De Toverspiegel.

............. afbeelding:Belsassars Feest,Rembrandt van Rijn.

De naam toverspiegel of kristallen bol werd in sprookjesachtige verhalen gebruikt om een interface te beschrijven die het contact met het kosmische veld mogelijk maakt. In zijn boek:”Een blik in het hiernamaals”,beschrijft Jozef Rulof, hoe zo’n toverspiegel eruit ziet:”Alcar haalde een voorwerp tevoorschijn,dat enigszins op een zijden doek leek en gemakkelijk op te bergen was. Er liep een los snoer met enige contacten omheen. Zie,dit is mijn ontvangstapparaat;het draagt een grote kracht in zich,omdat het mij één kan maken met de almachtige kosmos,waarin nog zoveel geheimen verborgen zijn. Dit toestel is op menselijke kracht ingesteld en een gemaakt met onze sterke wil en ons concentratievermogen. Het is dus aan mijn wil onderworpen. Zo kunnen de beelden die ik naar mij toe wil halen,gedwongen worden zich zo scherp als ik wil zichtbaar te maken. Het instrument is van vloeibaar metaal gemaakt en het geheim ervan is nog alleen in de sferen bekend. Een vriend van mij heeft het ontworpen en zoals hij zei,zal het de komende jaren nog niet aan de aarde worden gegeven. Wanneer ik mij met iets wil verbinden, dus een maken, dan houd ik de linker hand links en de rechter hand rechts van de doek, met dit contact hier en die knop daar, aan de rechterzijde. Zo André, nu ben ik één met de kosmos. Het heelal heeft zoals ik je zei vele wonderen. Zo is dit een klein maar nuttig wonder. Er zijn planeten wier bewoners het reeds hun eigendom kunnen noemen en die het gebruiken. Maar die mensen zijn veel verder op de geestelijke weg, dus veel volmaakter dan degenen die op aarde leven. Nu zal ik mij concentreren en alles wat ik wil zien, dus wat ik sterk in mijn gedachten opneem, zal op deze doek verschijnen in kleur en vorm, geheel zoals het in de werkelijkheid is. We noemen het instrument hier een geestelijke spiegel of ook wel toverspiegel, doch mijn vriend zei- en dat is ook zo- dat het gedachtetelevisie is. Let nu goed op; je zult iets schoons zien, maar spreek niet en kom achter me staan. Zo, je kunt dan over mijn schouder heenkijken. André merkte dat Alcar al zijn krachten inspande want niets bewoog zich meer aan hem. Enige ogenblikken zat hij doodstil en toen zag André op de doek niet alleen zichzelf, maar ook zijn kamer met alles wat daarin te voorschijn was gekomen, zo duidelijk alsof het gefotografeerd was”.

Naast dit voorbeeld kennen we het sprookje van Sneeuwwitje,waarin de koningin,de boze en slechte stiefmoeder van Sneeuwwitje en heks in de toverspiegel de gevleugelde woorden uitspreekt:”Spiegeltje, spiegeltje aan de wand wie is het mooiste in het land”. Er zijn nog meer sprookjes waarin een toverspiegel voorkomt zoals de Sneeuwkoningin,de Waternimf en de Paradijstuin. Ook verhalen zoals de spiegel der geheimen uit het stripverhaal van de Rode Ridder op zoek naar een magische spiegel,die uiteindelijk een poort naar een andere wereld blijkt te zijn. De toverspiegel: zo luidde de titel van het eerste Nederlandse televisiespel dat op 2 oktober 1951 op de Nederlandse televisie werden uitgezonden. Het was een bijzondere uitzending, want het was de eerste keer dat Nederland,nog experimenteel, kon kennismaken met de toverspiegel die televisie heette. De uitzending duurde anderhalf uur en had meteen de primeur van een “storing”.
De toverspiegel is in mijn beleving de toegang tot een ruimere werkelijkheid,die de gevisualiseerde beelden extraheert uit het kosmische web van verbonden energieën. Een soort van gedachtetelevisie waarvan de beelden niet geprogrammeerd worden uitgezonden, maar zichzelf scheppen in de belevingswereld van de kijker,die verbonden is met het omringende veld van elektromagnetische informatie. Hoe kunnen we ons dat voorstellen? We moeten allereerst in staat zijn door onze wil en sterke concentratie, beelden in onze gedachten vast te houden. Indien we deze beelden door sterke concentratie kunnen versterken en energetisch kunnen herscheppen, zal het ook mogelijk moeten zijn om deze energieën te projecteren via een beeldvormende techniek. We zien dan eigenlijk onze eigen gedachten,zodat de naam gedachtetelevisie een goede omschrijving is. Hoe ontvangen we nu deze gedachten beelden? Door ons te richten op het veld van informatie,waarin alles is vastgelegd. Via meditatieve concentratie kunnen we ons als ontvanger openen,een bezigheid welke is te leren door langdurende oefening. Ook de mogelijkheid van directe informatie overdracht,waar vele elektronica concerns zich mee bezighouden,behoort zeker tot de technische mogelijkheden. Als we leren begrijpen wat er energetisch gebeurt bij het vasthouden van beelden in onze gedachten,dan is het projecteren van deze beelden een te verwachten vervolg stap. Zo is een mogelijke toverspiegel niet alleen een wonder in sprookjes,maar misschien wel een poort die ons toegang verleent tot een multidimensionale werkelijkheid. Een van de basis regels uit de spirituele filosofie luidt: alles wat we kunnen bedenken heeft een eigen werkelijkheid in een meervoudige projectie van het enkelvoudige. Waarheid en werkelijkheid zijn geen alleenstaande grootheden,doch wisselende projecties vanuit het meer dimensionale cyclische gebeuren. De toverspiegel kan ons leren om afstand te doen van aangeleerde aardse opvattingen omtrent onmogelijkheden.
Alles is mogelijk als onze wil sterk genoeg is,ons bewustzijn geactiveerd, onze intuïtieve intelligentie ingeschakeld en ons hart volledig is ontwaakt.Kracht,wijsheid en liefde,kunnen een sprookje tot werkelijkheid laten komen.

J.J. van Verre.

Literatuur welke werd geraadpleegd:

-Een blik in het hiernamaals,Jozef Rulof.
-De toverspiegel van de televisie,Hans Knot.
-De toverspiegel:een album van De Rode Ridder stripreeks.