Proscopie, wat in het Oudgrieks, vooruitzien betekent, verwijst naar het verkrijgen van informatie omtrent toekomstige gebeurtenissen die niet kunnen worden afgeleid van de op dat moment beschikbare zintuiglijke informatie. Het is een bredere term die vaak wordt gebruikt in de context van parapsychologie en buitenzintuiglijke waarneming. Precognitie, afgeleid van het Latijnse pre=voor en cognitie=kennis is een specifiek type proscopie. Het verwijst naar het vermogen om toekomstige gebeurtenissen te kennen of te voorspellen voordat ze plaatsvinden, zonder gebruik te maken van de normale zintuiglijke waarnemingen of logische afleidingen. Dit fenomeen wordt eveneens vaak geassocieerd met parapsychologische of buitenzintuiglijke waarnemingen, zoals helderziendheid, maar ook met dromen en intuïtieve gevoelens. Sommige mensen ervaren bijvoorbeeld dromen die later werkelijkheid worden, of hebben een sterk voorgevoel over iets dat gaat gebeuren. Dit kan variëren van alledaagse situaties tot belangrijke levensgebeurtenissen. Mensen die dergelijke dromen ervaren, melden vaak dat ze specifieke details of gebeurtenissen hebben gezien die later werkelijkheid worden. Hoewel er veel anekdotisch bewijs is voor precognitieve dromen, blijft het een controversieel onderwerp binnen de wetenschap. Sommige onderzoekers suggereren dat deze dromen het resultaat kunnen zijn van het onderbewustzijn dat patronen herkent en voorspellingen doet op basis van eerdere ervaringen. Wetenschappelijk onderzoek naar precognitie is controversieel en wordt vaak gezien als onderdeel van de parapsychologie. Er zijn echter studies die suggereren dat het menselijk lichaam subtiele veranderingen kan detecteren vlak voordat een gebeurtenis plaatsvindt.
Hartritmevariabiliteit (HRV) verwijst naar de variatie in tijd tussen opeenvolgende hartslagen. Het wordt beïnvloed door het autonome zenuwstelsel, dat bestaat uit het sympathische, parasympathische en enterische zenuwstelsel. Het sympathische stelsel bereidt het lichaam voor op stressvolle of noodsituaties door de hartslag te verhogen, de pupillen te verwijden en de spijsvertering te remmen. Het staat bekend als het vecht-of-vlucht systeem. Het parasympathisch zenuwstelsel bevordert rust en herstel door de hartslag te verlagen, de spijsvertering te stimuleren en de sluitspieren te ontspannen. Het staat bekend als het rust-en-verteringssysteem. Het enterisch zenuwstelsel wordt ook wel het tweede brein genoemd, bevindt zich in de darmwand en regelt de functies van het maag-darmstelsel. Het kan autonoom functioneren, maar communiceert ook met het centrale zenuwstelsel via de sympathische en parasympathische vezels. Een hoge HRV wordt vaak geassocieerd met een gezond hart en een goed functionerend autonoom zenuwstelsel. Sommige studies suggereren dat emoties en intuïtie invloed kunnen hebben op HVR. Hartcoherentie verwijst naar een toestand waarin het hart, de hersenen en andere belangrijke lichaamsprocessen zoals ademhaling en het zenuwstelsel optimaal samenwerken. In deze coherente staat werken je lichaam en geest in harmonie, wat resulteert in verbeterde gezondheid en hogere psychische spankracht en optimale emotionele veerkracht. Een hogere hartcoherentie betekent dat je hartritme mooi samenvalt met je ademhaling, wat een positief effect heeft op je emotionele en fysieke welzijn. Het HeartMath Institute heeft veel onderzoek gedaan naar hartcoherentie en hoe het kan bijdragen aan stressvermindering en emotionele stabiliteit. Zij hebben meer dan 30 jaar wetenschappelijk onderzoek gedaan naar de invloed van ons hart op onze gezondheid en welzijn. Zij hebben technieken en technologieën ontwikkeld, zoals biofeedback-apparaten, die mensen in staat stellen om hun hartritmevariabiliteit te meten en te verbeteren. Door hartcoherentie te bereiken, kunnen we ons zenuwstelsel, hormonale systeem en immuunsysteem optimaliseren, wat leidt tot een betere algemene gezondheid. Dit wordt vaak bereikt door ademhalingstechnieken en het richten van positieve emoties naar het hart. Hoe kan het hart nu communiceren met de hersenen en met het lichaam? Dit gebeurt via vier verschillende wegen. Neurologische communicatie via het zenuwstelsel, biochemische communicatie via hormoon synthese, fysiologische communicatie via de polsgolf, HR (hartfrequentie), bloeddruk en energetische communicatie via elektromagnetische velden. Het HeartMath Institute heeft een breed scala aan studies uitgevoerd die zich richten op de interactie tussen hart en brein, stressmanagement en het verbeteren van emotionele veerkracht. Hier zijn verschillende onderzoeksgroepen bij betrokken, met hun eigen aandachtsgebieden.
- Hart-brein interacties: Onderzoek naar hoe het hart en de hersenen communiceren en hoe dit de emotionele en fysieke gezondheid beïnvloedt.
- Stressreductie: Studies die aantonen hoe hartcoherentie en biofeedback-technieken kunnen helpen bij het verminderen van stress en angst.
- Hartslagvariabiliteit: Onderzoek hoe HRV een indicator kan zijn voor gezondheid en welzijn en hoe het kan worden verbeterd door specifieke technieken.
- Intuïtie en energetische communicatie: Studies die de rol van het hart in intuïtieve processen onderzoekt, maar ook de energetische verbinding tussen mensen onderling.
- Global coherence research: Onderzoek naar hoe geomagnetische velden en kosmische invloeden de menselijke gezondheid en het gedrag beïnvloeden. Een voorbeeld van een recente studie is het onderzoek naar de effecten van gedeelde hartgerichte intentie tijdens muziekuitvoeringen, waarbij zowel muzikanten als het publiek werden betrokken. Het doel van deze studie was om te onderzoeken of een gedeelde hartgerichte intentie door leden van een strijkkwartet tijdens het uitvoeren van muziekstukken invloed zou kunnen hebben op henzelf en het publiek. De studie bestond uit twee interventies. De eerste interventie introduceerde oefeningen gericht op houding en biomechanische bewegingen. De tweede interventie introduceerde HeartMath’s Quick Coherence en Heart Lock-in tehnieken. De gekozen muziekstukken waren Pachelbel’s Canon in D en Mozart’s Divertimenti in F K138. Alle deelnemers (N=12) werden uitgerust met draagbare Bodyguard hartslagvariabiliteit (HRV) recorders. Kwalitatieve data werden verzameld met vragenlijsten en videocommentaren. Kwantitatieve resultaten toonden een significante verandering in HRV bij de muzikanten na de introductie van de Heart Lock-in ademhalingstechniek. Kwalitatieve resultaten toonden verbeterde mentale focus en gevoelens van verbondenheid onder de muzikanten. De HRV-data van het publiek vertoonden echter geen significante veranderingen. De studie concludeerde dat de muzikanten zich meer verbonden voelden en dat de uitvoeringen als boeiender werden ervaren door het publiek. De Heart Lock-in techniek is een eenvoudige maar krachtige methode om hartcoherentie te bereiken en je emotionele veerkracht te vergroten. Creëer een rustige omgeving. Zoek een comfortabele plek waar je niet wordt gestoord. Begin met een paar diepe ademhalingen om te ontspannen. Adem langzaam bewust in door je neus en adem ontspannen, zonder na te denken uit door je mond. Breng je aandacht naar het gebied rond je hart. Stel je voor dat je ademhaling door je hart gaat. Adem in gedurende 5 seconden en adem uit gedurende 5 seconden. Houd dit ritme aan. Terwijl je blijft ademen, roep een positieve emotie op, zoals een waardering, liefde of zorgzaamheid. Denk aan een moment of persoon die deze gevoelens bij je oproept. Visualiseer dat je deze positieve emoties vanuit je hart naar de rest van je lichaam stuurt. Door deze techniek regelmatig te oefenen, kun je je hartritmevariabiliteit verbeteren en beter omgaan met stress. Het hart is de sterkste generator van elektromagnetische energie in het lichaam en produceert het grootste ritmische elektromagnetische veld van alle organen in het lichaam. In amplitude 60 maal groter dan de elektrische activiteit die door onze hersenen wordt gegenereerd. Hartgerichte, oprechte, positieve gevoelens versterken het immuunsysteem, terwijl negatieve emoties de immuunrespons tot wel zes uur kunnen onderdrukken. Ook zijn er nu enkele studies gepubliceerd waarbij de onderzoeker de suggestie opwerpt dat hartsignalen mogelijk een rol spelen in precognitie. Deelnemers werden uitgerust met apparaten om hun HRV, hersenactiviteit en huidgeleiding te meten. Deze metingen werden gedaan terwijl de deelnemers werden blootgesteld aan willekeurige stimuli, zoals afbeeldingen of geluiden, die onverwacht werden gepresenteerd. In de experimenten werden de deelnemers geconfronteerd met zowel kalmerende beelden, zoals serene natuurbeelden, als beelden met een sterke emotionele lading, zoals beelden met angst of verdriet of intense vreugde. Onderzoekers observeerden dat er fysiologische veranderingen plaatsvonden in de seconden voordat de stimuli werden gepresenteerd. Dit suggereerde dat het lichaam op een bepaalde manier anticiperend reageerde op toekomstige gebeurtenissen. Om zeker te zijn dat de reacties niet toevallig waren, werden controlecondities ingesteld waarbij geen stimuli werden gegeven. De verschillen in fysiologische reacties tussen de experimentele en controlecondities werden geanalyseerd om de significantie van de uitkomsten te kunnen bepalen. Deze experimenten werden in verschillende laboratoria en met verschillende onderzoekers en groepen deelnemers herhaald, om de betrouwbaarheid en validiteit van de resultaten te bevestigen. Naast kwantitatieve metingen werden ook vragenlijsten en interviews gebruikt om de subjectieve ervaringen van de deelnemers te verzamelen en te analyseren. Deze methoden hebben bijgedragen aan het alsmaar groeiende bewijs dat het hart en hersenen mogelijk een rol spelen in het anticiperen op toekomstige gebeurtenissen.
Maar wat is nu die intelligentie die het mogelijk maakt om te reageren op iets dat nog niet heeft plaats gevonden? Kunnen het hart en onze hersenen contact maken met een veld van informatie dat de mogelijkheid van een toekomstige gebeurtenis kan voorspellen? Of ligt de uitkomst van een toekomstige gebeurtenis al vast in een veld van informatie waarbinnen wij de mogelijkheden nog niet kennen? Misschien kunnen we beter zeggen dat we de mogelijkheden nog niet begrijpen i.p.v. nog niet kennen. Een veld van informatie is een wiskundige structuur, die het leven determineert tot in zijn kleinste elementaire deeltjes. Als de wiskundige structuur maar ingewikkeld genoeg is, kan hiermee het gehele universum worden gecodeerd. Ook al de mogelijkheden welke in ieder probleem zit opgesloten en alle uitkomsten van iedere interactie die plaats vindt of heeft plaats gevonden, is te herleiden tot een formule met symbolen en getallen. Een veld van ongeboren gebeurtenissen blijven mogelijkheden in een bewustzijn onafhankelijk van tijd en ruimte. Een toekomstige gebeurtenis is misschien wel meer voorspelbaar dan wij nu denken, als we de code kennen om het veld van informatie te ontsluiten. Ik ben jij en jij bent mij. Wij zijn zij, met ons erbij.
mijn wereld is vervallen
in de leegte der getallen
het kleinste cijfer zoekt
de stem van het universum
verstopt in donkere materie
verlicht door zonnepracht
ik sluit het oude boek
waarin mijn getal staat
J.J.v.Verre.
Literatuur:
-Onderzoekers: precognitie hart en hersenen wetenschappelijk onderbouwd, www.wetvanhartcoherentie.nl
-Exploring the role of the heart in human performance, Volume 2, Science of the heart, published by HeartMath Institute, 2015.
- Proscopie, Wikipedia.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten