Leven na leven.

Niets op de hele wereld heeft zoveel macht en kracht als een idee,
waarvoor de tijd rijp is.

Victor Hugo.


In de discussies met vrienden komt regelmatig de belangrijke vraag naar voren: Is er een leven na dit aardse leven? De een is stellig van mening dat bij het overlijden het “leven “ ophoudt,de ander gelooft heilig in een voortleven na het sterven. Deze twee meningen lijken ver uiteen te liggen,maar binnen de spirituele filosofie bestaat er een brug,die de kloof der tweespalt als betrekkelijkheid overspant.Het denken dat het aardse leven eindigt in het sterven is uniform.Het verschil in denken openbaart zich pas als we spreken van een al of niet leven na het sterven. Als we het lichaam zien sterven en dat in de tijd vervolgen tot een toestand van verre ontbinding dan zal niemand zijn twijfel uitspreken dat dood zijn een feit is. Maar zien we alleen een cocon waaruit de vlinder in een nieuwe dimensie is geboren of zien we alleen een vroegere entiteit waaruit het bewustzijn is ontsnapt? Als de menselijke geest,het bewustzijn,het lichaam verlaat en zich verbindt met het energetisch veld der eeuwigheid,zal de geschiedenis voortleven in herinnering en de energetische brokstukken kunnen zich verbinden tot nieuwe werkelijkheden. De nieuwe toekomst zal als scènes worden opgebouwd. De tijd is niet meer van toepassing bij het vormen van nieuwe beelden en nieuwe werkelijkheden. Het tijdloze nu is de uniforme werkelijkheid van waaruit het illusoire leven op aarde is ontstaan. Als we blijven denken vanuit onze driedimensionale visie zal het werkelijke leven niet worden gekend. We zullen het dood gaan zien als een ontbinding van een eens zo machtig zoogdier met een onvoorspelbare geest tot stof dat zich met moeder aarde verbindt. Het leven dat wij als leven omschrijven eindigt in de duisternis van de dood en uiteindelijk blijft er niets over.Het niets is echter de betrekkelijkheid in spirituele zin die de geloofwaardigheid van een andere mening kan versterken.

Het niets is het alles,het omnipotente in het niet-zichtbare en de sleutel tot het multidimensionale zijn. Het is de plaats van het non-lokale bewustzijn,het ons omringende veld van energie dat het aardse leven mogelijk maakt.Als wij het niets blijven zien als het einde zonder iets,dan laten we ons leiden door de illusie van het zichtbare,de duisternis van het lichtloze en de angst voor het mogelijke,dat de dood de sleutel laat zijn om het leven af te sluiten. In de spirituele filosofie is de dood echter de sleutel die het leven ontsluit,die de mens terugbrengt naar zijn ware zijnstoestand,het oorspronkelijke lichtwezen dat leeft in het kosmische veld.Werkelijkheid en waarheid zijn betrekkelijke begrippen die ons niet in hokjes mogen plaatsen van het wel of niet geloven en helemaal niet in het bestrijden van andermans waarheid.Mijn werkelijkheid is het mogelijk maken van meerdere werkelijkheden. Er is geen waarheid omtrent het leven na leven,er is alleen bewustwording van het zijn.


J.J.v.Verre.