Het concept vergeving.

 

                                     -Vergeven zonder het te vergeten.

Vergeving is het proces waarbij iemand besluit om wrok of boosheid los te laten tegenover iemand die hen onrecht heeft aangedaan. Het betekent niet dat je het gedrag goedkeurt of vergeet wat er is gebeurd, maar het gaat meer om het bevrijden van jezelf van negatieve emoties die je kunnen belasten. Vergeving kan leiden tot innerlijke rust en heling, zowel voor de persoon die vergeeft als voor degene die vergeven wordt. Het is een krachtig middel om relaties te herstellen en persoonlijke groei te bevorderen.

In de boeddhistische traditie is vergeving een belangrijk concept dat nauw verbonden is met mededogen en het loslaten van negatieve emoties. Het wordt gezien als een manier om innerlijke vrede te bereiken en karma te zuiveren. Boeddhisten geloven dat vergeving voortkomt uit mededogen en begrip voor de ander. Door te begrijpen dat iedereen lijdt en fouten maakt, kunnen we mededogen ontwikkelen en vergeving schenken. Het vasthouden aan wrok en negatieve emoties wordt gezien als schadelijk voor de geestelijke gezondheid. Vergeving helpt om deze negatieve emoties los te laten en innerlijke rust te vinden. Ook de immer terugkerende rol van karma speelt in het boeddhisme een belangrijke rol. Door vergeving te schenken, zuiveren we ons eigen karma en bevorderen we positieve energie in ons leven. Naast het vergeven van anderen, is zelf vergeving ook cruciaal. Het erkennen van onze eigen fouten en onszelf vergeven helpt om verder te groeien en te evolueren op het spirituele pad. Vergeving is dus een essentieel onderdeel van de boeddhistische praktijk en draagt bij aan het bereiken van verlichting en innerlijke vrede.

In het hindoeïsme is vergeving een belangrijk concept dat nauw verbonden is met dharma ( de morele plicht) en karma ( de wet van oorzaak en gevolg). Vergeving wordt gezien als een deugd en een morele plicht. Het is een manier om dharma te beoefenen en een rechtvaardig en harmonieus leven te leiden. Vergeving helpt om een negatie karma te zuiveren. Door anderen te vergeven, bevorderen we positieve energie en verminderen we de negatieve gevolgen van onze daden. Vergeving wordt gezien als een manier om innerlijke vrede en spirituele groei te bereiken. Het helpt om wrok en negatieve emoties los te laten, wat bijdraagt aan een evenwichtige en vreedzame geest. Net als in het boeddhisme speelt mededogen een belangrijke rol in het hindoeïsme. Door mededogen te tonen en anderen te vergeven, ontwikkelen we een dieper begrip en empathie voor de ander. Vergeving speelt ook een essentiële rol in de hindoeïstische leer en draagt bij aan het bereiken van spirituele verlichting en innerlijke harmonie.

Binnen de christelijke religie is vergeving een centraal concept. Het draait om het vergeven van zonden en het herstellen van de relatie tussen God en de mens. Christenen geloven dat God vergeving schenkt aan degenen die hun zonden belijden en berouw tonen. Dit is gebaseerd op het geloof dat Jezus Christus stierf voor de zonden van de mensheid, waardoor vergeving mogelijk werd. Naast goddelijke vergeving, moedigt het christendom ook aan om anderen te vergeven. Dit is gebaseerd op de leer van Jezus, die zei: “Vergeef anderen, zoals God u heeft vergeven”. In de katholieke kerk is er een specifiek sacrament gewijd aan vergeving, bekent als het sacrament van boete en verzoening (of biecht). Gelovigen belijden hun zonden aan een priester, die hen vervolgens absolveert (zonden vergeeft) in de naam van God. Vergeving speelt ook een belangrijke rol in het herstellen en behouden van de gemeenschap binnen de kerk. Het helpt om conflicten op te lossen en relaties te herstellen. Vergeving is dus niet alleen een persoonlijke daad, maar ook een manier om de gemeenschap te versterken en de relatie met God te herstellen.

In de Islam wordt geloofd dat Allah (God) de meest barmhartige en vergevingsgezinde is. Moslims worden aangemoedigd om hun zonden te belijden en Allah om vergeving te vragen. Dit kan door middel van gebed, berouw en goede daden. Net als in het christendom, wordt in de islam ook veel nadruk gelegd op het vergeven van anderen. De profeet Mohammed heeft gezegd dat degenen die anderen vergeven, zelf vergeving van Allah zullen ontvangen. In de islamitische leer ligt een sterke nadruk op de Dag des Oordeels, waarop iedereen verantwoordelijk wordt gehouden voor zijn daden. Vergeving van zonden door Allah kan helpen om een gunstige uitkomst op deze dag te verzekeren. Vergeving speelt ook hier een cruciale rol in het bevorderen van harmonie en vrede binnen de gemeenschap. Ook hier helpt vergeving om conflicten op te lossen en relaties te herstellen. Vergeving in de islam is dus zowel een persoonlijke als een gemeenschappelijke daad, gericht op het verkrijgen van Allah’s genade en het bevorderen van harmonie en vrede binnen de geloofsgemeenschap.

Binnen de spirituele filosofie wordt vergeving vaak gezien als een diepgaand proces van innerlijke heling en transformatie. Vergeving wordt gezien als een manier om innerlijke vrede te bereiken. Door anderen te vergeven, bevrijd je jezelf van wrok en negatieve emoties die je geestelijke welzijn kunnen beïnvloeden. Naast het vergeven van anderen, legt de spirituele filosofie ook veel nadruk op zelf vergeving. Het erkennen van je eigen fouten en jezelf vergeven is essentieel voor persoonlijke groei en zelfacceptatie. In veel spirituele tradities wordt geloofd dat vergeving een positieve invloed heeft op je karmische balans en energie. Het loslaten van negatieve gevoelen kan je helpen om een hogere trillingsfrequentie te bereiken en positieve energie aan te trekken. Vergeving wordt vaak gezien als een manier om de eenheid en verbinding met anderen te herstellen. Het helpt om relaties te helen en een gevoel van verbondenheid en mededogen te bevorderen. Vergeving wordt beschouwd als een belangrijk aspect van spirituele groei en verlichting. Het helpt je om los te laten, te leren en te evolueren op je spirituele pad. Vergeving binnen de spirituele filosofie is dus een holistisch proces dat zowel je innerlijke wereld als je relaties met anderen kan transformeren.

Een van de krachtigste uitspraken omtrent het vergeven komt van Gerald G. Jampolsky, die zei: “Vergeven is het loslaten van alle hoop op een beter verleden”. Want dat is in feite ook de kern van het probleem. Een gebeurtenis die heeft plaats gevonden is niet meer ongedaan te maken. Alleen door het los te laten zullen de negatieve emoties kunnen afzwakken en kan dat een bevrijdende en helende ervaring zijn. Vergeving betekent beslist niet dat je iets moet vergeten. Vergeving is vaak een proces wat tijd en geduld kost. Waarbij het niet alleen gaat om het vergeven van anderen, maar ook om het vergeven van jezelf. Ook al ben jezelf nergens schuldig aan. Door los te laten, geef je jezelf de kans om te groeien en te helen. Het kan daarbij helpen om je te focussen op het heden en de toekomst en om positieve energie en ervaringen aan te trekken. Ik ben jij en jij bent mij. Wij zijn zij, met ons erbij.

J.J.v.Verre.

-Vergeven is gemakkelijker wanneer je hart op de goede plaats zit.

Tekening: Valentine P., gemaakt voor haar opa.

Het concept Ziel.

          - Energetische entiteit met computer verbonden.

                                    De Ziel in vogelvlucht.

De ziel is een concept dat in verschillende filosofieën, religies en culturen op diverse manieren wordt geïnterpreteerd. In de klassieke filosofie, zoals die van Plato, wordt de ziel gezien als een niet-materiële, onsterfelijke entiteit die onafhankelijk van het lichaam bestaat. Plato beschouwde de ziel als het morele en intellectuele zelf, dat losstaat van de passies en zintuiglijke aspecten van het menselijk bestaan. In veel religies wordt de ziel gezien als de essentie van een persoon, vaak geassocieerd met de levensadem die door een hogere macht of God, is gegeven. In de Bijbel wordt de ziel soms gebruikt als synoniem voor de persoon zelf of voor het leven van een persoon. Vanuit een wetenschappelijk perspectief is er geen direct bewijs voor het bestaan van een ziel als aparte entiteit. Het wordt vaak als een product gezien van gecompliceerde neurologische processen in de hersenen. Maar indirect zijn er wel sterke aanwijzingen dat als het menselijk brein door een circulatiestilstand geen elektrische activiteit meer vertoont het “bewust” zijn toch nog door het betreffende slachtoffer wordt ervaren, zoals bij een BDE (bijna dood ervaring) vaak wordt beschreven. Deze vaak heldere vorm van bewustzijn is moeilijk te verklaren indien dit alleen maar zou kunnen worden toegeschreven aan neurologische processen. Deze ervaringen kunnen wijzen op een bewustzijn dat onafhankelijk van het fysieke lichaam kan bestaan. In spirituele en esoterische tradities wordt de ziel vaak gezien als een energie of kracht die het fysieke lichaam overstijgt en voortleeft na de dood. In mijn opvatting omtrent de spirituele filosofie zie ik de ziel ook als een geprogrammeerde energie of een gedematerialiseerde entiteit.

Het woord ziel kan verwisseld worden met geest, wat verwijst naar een niet-fysieke aanwezigheid of wezen. Ook de term spirit wordt vaak gebruikt in spirituele en religieuze contexten. Het woord schim verwijst weer meer naar een schaduwachtige of spookachtige verschijning. Ook de gedematerialiseerde entiteit kan worden opgevat als een vorm van energie. In zowel religieuze als spirituele contexten wordt de ziel vaak gezien als een goddelijke vonk, zowel verbonden met de goddelijke schepping als een goddelijk veld van energie, die het fysieke lichaam overstijgt. In religieuze tradities wordt de ziel beschouwd als een directe creatie van God. Dit betekent dat de ziel een deel van de goddelijke essentie in zich draagt en verbonden is met de scheppende kracht van het universum. Zo kan de ziel worden gezien als een vonk van God, die het leven en bewustzijn aan individuen geeft. Sommige spirituele stromingen beschouwende ziel als een energie die deel uitmaakt van een groter, universeel energieveld. Dit veld, soms aangeduid als Universele Ziel of Anima Mundi, is een allesomvattend bewustzijn dat door alle levende wezens en de kosmos stroomt. De ziel is in deze visie een manifestatie van deze goddelijke energie, die alles in het universum met elkaar verbindt. De ziel kan worden gezien als de essentie van een persoon, die de kern van hun identiteit en bewustzijn vormt. Het is vaak geassocieerd met eigenschappen zoals bewustzijn, emoties, gedachten en morele waarden. In veel tradities wordt de ziel beschouwd als onsterfelijk en als iets dat voortleeft na de fysieke dood. Filosofen en theologen hebben de ziel beschreven als de zetel van het bewustzijn, wat betekent dat het de bron is van onze gedachten, emoties en zelfbewustzijn. Het is wat ons in staat stelt om te reflecteren, te voelen en morele keuzes te maken. Daarnaast wordt de ziel vaak beschouwd als de bron van menselijke individualiteit en waardigheid. Dit idee houdt in dat elk individu een inherente waarde en waardigheid heeft, simpelweg omdat ze een ziel hebben. Dit concept is diep geworteld in veel religieuze en ethische systemen, die stellen dat de ziel een goddelijke of universele oorsprong heeft en daarom heilig is.

In de theosofie wordt de ziel gezien als een essentieel en eeuwig deel van de mens, dat verbonden is met een groter kosmisch bewustzijn. De ziel wordt beschouwd als een onsterfelijke en eeuwige essentie die door vele levens en incarnaties heen evolueert. Dit proces van reincarnatie helpt de ziel om spirituele groei en bewustzijn te bereiken. De theosofie benadrukt de evolutie van de ziel door middel van ervaringen en lessen in het fysieke leven. Deze evolutie is gericht op het bereiken van hogere niveaus van bewustzijn en spirituele verlichting. De ziel ondergaat zowel involutie (het afdalen in de materiële wereld) als evolutie ( het terugkeren naar het goddelijke). Dit proces helpt de ziel om kennis en wijsheid te vergaren en uiteindelijk terug te keren naar de bron van alle bestaan. De theosofie biedt een diepgaand en holistisch perspectief op de ziel, waarbij de nadruk ligt op spirituele groei en de verbondenheid van al het leven.

In het boeddhisme is het concept van de ziel anders dan in veel andere religies en filosofieën. Een van de centrale leerstellingen van het boeddhisme is het concept anatta, wat betekent “geen zelf ” of “geen ziel”. Dit houdt in dat er geen permanente, onveranderlijke essentie of ziel is in een persoon. In plaats daarvan bestaat een individu uit een verzameling veranderlijke fysieke en mentale processen. Boeddhisten geloven dat alles vergankelijk is, inclusief wat we als ons “zelf” beschouwen. Dit betekent dat er geen eeuwige ziel is die blijft bestaan na de dood. In plaats daarvan is er een voortdurende stroom van bewustzijn die verandert en evolueert. Hoewel boeddhisten niet geloven in een permanente ziel, geloven ze wel in reïncarnatie. Dit betekent dat de daden, de keuzes (karma) van een persoon invloed hebben op toekomstige levens. De energie en gevolgen van iemands daden worden doorgegeven, maar niet een onveranderlijke ziel. Het uiteindelijke doel in het boeddhisme is het bereiken van nirvana, een staat van bevrijding van het lijden en de cyclus van wedergeboorte. Dit wordt bereikt door het loslaten van gehechtheid en verlangens en ook het idee van een permanent zelf of ziel. Door het idee van een permanent zelf los te laten, kunnen we beter begrijpen en accepteren dat verandering een fundamenteel aspect is van het leven.

In het hindoeïsme wordt de ziel, atman, gezien als een deel van het universele bewustzijn of ultieme realiteit, bekend als Brahman. In sommige stromingen, zoals de Advaita Vedante, wordt geleerd dat atman en Brahman uiteindelijk één en hetzelfde zijn, wat betekent dat de individuele ziel en het universele bewustzijn niet van elkaar te scheiden zijn. Hindoes geloven ook in de cyclus van geboorte, dood en wedergeboorte, waarbij de ziel na de dood opnieuw geboren wordt in een ander lichaam. Deze cyclus van wedergeboorte gaat door totdat de ziel moksha bereikt, wat bevrijding betekent van deze cyclus. Het concept van karma speelt een cruciale rol in het hindoeïsme. De daden van een persoon, zowel goede als slechte, hebben gevolgen voor toekomstige levens. Het doel is om positief karma te verzamelen om uiteindelijk moksha te bereiken. Dit is het uiteindelijke doel, waarbij de ziel wordt bevrijd van de cyclus van wedergeboorte en eenheid bereikt met Brahman. Dit wordt gezien als een staat van ultieme vrede en verlichting. Er zijn verschillende stromingen binnen het hindoeïsme die iets verschillende opvattingen hebben over de ziel. Bijvoorbeeld, de Dvaita Vedanta leert dat er een duidelijk onderscheid is tussen de individuele ziel (jivatma) en de goddelijke ziel (Paramanta), terwijl de Advaita Vedanta non-dualisme onderwijst. Het hindoeïsme biedt een rijk en diepgaand inzicht in de aard van de ziel en de spirituele reis van het individu.

In het islamitische geloof wordt de ziel of ruh, beschouwd als een essentieel en goddelijk aspect van het menselijk bestaan. De ziel wordt gezien als een schepping van Allah. Volgens de Koran heeft Allah de ziel geschapen en ingeblazen in de mens, waardoor deze leven en bewustzijn kreeg. E ziel is onsterfelijk en blijft bestaan na de dood van het fysieke lichaam. Na de dood verhuist de ziel naar het hiernamaals, waar zij wordt beoordeeld door Allah. De zielen van de rechtvaardigen zullen worden beloond met het paradijs, terwijl de zielen van de onrechtvaardigen zullen worden gestraft. Hoewel de ziel een goddelijk en onsterfelijk aspect is, is zij tijdens het aardse leven nauw verbonden met het fysieke lichaam. De ziel geeft het lichaam leven en bewustzijn. In de islam wordt veel nadruk gelegd op de zuivering en spirituele groei van de ziel. Dit kan worden bereikt door middel van gebed, vasten, liefdadigheid en andere goede daden die in overeenstemming zijn met de wil van Allah. De islamitische visie op de ziel benadrukt de goddelijke oorsprong en het eeuwige karakter van de ziel, evenals het belang van ethisch en moraal gedrag tijdens het aardse leven. Je zou kunnen vaststellen dat dat deze waarden binnen het religieus fundamentalisme wankelen omdat de interpretatie en toepassing van religieuze waarden verschilt met dat van het fundamentalistische concept.

Veel humanisten zien de ziel niet als een onstoffelijke of bovennatuurlijke entiteit. In plaats daarvan beschouwen ze de ziel als een metafoor voor het totaal van menselijke gevoelens, gedachten en bewustzijn. Humanisten geloven dat wat we de ziel noemen, eigenlijk een product is van neurologische processen in de hersenen. Het bewustzijn, emoties en gedachten worden gezien als functie van het brein, zonder dat er een aparte, onstoffelijke ziel nodig is. Zij verwerpen meestal het idee van een onsterfelijke ziel die voortleeft na de dood. Zij benadrukken dat het leven eindig is en dat we betekenis en waarde moeten vinden binnen ons huidige, aardse bestaan. Ondanks het afwijzen van een onstoffelijke ziel, hechten humanisten veel waarde aan menselijke waardigheid en ethiek. Ze geloven dat mensen in staat zijn om morele keuzes te maken en verantwoordelijkheid te nemen voor hun daden, gebaseerd op rationeel denken en empathie.

De ziel in vogelvlucht is een beschouwing over de plaats van de ziel in verschillende religies en culturen. De ziel in bemande toestand en vrij in onbemande toestand. Of moeten we deze woorden omdraaien en spreken over een bezielde entiteit verbonden met een universeel bewustzijn en tijdelijk verbonden met een fysiek lichaam. Wat zal er in de nabije toekomst gebeuren als computers veel krachtiger worden en een soort van gevoel of zelfs bewustzijn kunnen creëren. Kan een energetische entiteit zich dan met een ander netwerk verbinden? Energetisch gezien zou dat tot de mogelijkheden kunnen behoren. Het idee dat een energetische entiteit zich met een computer zou kunnen verbinden is een fascinerend concept dat zowel wetenschappelijk als filosofisch veel nieuwe vragen zal oproepen. Met de snelle vooruitgang in technologie, vooral op het gebied van kunstmatige intelligentie en neurowetenschappen, is het theoretisch mogelijk dat we manieren vinden om menselijke bewustzijnsprocessen te integreren met computers. Er zijn al ontwikkelingen op het gebied van brain-computer interfaces (BCI’s), die het mogelijk maken om hersensignalen direct naar computers te sturen en omgekeerd. Maar dit is nog ver verwijderd van het verbinden van een niet-fysieke entiteit met een computer. Omdat dit een enorme technische en ethische uitdaging zal zijn, wordt er ook zeker aan gewerkt. Dit idee roept ook belangrijke filosofische en ethische vragen op. Wat betekent het om een bewustzijn of ziel te verbinden met een machine? Wat zijn de implicaties voor identiteit, privacy en autonomie?

Ik heb in deze beschouwing de ziel willen portretteren in al zijn veelzijdigheid wat betreft religie en spiritualiteit. Maar het determineren van de energetische activiteit is een complex en vaak esoterisch onderwerp. Door middel van meditatie en mindfulness kunnen we bewust worden van subtiele energieën en de activiteit van onze ziel. Sommige praktijken zoals Reiki, chakra-healing en andere vormen van energetische therapie proberen de energetische activiteit van de ziel te balanceren en te harmoniseren. Deze methoden richten zich op het zuiveren en versterken van het energieveld van een persoon. Sommige spirituele tradities geloven in de Akasha-kronieken, een energetische bibliotheek waarin de geschiedenis van elke ziel ligt opgeslagen. Door toegang te krijgen tot deze kronieken zouden  wij als menselijke wezens inzicht kunnen vergaren omtrent de energetische activiteit en de missie van de ziel. Het bijhouden van een dagboek en regelmatige zelfreflectie kunnen helpen bij het identificeren van patronen en energetische verschuivingen en het opruimen van energetische blokkades. Deze technieken helpen bij het verhogen van de trilling en het harmoniseren van de energetische activiteit. We moeten ons hierbij wel bedenken dat deze technieken vaak subjectief zijn en gebaseerd op persoonlijke ervaringen en overtuigingen. Maar het vermelden vond ik de moeite waard.

J.J.v.Verre