De zonnegod.

....................Achnaton,Mieke Westenburg,Acryl op papier.

Het begrip zonnegod is gebaseerd op de zon als entiteit. De zon die als godheid wordt vereerd. In vele oude culturen was dit het geval,zoals bij de Egyptenaren,de Kelten en de Azteken. Volgens de Egyptische religie kon de zonnegod verschillende gedaanten aannemen. Chepri,de ochtendzon,uitgebeeld als een mestkever. De Egyptenaren gingen er vanuit dat mestkevers spontaan ontstonden en dat het vervoer van hun mestballetjes leek op de zon die de hemel overstak. Ra die met zijn schip de hemel bevoer.Hij nam ’s ochtends de gedaante aan van een kever en ’s avonds die van een oude man. Atoem,de avondzon werd uitgebeeld als een oude man met baard. Re-Harachti: samenstelling van Horus en Ra,uitgebeeld als een mens met een valkenkop.Aton ,de naam van de zonnegod,die Achnaton,voorheen Amenhotep IV,tot hoofdgod van het oude Egypte probeerde te verheffen.De zonnegod Apollo,de cosmocrator,de boodschapper van het licht. De zon als denkende kracht van licht en liefde.
Als we de zon als god beschouwen, is de brenger van het licht,de energie leverancier die het leven op planeet aarde mogelijk maakt. De stralen van energie die het leven via de fotosynthese in het bladgroen van planten en bomen opwekte. Als onpersoonlijke god is de zon het meest herkenbare fenomeen in relatie met begrippen als licht en liefde. Het licht als drager van informatie,de brenger van het zichtbare,de warmte van het onzichtbare en schepper van de aardse metamorfose. De koperen ploert die door de verzengende hitte het leven geselde en uitdroging veroorzaakte. Die door zijn erupties de temperatuur schommelingen op aarde bepaalt. Die het leven op onze planeet mogelijk maakte tussen de belemmeringen van opwarming en ijstijd.
De zon als bron van elektromagnetische straling. Een ster van spectraal klasse G2.
Als we naar de zon willen kijken worden onze ogen verblind.Als de lucht zwaar bewolkt is lijkt het alsof de zon is verdwenen. De zichtbare werkelijkheid die ons in banen geleid. Het licht van de zon maakt geen onderscheid tussen wat hij of wie hij verlicht. Ook een God maakt geen onderscheid tussen dualiteit,zoals het goede of het slechte. Hij houdt van al het geschapene. Het licht is de liefde en liefde is het licht.
Ik zie hoe de eerste zonnestralen het vertrek binnenvallen,de kilte zal straks worden verdreven en de tekst op de nog donkere muur zal leesbaar worden.”Onze vader die in de hemel zijt, Uw naam worde geheiligd”.Onze vader,de schepper van het geschapene is liefde,liefde uit de hemel,die ons wil verlichten,wil verwarmen. Het goddelijke aspect van de zon is te begrijpen vanuit vroegere culturen. De energie die onze ziel ontbeert voor transformatie,wordt gegenereerd door de transcendente energie van de zon. De verandering in jaargetijden vraagt ons om het lichaam aan te passen,zodat we een nieuwe energie kunnen ontvangen. Het leven is duister en koud. De spirituele ontwikkeling van de ziel wordt door Plato beschreven als de ontmoeting met het goede, de bron der werkelijkheid. Hij verduidelijkt het goede in analogie met het beeld van de zon. Wat het goede betekent voor de menselijke ziel,betekent de zon voor het leven op aarde. De zon is het herkenbare onderdeel als bron van de werkelijkheid. Het onherkenbare kent alleen ons,maar als we ons openstellen voor het spirituele universele,zal het onherkenbare ook door ons gekend worden. Een ruimere spirituele denkwijze zal het niets ontsluiten in het licht der eenheid en mogelijkheden scheppen om in die kosmische verbondenheid het ik te verlaten. We kunnen dan als gematerialiseerde lichtwezens de kracht van de zon uitstralen.

J.J.v.Verre.