Oorlog is een wrede verstoring op de weg naar vrede.
j.j.v.verre.
Radeloos voel ik mij elke dag bij het zien van de beelden en
het lezen over de verschrikkingen van de oorlog in Oekraïne. Berichtgeving
omtrent een voorjaars offensief dat pas in ons najaar plaatsvindt, levering van
nog meer wapens, tanks, straaljagers en geniepige drones en de vele duizenden
doden. Maar wat kunnen wij, tv kijkende en krant lezende burgers doen als er
voorlopig geen einde aan deze oorlog lijkt te komen. In de media is de
schuldvraag duidelijk beantwoord en dat zou dan de steun aan het Oekraïense
leger rechtvaardigen. Maar wanneer is een oorlog ooit te rechtvaardigen?
Misschien is een oorlog te billijken als een land bevrijd kan worden van een
overheerser die de bevolking van het bezette land onderdrukt en een loopje
neemt met de democratische en culturele waarden. Maar dan nog zijn deze
voorwaarden betrekkelijk en is de gevoelswaarde rekbaar. Wij hebben als
inwoners van de Europese Unie en als NAVO partners gekozen voor militaire steun
en zijn eigenlijk al direct bij deze oorlog betrokken. Doordat we zijn
betrokken bij deze gecompliceerde oorlog hebben we ook de taak om tot een
oplossing te komen. Een oplossing die tot vrede moet leiden. En die taak wordt mijn
inziens onbehoorlijk verricht. Waar blijven al die vredes plannen? Als we inventief
genoeg zijn om de meest gecompliceerde moordmachines te bouwen, dan moeten we
toch ook vindingrijk genoeg zijn om creatieve voorstellen te formulieren die de
weg naar vrede kunnen ontsluiten. Ik kan er zelf aan mijn schrijfbureau wel een
handvol verschillende bedenken.
Wie zoekt naar ontsnapping in deze wrede wereld van honger
en oorlogen zal zich moeten bevrijden van al die dualistische meningen omtrent
goed en kwaad. Een waarlijke bevrijding is de transfiguratie van menszijn. De
wedergeboorte van ons bewustzijn, onze onsterfelijke ziel verbonden met onze
gemanipuleerde geest. Ook onze aangeleerde kennis zal op vele dominante plekken
moeten worden gewist en door zelfkennis, mededogen en liefde worden
overschreven.
Maar nu praktisch. Wat moeten, of kunnen wij doen om die
huidige oorlog in Ukraine te laten
stoppen? Gewoon door een massale verandering in ons denkpatroon. Niet denken in
oorlogstaal, maar denken in vredes plannen. Laat de pers onophoudelijk nieuwe
vredesvoorstellen publiceren, dan wordt de kans van slagen zeker vergroot.
Confronteer beide strijdende partijen met die voorstellen, zodat het focus
wordt verplaatst van oorlogssituatie naar een toekomst na de oorlog.
Geef Rusland die gebieden waar Russen wonen en bescherm Oekraïne
door een tijdelijke VN vredesmacht. Als het land zich bij de NAVO wil
aansluiten, spreek dan af dat er op Oekraïens grondgebied geen kernraketten
mogen worden geplaatst. Doe wat!! Denk in vrede, denk in vrede. Mijn pacifistische
denkwijze moet natuurlijk wel reëel blijven, maar wie niet waagt, wie niet
wint. Als we dagelijks zouden lezen omtrent het verloop van vredes
onderhandelingen, worden we minder gefocust op de oorlog zelf. Daardoor wordt
het zinloze karakter van die oorlog nog meer bloot gelegd. Albert Einstein zei
al: Vrede kan niet bewaard worden door middel van strijdkracht. Het kan alleen
bereikt worden door ons verstand. En je kunt een probleem niet oplossen met de
denkwijze die het heeft veroorzaakt. Vrede is de boosheid verdrijven door het
licht van liefde binnen te laten. Wij moeten het getransfigureerde wezen zijn
die de oorlog vergeet in vrede.
Literatuur: Transfiguratie, Catharose de Petri, Uitgever:
Rozekruis Pers, Haarlem, 1995.ISBN: 9067321605.
