Het derde oog.

Het derde oog is het punt iets boven het midden tussen onze wenkbrauwen. Het is de hoogste verblijfplaats van onze ziel wanneer hij in ons lichaam verblijft. In de oosterse filosofieën ook wel de zetel van de ziel genoemd. Het derde oog wordt ook wel het mystieke oog genoemd. Ook de pijnappelklier of epifyse wordt met dit derde oog geassocieerd. Via meditatie kan deze bijzondere plaats in de hersenen ruimte worden geactiveerd. Het heeft de vorm van een dennenappel en de grootte van een erwt. Dit raadselachtige orgaantje werd al beschreven in de Egyptische mythologie als het oog van Horus. Het wordt het 6e chakra genoemd. In het Sanskriet spreekt men van“anja”, hetgeen inzicht, waarnemen,besturen betekent. In de Griekse mythologie bestonden de Cyclopen, een volk van reuzen met uitzonderlijke krachten en een oog midden in hun hoofd. Enkele reptielen zoals leguanen en brughagedissen bezitten nog steeds een derde oog. Het zogenoemde pariëtale oog zit aan de bovenkant van de kop. Vooral bij jonge dieren is het derde oog duidelijk zichtbaar en wordt bedekt is door een doorschijnende schub. Het oog kan lichtveranderingen waarnemen, maar kan geen beelden vormen. Het wordt ook gebruikt om het dag- en nachtritme te bepalen. Het oog heeft een lens en een netvlies met staafvormige structuren. Aan de bovenzijde van de schedel zit een opening waardoor de oogzenuw naar de pijnappelklier loopt. Deze pijnappelklier zit ook bij de mens vol met serotonine, waaruit het hormoon melatonine wordt gevormd. Hetgeen verantwoordelijk wordt gesteld voor de waak- en slaapcyclus. Dit melatonine komt ook voor in het netvlies van onze twee ogen. Vanuit de ontologie weten we dat zowel onze twee ogen als de pijnappelklier tijdens de embryonale ontwikkeling naar buiten steken. Evolutionair gezien zou het heel goed mogelijk zijn dat de epifyse het eerste primitieve oog is geweest en zich pas later de twee andere ogen hebben ontwikkeld. Sommige dieren hebben geen zichtbaar derde oog, maar wel een lichtgevoelige epifyse(vogels). De cellen uit de epifyse zouden zijn geëvolueerd uit fotoreceptor cellen. Descartes beschreef de epifyse als de voornaamste zetel van de ziel en de plaats waar gedachten werden gevormd.

Mystiek gezien is het derde oog de ontvanger van de pranische energie, opgewekt uit de etherische of vitale krachtbron die het gehele universum doordringt. Het is nauw verbonden met de lucht welke wij inademen, door synchronisatie van gedachten en respiratie. Het is de universele energie die het leven in stand houdt. Het is de essentie van leven en bewustzijn in de multidimensionale dimensies.

Het derde oog is het centrum dat energetische beelden kan waarnemen. We kunnen deze beelden moeilijk plaatsen omdat wij deze niet zien met onze geijkte zintuigen. De zichtbare verschijnselen die wij via het derde oog waarnemen verschillen van persoon tot persoon. Deze plek kan niet alleen beelden waarnemen, maar ook begrijpen wat wij waarnemen. Ook korte flitsen en dansende stipjes kunnen buiten onze twee ogen om worden waargenomen. Ook kan een warm gevoel tussen onze ogen een signaal zijn dat het derde oog zich uit. Bij sommige gevoelige personen kan er een intuïtieve flits een hulpmiddel zijn om keuzes te maken bij lastige beslissingen. Ook zijn telepathische beelden op afstand, energie stromen die via ons derde oog worden opgevangen. We zijn als mensen gewend om deze informatie te ontvangen, alleen weten wij dat niet. Als we ons derde oog willen openen worden er verschillende oefeningen beschreven die een bewuste ademhalingstechniek combineren met het herhalend vibreren van bepaalde lage toon klanken. Een andere oefening is om echt bewust te kijken met je beide ogen en door de energie die je daardoor opwekt wordt ook het derde oog gestimuleerd.Als we na de eerste oefeningen onze ogen sluiten en ons op dit derde oog concentreren, zien we alleen duisternis. Later als wij ons beter kunnen concentreren, komt er zwak licht uit het donker te voorschijn. We zien later de beelden van sterren,nog later het gelige schijnsel van de maan en tenslotte het levenslicht van moeder aarde, de zon. Deze innerlijke hemellichamen zijn de kosmische verschijnselen op onze innerlijke reis. Misschien dat de ziel als reisleider uit zijn zetel kan opstaan en door het geactiveerde venster de aardse werkelijkheid kan aanschouwen.

J.J.v.Verre.