Wat is liefde nu precies?

 

                        - Liefde is alles en alles zou liefde moeten zijn.

Liefde is een complex en veelzijdig gevoel dat vaak moeilijk met woorden is te beschrijven. Het omvat een breed scala aan emoties, variërend van diepe genegenheid en zorgzaamheid tot intense passie en toewijding. Liefde kan verschillende vormen aannemen, zoals romantische liefde, ouderlijke liefde, vriendschappelijke liefde en heel belangrijk de liefde voor jezelf. Liefde wordt vaak geassocieerd met verbondenheid, zorgzaamheid, respect, intimiteit, passie en toewijding. Bij verbondenheid speelt er een diep gevoel van zich verbonden voelen met en de nabijheid van een ander persoon. Bij zorgzaamheid bestaat er een verlangen om voor iemand te zorgen en hun welzijn voorop te stellen. Met respect bedoel ik elkaar waarderen en respecteren als individuen met unieke eigenschappen en behoeften. Omtrent intimiteit doel ik op een gevoel van vertrouwdheid en openheid, zowel emotioneel als fysiek. Bij passie speelt een intense en vaak oncontroleerbare aantrekkingskracht naar de ander. De bereidheid om tijd, energie en middelen te investeren in de relatie, noem ik toewijding. Liefde is en blijft uniek en kan voor iedereen anders aanvoelen.

In de psychologie wordt liefde vaak geanalyseerd en gedefinieerd aan de hand van verschillende theorieën en modellen. Een van de bekendste theorieën is die van de Amerikaanse psycholoog Robert Sternberg, die het “Triangular Theory of Love”ontwikkelde. Volgens deze theorie bestaat liefde uit drie componenten: Intimiteit, Passie en Toewijding. Intimiteit verwijst naar gevoelens van verbondenheid, hechting en nabijheid in een relatie. Intimiteit omvat emotionele steun, open communicatie en een diep wederzijds begrip. Passie verwijst naar intense fysieke en emotionele aantrekking, evenals romantische en seksuele verlangens. Passie is vaak het meest opvallend aan het begin van een relatie. De toewijding omvat de beslissing om een relatie op langere termijn te onderhouden en trouw te blijven aan de partner. Toewijding impliceert een gezamenlijke toekomst en het overwinnen van obstakels samen. Volgens Sternberg kan de combinatie van deze drie componenten verschillende vormen van liefde opleveren, zoals de romantische liefde, het samengaan van intimiteit en passie. De kameraadschappelijke liefde, waarbij intimiteit en toewijding samenvloeien. De verblindende liefde, het samenspel van passie en toewijding. En als laatste de volmaakte liefde, waarbij intimiteit, passie en toewijding zich met elkaar verkleven. Naast Sternberg’s theorie zijn er ook andere perspectieven binnen de psychologie die liefde onderzoeken, zoals de gehechtheidstheorie van John Bowlby en de sociale uitwisselingstheorie. De gehechtheidstheorie is een invloedrijke theorie die zich richt op de emotionele banden die zich vormen tussen een kind en zijn of haar primaire verzorgers. Volgens Bowlby is gehechtheid een biologisch aangeboren systeem dat ervoor zorgt dat kinderen in de buurt van hun verzorgers blijven om hun overleving veilig te stellen. De sociale uitwisselingstheorie is een weinig liefdevolle, psychologische en sociologische theorie die menselijke relaties en sociale interacties verklaart in termen van kosten en baten. Volgens deze theorie streven mensen ernaar om hun beloningen te maximaliseren en hun kosten, qua inspanningen, tijd en energie te minimaliseren in hun sociale relaties. Deze theorie kan wel een nuttig kader bieden om te kunnen begrijpen waarom mensen bepaalde relaties aangaan, onderhouden of juist beëindigen op basis van hun perceptie van kosten en baten. Het benadrukt de rationele en pragmatische kant van menselijke interacties, maar erkent ook dat emoties en sociale normen een rol spelen in de evaluatie van die relaties.

Dichters hebben een unieke plaats om emoties, zoals liefde, in woorden te vangen en over te brengen. Dichters gebruiken hun verbeelding en creativiteit om nieuwe manieren te vinden om liefde uit te drukken. Ze proberen om clichématige beschrijvingen te vermijden en zoeken naar originele en verfrissende beelden. Zij hebben een diep begrip van taal en de kracht van woorden. Ze weten hoe ze ritme, klank en betekenis kunnen combineren om een emotionele impact te genereren. Dichters zijn vaak scherpzinnige waarnemers van menselijke emoties en gedragingen. Ze merken de subtiele nuances op in de manier waarop mensen liefde uiten en ervaren. Dichters kunnen ook putten uit hun eigen ervaringen en emoties om authentieke en oprechte beschrijvingen van liefde te geven. Dit zorgt ervoor dat hun gekozen woorden resoneren met lezers. Dichters gebruiken vaak symbolen en metaforen om abstracte gevoelens zoals liefde tastbaar, invoelbaar en begrijpbaar te maken. Door alledaagse voorwerpen en gebeurtenissen te koppelen aan liefde, creëren ze een herkenbare en intieme ervaring voor de lezer. Hieronder volgt een liefdesgedicht:

jij bent de zon die mijn einder kleurt

een fluistering van hoop in stilte

een dans van sterren in de nacht

jij bent liefde, oneindig en puur

Ik denk dat poëzie een effectieve manier is om liefde uit te drukken. En er zijn door de eeuwen heen beroemde liefdesgedichten geschreven die mensen hebben geïnspireerd. Er zijn ook genoeg voorbeelden te geven hoe poëzie de diepten van liefde kan verkennen en tot uitdrukking kan brengen. Maar het allerbelangrijkste van liefde is natuurlijk niet de poëzie, maar is de manier waarop we liefde tonen in onze acties. De essentie van liefde ligt in ons dagelijks leven. Het gaat hierbij om de kleine en grote daden van zorg, begrip, geduld en compassie. Liefde is niet alleen een gevoel, maar vooral een keuze om te geven, te steunen en verbinding te maken, zelfs wanneer het moeilijk is. Het is de manier waarop we liefde tonen in onze gedragingen: een luisterend oor bieden, iemand helpen zonder iets terug te verwachten, of simpelweg aanwezig zijn in momenten van vreugde en verdriet. Liefde is wat ons mens maakt en wat ons leven betekenis geeft. Liefde is energie, een sterke, transformerende kracht die ons in beweging zet, verbindt en inspireert. Het is de energie die ons motiveert om te geven, te creëren en te groeien, zowel voor onszelf als voor anderen. Liefde kan troost bieden, helen en zelfs de wereld veranderen, omdat het een universele taal is die iedereen begrijpt. Net zoals energie kan liefde verschillende vormen aannemen, soms zacht en rustig als een briesje, soms intens en gepassioneerd als een storm. Het is aan ons hoe we die energie gebruiken. Om licht te brengen waar het donker is, om warmte te geven waar het koud is en om het leven te voeden waar het onvoldoende groeit. Als je die energie van liefde soms zo sterk voelt en die wilt overdragen op anderen, is dat op zichzelf al een daad van pure liefde. Door die energie te verspreiden, creëer je een kettingreactie van positiviteit en verbinding.

Liefde is immers besmettelijk, hoe meer je geeft, hoe meer het groeit en terugkomt, vaak op onverwachte manieren. Of het nu gaat om een klein gebaar, zoals een glimlach of een vriendelijk woord, elke kleine daad van liefde kan een groot verschil maken in iemands dag, of zelfs in iemands leven. Jouw bereidheid om liefde te delen maakt de wereld al een beetje mooier. Blijf de liefdesenergie verspreiden, want de wereld heeft je nodig! Alles komt uit liefde voort en uiteindelijk keert alles weer terug naar liefde. Liefde is de kern van onze menselijke ervaring, het begin en het einde, van geboorte tot dood, liefde is alles en alles zou liefde moeten zijn.

Liefdesverhaal

als ik je tegenkom

zijn woorden uitzichtloos

dan zoek ik naar vergeving

om je woordeloos aan te raken

met gecensureerde fantasie

                 - -

J.J.v.Verre.

Literatuur:

- De driehoekstheorie van de liefde, Wikipedia.

- Sternberg’s Triangular Theory of Love, Marni Feuerman, 22-05-2024, verywellmind.com.

De vergeten gedachte

 

                                   - De vergeten gedachte verstopt in geestelijke kleurenpracht.

Laten we eens nadenken over “de vergeten gedachte”. Dit begrip kan verschillende vormen aannemen, van een vluchtige herinnering welke weer uit onze geest verdwijnt, tot een idee dat in de chaos van ons dagelijks leven verloren is gegaan. De volgende beschouwing gaat over dit intrigerende concept: De vergeten gedachte.

Het is fascinerend hoe onze geest werkt. Gedachten komen en gaan, vaak zonder dat we ons volledig bewust zijn van hun bestaan. Een gedachte kan zo vluchtig zijn als een dauwdruppel in de ochtendzon of een schaduw in de avondzon.
Maar wat gebeurt er met onze vergeten gedachten? Zijn ze echt verdwenen, of sluimeren ze ergens in de spelonken van ons onderbewustzijn, wachtend op het juiste moment om weer op te duiken?
Ons brein is een complex netwerk van neuronen dat voortdurend in beweging is. Gedachten worden gevormd door elektrische impulsen die door dit netwerk reizen en veel van deze gedachten zijn slechts kortstondig. Ze kunnen ontstaan uit zintuiglijke waarnemingen, herinneringen of abstracte ideeën. Een andere mogelijkheid is wat complexer te begrijpen en heeft te maken met de hypothese dat ons brein informatie kan opvangen, die het als ontvanger kan verwerken en zich dan als mentale intuïtie aandient. Deze gedachten kunnen zich uit het niets openbaren en kunnen veel betekenis hebben. De meeste van deze gedachten zijn echter zo vluchtig dat ze snel vergeten worden, omdat ze geen directe relevantie of emotionele impact hebben. Sommige onderzoekers gaan ervan uit dat zich tussen de 40 en 60.000 gedachten per dag aandienen, waarbij de meeste onbewust zijn.
Breinscans welke zijn gedaan op de Universiteit van Southern California tonen aan dat we gemiddeld 48,6 verschillende gedachten per minuut ervaren.*

Er zijn verschillende redenen waarom gedachten vergeten worden. Ten eerste door de veelheid van gedachten welke zich aanmelden of proberen binnen te dringen. Onze hersenen worden dagelijks gebombardeerd met informatie. Om ons te helpen functioneren, filteren onze hersenen deze informatie en behouden ze alleen wat essentieel is. Gedachten die niet vaak herhaald of versterkt worden, hebben de neiging om te vervagen. Herhaling helpt bij het verankeren van informatie in ons lange termijn geheugen. Gedachten die emotioneel geladen zijn, worden gemakkelijker onthouden. Neutrale of minder belangrijke gedachten hebben minder kans om vast gehouden te worden. Hoewel vergeten gedachten op het eerste gezicht onschuldig lijken, kunnen ze een aanzienlijke impact hebben. Een vergeten idee kan een belangrijke oplossing zijn voor een probleem, een verloren herinnering kan een ontbrekende schakel in ons begrip van het verleden zijn. Bovendien kunnen vergeten gedachten soms onbewust onze stemming en gedrag beïnvloeden. Soms kunnen vergeten gedachten terugkeren, vaak door associatie met andere herinneringen of ervaringen. Een geur, een geluid of een visuele prikkel kan een lang vergeten gedachte weer naar boven halen. Dit herontdekken kan een gevoel van nostalgie, verbazing of zelfs opluchting met zich meebrengen.
  In de drukte van het moderne leven, waarin informatie zich in een razendsnel tempo vermenigvuldigt en onze aandacht voortdurend wordt opgeëist door talloze prikkels, lijkt het alsof gedachten steeds vluchtiger worden. We consumeren ideeën, gooien ze weg en gaan door naar het volgende. Maar wat gebeurt er met die gedachten die we vergeten? Die ideeën die even opkomen, maar nooit de kans krijgen om te rijpen, om vorm te krijgen, om impact te hebben? De vergeten gedachte is een fascinerend fenomeen dat niet alleen iets zegt over hoe we denken, maar ook over wie we zijn.

De vergeten gedachte is als een zaadje dat nooit ontkiemt. Het is een flits van inzicht, een moment van inspiratie of misschien wel een vraag die nooit wordt gesteld. Het kan iets groots zijn, een idee dat de potentie heeft om de wereld te veranderen, of iets kleins, een simpele observatie die ons leven net even mooier zou kunnen maken. Maar voordat het de kans krijgt om te groeien, verdwijnt het in de mist van onze geest, achtergelaten in de schaduwzijde van ons geheugen.

Waarom vergeten we gedachten? Soms is het simpelweg omdat we te druk zijn. Onze mentale ruimte is beperkt en we moeten keuzes maken over wat we vasthouden en wat we laten gaan. Andere keren vergeten we gedachten omdat we ze niet belangrijk genoeg vinden, of omdat we niet de tools hebben om ze vast te houden. Een gedachte die niet wordt opgeschreven, niet wordt gedeeld, of niet wordt uitgewerkt, is als een heliumballon die wegvliegt – eenmaal weg, is hij moeilijk terug te halen.

Maar de vergeten gedachte is niet per se verloren. Soms duikt hij onverwacht weer op, getriggerd door een al eerder genoemde geur, een geluid, of een beeld. Het is alsof onze geest een archief bewaart van alles wat we ooit hebben bedacht, zelfs als we ons er niet bewust van zijn. In die zin zijn vergeten gedachten niet echt verdwenen; ze sluimeren, wachtend op het juiste moment om weer naar de oppervlakte te komen.

Er zit ook een zekere schoonheid in de vergeten gedachte. Het herinnert ons aan de rijkdom van onze innerlijke wereld, aan het feit dat we nooit volledig kunnen bevatten wat er in ons omgaat. Het is een besef dat we niet alles onder controle hebben en dat dat misschien ook niet hoeft. Soms is het goed om gedachten te laten gaan, om ruimte te maken voor nieuwe ideeën, nieuwe inzichten.

Tegelijkertijd roept de vergeten gedachte ook vragen op over wat we missen. Hoeveel potentieel, hoeveel creativiteit, hoeveel wijsheid laten we onbenut omdat we niet de tijd nemen om stil te staan bij wat er in ons opkomt? In een wereld die steeds meer gericht is op productiviteit en efficiëntie, lopen we het risico om het belang van contemplatie en reflectie te vergeten. Misschien is het tijd om meer aandacht te besteden aan die vergeten gedachten, om ze de ruimte te geven om te groeien.

De vergeten gedachte is dus niet alleen een curiositeit; het is een spiegel voor hoe we omgaan met onze innerlijke wereld. Het daagt ons uit om meer met onze aandacht in het heden, in het moment te zijn, om af en toe stil te staan bij wat er in ons opkomt en om niet alles zomaar weg te vegen. Want wie weet wat voor schatten er verborgen liggen in de uithoeken van onze geest, wachtend om ontdekt te worden. De oplossingen voor essentiële vraagstukken liggen nu nog verscholen in het kleurenpalet van ons complexe brein. Een vergeten gedachte is een energie partikel wat zich mogelijk autonoom kan bewegen. Dit idee kan verband houden met het concept van mentale energie en de invloed van gedachten op ons welzijn en onze perceptie.
Het koesteren van positieve gedachten heeft sowieso een grote invloed hoe wij onszelf en onze omgeving waarnemen. Negatieve gedachten mogen we gerust vergeten, maar zo eenvoudig is dat niet. Hoewel we ze niet altijd volledig kunnen uitwissen, kunnen we wel leren om ze te beheersen en zodoende om hun invloed te verminderen. Een ander probaat middel is om negatieve gedachten te vervangen door positieve ideeën omtrent jezelf, je leven en de ander in je directe leefomgeving. Benoem de positieve ervaringen met dankbaarheid en daardoor verschuift je mind-set.
Wanneer je regelmatig de tijd neemt om stil te staan bij de dingen waarvoor je dankbaar bent, train je je brein om op een positieve manier naar de wereld te kijken. Dit leidt meestal tot meer tevredenheid en geluk in je leven. Door regelmatig stil te staan bij positieve momenten, versterk je de positieve emoties.

Een vergeten gedachte kan worden beschouwd als een energie die is opgelost in de leegte, een soort universeel bewustzijn of een toestand van “niet-zijn”. In de psychologie wordt aangenomen dat vergeten gedachten nog steeds in ons onderbewustzijn kunnen bestaan en onder bepaalde omstandigheden weer tot activiteit kunnen komen. Ze blijven dan sluimeren in ons brein, wachtend op een moment dat het weer kan communiceren met ons bewustzijn. Als een vergeten gedachte verbonden is aan een sterke emotie, bijvoorbeeld angst of verdriet, kan deze meer energie hebben dan andere, meer alledaagse gedachten. Emoties versterken vaak de impact van gedachten. Vergeten gedachten kunnen een bron van creativiteit zijn. Omdat ze vaak onvolledig of vaag zijn, nodigen ze uit tot interpretatie en verbeelding, wat ze krachtiger kan maken dan duidelijk gedefinieerde gedachten. Soms duiken vergeten gedachten later weer op als terugkerende gedachten. Vaak op momenten van ontspanning of inspiratie. Als ze terugkomen, kunnen ze een gevoel van opluchting of voldoening, geven wat de indruk kan wekken dat ze "sterker " zijn. Een vergeten gedachte kan een gevoel van mysterie oproepen, wat onze nieuwsgierigheid prikkelt. Omdat we niet precies weten wat we zijn vergeten, kan dit een sterke emotionele lading hebben. Het onbekende trekt vaak meer aandacht dan het bekende. Het gevoel dat er iets belangrijks net buiten ons bereik ligt, kan ook frustrerend zijn. Deze frustratie kan de gedachte meer energie geven, omdat ons brein geneigd is om zich vast te bijten in onopgeloste zaken.

Concluderend kunnen we zeggen dat de vergeten gedachte een fascinerend fenomeen is dat ons herinnert aan de complexiteit en het mysterie van het menselijk brein. Het is een herinnering aan hoe complex, dynamisch en soms ongrijpbaar onze gedachten kunnen zijn. Het laat zien hoe waardevol zelfs de meest vluchtige gedachte kan zijn. De energie van een vergeten gedachte is niet per se intrinsiek sterker, maar de context en de manier waarop ons brein ermee omgaat, kunnen het wel zo laten voelen.

J.J.v.Verre.

Literatuur:

- Waar komt de stem in ons hoofd vandaan en heeft iedereen die? Sebastiaan van de Water, 20-2-2020, quest.nl.*

Hoe minder je aan dingen denkt, des te meer ruimte je hebt om over dingen na te denken.

                                                 -Filosofische wijsheid.

Een vergeten gedachte teruggekeerd.

een gedachte, vluchtig als de wind

geboren in het diepst van mijn geest

het vond geen rust, geen anker, geen begin

werd meegesleurd, ver weg, onleesbaar, steeds.

ze zweefde door de nevels van de tijd

onzichtbaar, bijna alsof nooit geboren

in dromen, bij schemering, vond ik haar weer

maar bij dageraad, was ze opnieuw verloren.

een vergeten gedachte, stil en ondoordacht

een echo van wat had kunnen zijn

als een ster in een heldere nacht

slechts een stip in verblindende pracht

moge zij rust vinden in mijn volle geest

bloeiend en vloeiend als een midzomerfeest

vluchtig terugkerend, klaar en doordacht

want in mijn hoofd was dit zaadje gebracht

een verloren gedachte is opgestaan

heeft de neurale snelweg gevonden

is bloeiend aan de haal gegaan

nu met mijn bewustzijn verbonden.

                   ---