Laten we eens nadenken over “de vergeten gedachte”. Dit begrip kan verschillende vormen aannemen, van een vluchtige herinnering welke weer uit onze geest verdwijnt, tot een idee dat in de chaos van ons dagelijks leven verloren is gegaan. De volgende beschouwing gaat over dit intrigerende concept: De vergeten gedachte.
Het
is fascinerend hoe onze geest werkt. Gedachten komen en gaan, vaak
zonder dat we ons volledig bewust zijn van hun bestaan. Een gedachte
kan zo vluchtig zijn als een dauwdruppel in de ochtendzon of een
schaduw in de avondzon.
Maar wat gebeurt er met onze vergeten
gedachten? Zijn ze echt verdwenen, of sluimeren ze ergens in de
spelonken van ons onderbewustzijn, wachtend op het juiste moment om
weer op te duiken?
Ons brein is een complex netwerk van neuronen dat
voortdurend in beweging is. Gedachten worden gevormd door elektrische
impulsen die door dit netwerk reizen en veel van deze gedachten zijn
slechts kortstondig. Ze kunnen ontstaan uit zintuiglijke
waarnemingen, herinneringen of abstracte ideeën. Een andere
mogelijkheid is wat complexer te begrijpen en heeft te maken met de
hypothese dat ons brein informatie kan opvangen, die het als
ontvanger kan verwerken en zich dan als mentale intuïtie aandient.
Deze gedachten kunnen zich uit het niets openbaren en kunnen veel
betekenis hebben. De meeste van deze gedachten zijn echter zo
vluchtig dat ze snel vergeten worden, omdat ze geen directe
relevantie of emotionele impact hebben. Sommige onderzoekers gaan
ervan uit dat zich tussen de 40 en 60.000 gedachten per dag
aandienen, waarbij de meeste onbewust zijn.
Breinscans welke zijn
gedaan op de Universiteit van Southern California tonen aan dat we
gemiddeld 48,6 verschillende gedachten per minuut ervaren.*
Er
zijn verschillende redenen waarom gedachten vergeten worden. Ten
eerste door de veelheid van gedachten welke zich aanmelden of
proberen binnen te dringen. Onze hersenen worden dagelijks
gebombardeerd met informatie. Om ons te helpen functioneren, filteren
onze hersenen deze informatie en behouden ze alleen wat essentieel
is. Gedachten die niet vaak herhaald of versterkt worden, hebben de
neiging om te vervagen. Herhaling helpt bij het verankeren van
informatie in ons lange termijn geheugen. Gedachten die emotioneel
geladen zijn, worden gemakkelijker onthouden. Neutrale of minder
belangrijke gedachten hebben minder kans om vast gehouden te worden.
Hoewel vergeten gedachten op het eerste gezicht onschuldig lijken,
kunnen ze een aanzienlijke impact hebben. Een vergeten idee kan een
belangrijke oplossing zijn voor een probleem, een verloren
herinnering kan een ontbrekende schakel in ons begrip van het
verleden zijn. Bovendien kunnen vergeten gedachten soms onbewust onze
stemming en gedrag beïnvloeden. Soms kunnen vergeten gedachten
terugkeren, vaak door associatie met andere herinneringen of
ervaringen. Een geur, een geluid of een visuele prikkel kan een lang
vergeten gedachte weer naar boven halen. Dit herontdekken kan een
gevoel van nostalgie, verbazing of zelfs opluchting met zich
meebrengen.
In
de drukte van het moderne leven, waarin informatie zich in een
razendsnel tempo vermenigvuldigt en onze aandacht voortdurend wordt
opgeëist door talloze prikkels, lijkt het alsof gedachten steeds
vluchtiger worden. We consumeren ideeën, gooien ze weg en gaan door
naar het volgende. Maar wat gebeurt er met die gedachten die we
vergeten? Die ideeën die even opkomen, maar nooit de kans krijgen om
te rijpen, om vorm te krijgen, om impact te hebben? De vergeten
gedachte is een fascinerend fenomeen dat niet alleen iets zegt over
hoe we denken, maar ook over wie we zijn.
De vergeten gedachte is als een zaadje dat nooit ontkiemt. Het is een flits van inzicht, een moment van inspiratie of misschien wel een vraag die nooit wordt gesteld. Het kan iets groots zijn, een idee dat de potentie heeft om de wereld te veranderen, of iets kleins, een simpele observatie die ons leven net even mooier zou kunnen maken. Maar voordat het de kans krijgt om te groeien, verdwijnt het in de mist van onze geest, achtergelaten in de schaduwzijde van ons geheugen.
Waarom vergeten we gedachten? Soms is het simpelweg omdat we te druk zijn. Onze mentale ruimte is beperkt en we moeten keuzes maken over wat we vasthouden en wat we laten gaan. Andere keren vergeten we gedachten omdat we ze niet belangrijk genoeg vinden, of omdat we niet de tools hebben om ze vast te houden. Een gedachte die niet wordt opgeschreven, niet wordt gedeeld, of niet wordt uitgewerkt, is als een heliumballon die wegvliegt – eenmaal weg, is hij moeilijk terug te halen.
Maar de vergeten gedachte is niet per se verloren. Soms duikt hij onverwacht weer op, getriggerd door een al eerder genoemde geur, een geluid, of een beeld. Het is alsof onze geest een archief bewaart van alles wat we ooit hebben bedacht, zelfs als we ons er niet bewust van zijn. In die zin zijn vergeten gedachten niet echt verdwenen; ze sluimeren, wachtend op het juiste moment om weer naar de oppervlakte te komen.
Er zit ook een zekere schoonheid in de vergeten gedachte. Het herinnert ons aan de rijkdom van onze innerlijke wereld, aan het feit dat we nooit volledig kunnen bevatten wat er in ons omgaat. Het is een besef dat we niet alles onder controle hebben en dat dat misschien ook niet hoeft. Soms is het goed om gedachten te laten gaan, om ruimte te maken voor nieuwe ideeën, nieuwe inzichten.
Tegelijkertijd roept de vergeten gedachte ook vragen op over wat we missen. Hoeveel potentieel, hoeveel creativiteit, hoeveel wijsheid laten we onbenut omdat we niet de tijd nemen om stil te staan bij wat er in ons opkomt? In een wereld die steeds meer gericht is op productiviteit en efficiëntie, lopen we het risico om het belang van contemplatie en reflectie te vergeten. Misschien is het tijd om meer aandacht te besteden aan die vergeten gedachten, om ze de ruimte te geven om te groeien.
De
vergeten gedachte is dus niet alleen een curiositeit; het is een
spiegel voor hoe we omgaan met onze innerlijke wereld. Het daagt ons
uit om meer met onze aandacht in het heden, in het moment te zijn, om
af en toe stil te staan bij wat er in ons opkomt en om niet alles
zomaar weg te vegen. Want wie weet wat voor schatten er verborgen
liggen in de uithoeken van onze geest, wachtend om ontdekt te worden.
De oplossingen voor essentiële vraagstukken liggen nu nog verscholen
in het kleurenpalet van ons complexe brein. Een vergeten gedachte is
een energie partikel wat zich mogelijk autonoom kan bewegen. Dit idee
kan verband houden met het concept van mentale energie en de invloed
van gedachten op ons welzijn en onze perceptie.
Het koesteren van
positieve gedachten heeft sowieso een grote invloed hoe wij onszelf
en onze omgeving waarnemen. Negatieve gedachten mogen we gerust
vergeten, maar zo eenvoudig is dat niet. Hoewel we ze niet altijd
volledig kunnen uitwissen, kunnen we wel leren om ze te beheersen en
zodoende om hun invloed te verminderen. Een ander probaat middel is
om negatieve gedachten te vervangen door positieve ideeën omtrent
jezelf, je leven en de ander in je directe leefomgeving. Benoem de
positieve ervaringen met dankbaarheid en daardoor verschuift je
mind-set.
Wanneer je regelmatig de tijd neemt om stil te staan bij de
dingen waarvoor je dankbaar bent, train je je brein om op een
positieve manier naar de wereld te kijken. Dit leidt meestal tot meer
tevredenheid en geluk in je leven. Door regelmatig stil te staan bij
positieve momenten, versterk je de positieve emoties.
Een vergeten
gedachte kan worden beschouwd als een energie die is opgelost in de
leegte, een soort universeel bewustzijn of een toestand van
“niet-zijn”. In de psychologie wordt aangenomen dat vergeten
gedachten nog steeds in ons onderbewustzijn kunnen bestaan en onder
bepaalde omstandigheden weer tot activiteit kunnen komen. Ze blijven
dan sluimeren in ons brein, wachtend op een moment dat het weer kan
communiceren met ons bewustzijn. Als een vergeten gedachte verbonden is aan een sterke emotie, bijvoorbeeld angst of verdriet, kan deze meer energie hebben dan andere, meer alledaagse gedachten. Emoties versterken vaak de impact van gedachten. Vergeten gedachten kunnen een bron van creativiteit zijn. Omdat ze vaak onvolledig of vaag zijn, nodigen ze uit tot interpretatie en verbeelding, wat ze krachtiger kan maken dan duidelijk gedefinieerde gedachten. Soms duiken vergeten gedachten later weer op als terugkerende gedachten. Vaak op momenten van ontspanning of inspiratie. Als ze terugkomen, kunnen ze een gevoel van opluchting of voldoening, geven wat de indruk kan wekken dat ze "sterker " zijn. Een vergeten gedachte kan een gevoel van mysterie oproepen, wat onze nieuwsgierigheid prikkelt. Omdat we niet precies weten wat we zijn vergeten, kan dit een sterke emotionele lading hebben. Het onbekende trekt vaak meer aandacht dan het bekende. Het gevoel dat er iets belangrijks net buiten ons bereik ligt, kan ook frustrerend zijn. Deze frustratie kan de gedachte meer energie geven, omdat ons brein geneigd is om zich vast te bijten in onopgeloste zaken.
Concluderend kunnen we zeggen dat de vergeten gedachte een fascinerend fenomeen is dat ons herinnert aan de complexiteit en het mysterie van het menselijk brein. Het is een herinnering aan hoe complex, dynamisch en soms ongrijpbaar onze gedachten kunnen zijn. Het laat zien hoe waardevol zelfs de meest vluchtige gedachte kan zijn. De energie van een vergeten gedachte is niet per se intrinsiek sterker, maar de context en de manier waarop ons brein ermee omgaat, kunnen het wel zo laten voelen.
J.J.v.Verre.
Literatuur:
- Waar komt de stem in ons hoofd vandaan en heeft iedereen die? Sebastiaan van de Water, 20-2-2020, quest.nl.*
Hoe minder je aan dingen denkt, des te meer ruimte je hebt om over dingen na te denken.
-Filosofische wijsheid.
Een vergeten gedachte teruggekeerd.
een gedachte, vluchtig als de wind
geboren in het diepst van mijn geest
het vond geen rust, geen anker, geen begin
werd meegesleurd, ver weg, onleesbaar, steeds.
ze zweefde door de nevels van de tijd
onzichtbaar, bijna alsof nooit geboren
in dromen, bij schemering, vond ik haar weer
maar bij dageraad, was ze opnieuw verloren.
een vergeten gedachte, stil en ondoordacht
een echo van wat had kunnen zijn
als een ster in een heldere nacht
slechts een stip in verblindende pracht
moge zij rust vinden in mijn volle geest
bloeiend en vloeiend als een midzomerfeest
vluchtig terugkerend, klaar en doordacht
want in mijn hoofd was dit zaadje gebracht
een verloren gedachte is opgestaan
heeft de neurale snelweg gevonden
is bloeiend aan de haal gegaan
nu met mijn bewustzijn verbonden.
---
Geen opmerkingen:
Een reactie posten