtenissen te kunnen beïnvloeden.

Misschien is deze beschouwing alleen maar onzin, maar misschien ook niet. De waarheid omtrent deze opvatting ligt niet binnen ons dualistische denken, maar kan alleen worden bewaard als meerdere mensen zo gaan denken. Binnen de spirituele filosofie zijn meerdere waarheden omtrent deze beschouwing mogelijk. Nieuwe opvattingen over het meer dimensionale karakter van de werkelijkheid kan ons leren een waarheid in een ander perspectief te zien. Het zijn, ons wezen, berust op goddelijke liefde en de mens zal moeten leren deze kracht te gebruiken om de kwaliteit van al het leven op aarde te verbeteren.
Ik ben jij, jij bent mij en wij zijn zij met ons erbij.

J.J.v.Verre.

De naakte aarde.

De wereld die ik vanuit mijn ruimtecapsule aanschouw herken ik van de plaatjes uit de grote Bosatlas, het magische boek dat het vak aardrijkskunde op school met haar foto’s en tekeningen begrijpbaar maakte. De aarde als een grote magnetische bol met de blauwe kleur van de zeeën en de gelige kleur van het land, deels groen gekleurd door zijn vegetaties. Eens bestond er een wereld met natuurlijke grenzen van bergen en rivieren, van kusten en ondoordringbare wouden en moerassen. Onbekende gebieden, de witte plekken op oude landkaarten en onleefbare gebieden aan de polen en in de uitgestrekte woestijnen. Nu is de aarde doorkruist van afscheidingen die de mensen hebben aangelegd om een verdeling te maken tussen dat van ons en dat van jullie en tussen dat van mij en van jou. Grenzen werden verlegd nadat oorlogen werden gewonnen of verloren. Muren tussen staten, prikkeldraad versperringen, hekken en slagbomen tussen mensen en mensen en omheiningen, tralies en roosters tussen mensen en dieren. We hebben de aarde volgebouwd met steeds hogere bouwwerken van steen, beton en staal. We hebben ons vastgebeten in een werkelijkheid van technische vooruitgang, van onderdrukking en van een oneerlijke verdeling van goederen. We hebben religies gebruikt om de mens te misleiden met spirituele fantasieën.De aarde bestaat zoals wij haar hebben gemaakt en wij bestaan zoals de aarde het heeft gewild.

De oermens kende niet het geheel van de aardse wereld maar een klein stukje van zijn directe leefomgeving en was alleen gericht op wat we tegenwoordig de primaire levensbehoeften noemen. Hij kende ook zichzelf niet, er was nog geen school en zeker geen atlas van het menselijk lichaam. Wel wist hij, hoe hij zich moest voortplanten en ook dat hij zijn kinderen moest leren te overleven. Een bezitloze wereld heeft maar kort bestaan. Al snel wilde de mens belangrijker en machtiger worden dan andere mensen en stelde zijn eigenwaarde boven die van de leefgemeenschap. Leven voor het collectief werd leven voor jezelf en het ego kreeg een centrale, leidinggevende plaats binnen de menselijke entiteit. Nadat de macht kon worden gestabiliseerd en in volgende generaties kon worden uitgebouwd, kwam de hang naar het materiële. Rijkdom, kunst en later de vlucht naar de cultuur, maar binnen de grenzen van het ego gestuurde doel: de zelfverwerkelijking tot grenzeloze hoogte. Druppels gewijs werd de mens zich bewust van zijn spirituele mogelijkheden om het leven te kunnen beleven met andere waarden en afgeleide denkbeelden. Een sociale kijk op de maatschappij bleef steken op streng politieke,haast religieuze opvattingen omtrent de weg naar dit utopische doel. Dit doel kon in het communisme elke maatregel rechtvaardigen en elk middel heiligen, die de obstakels van de ingeslagen weg deden verdwijnen. Nu zijn we gekomen op een belangrijk punt in het mens-zijn. Het besef dat we allen deel zijn van een groter geheel en dat wie we denken te zijn, willen zijn en niet willen zijn, slecht uitdrukkingsvormen, illusies, projectie blijken te zijn van het duale denken. Van het positieve of negatieve, van het goede of kwade, van het liefdevolle of het haatdragende. De mens is een in al zijn variëteiten. De holistische visie op de homo sapiens in relatie met het netwerk van verbondenheid. De waterdruppel in de kosmische oceaan. Een gedachte binnen het eeuwenoude denken.

Als we samen vanuit de ruimte naar de naakte aarde kijken, zien we een rustige kleurenschakering. Maar we weten dat het daar krioelt van de mensen, dieren en planten. We kunnen dat niet zien, maar weten dat ze er zijn. Zo is de aarde maar een klein onderdeel van het grote kosmische geheel. We kunnen deze energieën niet zien, maar we kunnen nu wel begrijpen dat alles in het macroscopische met elkaar is verbonden,zoals in het leven van het microscopische bestaan en met name in de wereld van de kwantumdeeltjes. Het kleine als onderdeel van het grotere, maar tevens het grotere als onderdeel van het kleine. De werkelijkheid is een verscheidenheid aan deels werkelijkheden, die allen worden omgeven door een grens, waarbinnen wij een echte werkelijkheid menen te herkennen. We zullen die grenzen moeten afbreken, versperringen moeten oprollen en hekken en slagbomen moeten openzetten. De werkelijkheid waaraan we ons kunnen conformeren ligt niet opgesloten achter muren maar is voor een ieder bereikbaar in verbonden liefde.
Ik ben jij, jij bent mij en wij zijn zij met ons erbij.

J.J.v.Verre.